บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 23 หน้า 4
ประกายเดือนชะงัก แต่ไม่หันมา นาคินทร์เปลี่ยนเรื่อง มองชุดสีสันของกนกรัตน์ “กนกจะไม่ไปงานศพคุณฉัตรกับพี่เหรอครับ”
กนกรัตน์อึกอักนิดนึง “เอ่อ”
ประกายเดือนรอฟัง กนกรัตน์ตอบเสียงหวาน อ้อน “เอาจริงๆ นะคะ..ปีนี้เคท ‘ชง’ น่ะค่ะ เค้าห้ามไปงานศพน่ะค่ะ จะไม่ดี พี่คินอย่าว่าเคทนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ..แล้วแต่กนก”
กนกรัตน์ยิ้มหวาน ประกายเดือนมอง..ยังไงวะ
ตอนกลางคืน มุมสวนบ้านไกรตระกูล ปานตะวันวางถ้วยข้าวต้มหมูแล้วนั่งลง ปานตะวันยิ้มน้อยๆ เชิงปลอบใจ ลูบผมน้อง “จะมาห่วงอะไรพี่ ห่วงตัวเองเถอะ ดูสิ..พี่ว่าหมู่นี้เดือนผอมไปนะ งานหนักมากเหรอ”
ประกายเดือนถอนใจ..ยังไม่ทานข้าวต้ม “พอดีช่วงนี้ต้องทำแทนคุณปาริฉัตรด้วยน่ะ ท่านประธานยังหาเลขาฯ ใหม่ไม่ได้”
ปานตะวันอึ้งไป จับมือน้องสาว “เดือน..พี่ขอโทษนะที่ไม่ยอมช่วยงานเดือน” ปานตะวันหลบตา แอบโกหก “แต่ใกล้งานแต่งคุณนารถแล้ว พี่จะต้องดูแลคุณนารถ”
“ตะวันนนน..เค้าไม่ได้ว่าอะไรตะวันซักหน่อย ไม่ช่วยก็ไม่ช่วยสิไม่ช่วยน่ะดีแล้ว เค้าก็ไม่อยากให้ตะวันต้องไปเจอยัยหมาบ้านั่งเฝ้าท่านประธานท้างงงวันหรอก..ทุเรศ น่ารำคาญ”
ปานตะวันแอบใจวูบ อ้อมแอ้มถาม “คุณเคทเค้าไปหาคุณนาคินทร์ตลอดเลยเหรอเดือน”
“ทุกวัน ขยันเฝ้าเจ้านายยิ่งกว่ายามยิ้มอีก”
ปานตะวันแอบจ๋อยแล้วเปลี่ยนเรื่อง “นี่ต้องไปงานศพคุณปาริฉัตรทุกคืนเลยเหรอ เหนื่อยแย่”
“สวดแค่ 3 วัน พรุ่งนี้เผาแล้ว ท่านประธานฯ เป็นเจ้าภาพให้ทุกคืน เค้าก็ต้องไปช่วย”
ปานตะวันแอบอึ้งนาคินทร์ “คุณนาคินทร์เนี่ยนะ”
ประกายเดือนพยักหน้ายืนยัน “อื่อ!! ท่านประธานฯ บอกสงสาร ก็น่าสงสารจริงอ่ะ..เป็นลูกกำพร้าตัวคนเดียว ไม่มีใคร” ประกายเดือนจับมือพี่สาว “เรา 2 คน ยังโชคดีนะตะวัน..เรายังมีกันและกัน”
ปานตะวันมองน้อง โผกอดน้อง สองคนกอดกันแน่น ดูซาบซึ้ง ปานตะวันลูบผมน้อง “เดือน..อดทนอีกนิดเดียวนะ อีกไม่นาน พี่จะเป็นอิสระแล้ว พี่จะไปคอยดูแลเดือน พี่จะกลับไปอยู่กับน้องสาวของพี่ เรา 2 คนจะได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม”
ประกายเดือนสะดุ้งวาบ เด้งออกทันที “เฮ๊ยยย ไม่ต้องก็ได้”
ปานตะวันงง “เป็นอะไรอ่ะเดือน”
ประกายเดือนอึกอัก ลุกขึ้นยืน “เอ่อ..ปะ..ปะ..เปล่า..คือ คือนึกได้ว่ายังมีงานค้างต้องทำอ่ะ งั้นเค้ากลับบ้านเลยนะตะวัน บ๊ายบาย” ประกายเดือนหอมแก้มพี่ “จุ๊บๆ” ประกายเดือนวิ่งจู๊ดไป