บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 17 หน้า 2
นาคินทร์รู้สึกตัว “เอ่อ..คือ..ถึงแม้เราจะเพิ่งพบกัน แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนกับว่าเราเคยพบกันมานานแล้วน่ะครับ”
กนกรัตน์ยิ้มสดใส ส่ายหน้า “โห..ขนาดนั้นเลยเหรอคะ? เราจะเคยพบกันเมื่อไหร่คะในเมื่อเคทไปอยู่อเมริกานานมาก แล้วก็เพิ่งจะบินกลับมาร่วมงานการกุศลครั้งนี้เนี่ยค่ะ”
นาคินทร์กังวล “แล้วคุณเคทจะต้องกลับไปอเมริกาอีกมั้ยครับ?”
กนกรัตน์ขำ “ต้องกลับสิคะ คุณพ่อคุณแม่เคทอยู่ที่นู่น ทำธุรกิจที่นู่น เคทคงจะอยู่ที่นี่ไม่นานหรอกค่ะ”
นาคินทร์อึ้ง ใจหายไปเลย บ๋อยยกน้ำชามาเสิร์ฟกนกรัตน์ และกาแฟของนาคินทร์
“ขอน้ำผึ้ง.กับ..มะนาวด้วยนะคะ”
นาคินทร์ชะงักตึง!!! น้ำผึ้งกับมะนาว??? นึกย้อนไปถึงสมัยที่ตนเองตักน้ำผึ้ง & เอามะนาวใส่ถ้วยชาให้กนกวลี
“หืมม์..รู้ใจกนกขนาดนี้..รักตายเลย”
นาคินทร์ขำๆ “รักมากก็ได้ครับ ทำไมต้องรักตายด้วย”
“ก็รักตายไงคะ..กนกจะรักพี่คินจนตาย”
นาคินทร์สะดุ้งเพราะเสียงกนกรัตน์เรียก “คุณนาคินทร์คะ”
“ครับ”
กนกรัตน์ยิ้ม “ใจลอยคิดถึงอะไรอยู่คะ เดี๋ยวกาแฟเย็นหมดนะคะ”
“เอ่อ..ครับๆ”
นาคินทร์ยกกาแฟขึ้นจิบ สายตามองกนกรัตน์ที่กำลังตักน้ำผึ้งแล้วเอามะนาวฝานใส่ถ้วยชา จิบ ยิ้มชื่นใจ ยิ่งมองยิ่งคิดถึงกนกวลี
นาคินทร์ตัดสินใจเอื้อมไปจับมือกนกรัตน์ “อย่าไปได้มั้ยครับ?”
กนกรัตน์งง “คะ?”
นาคินทร์มองจริงใจ “อย่าเพิ่งไป..อย่าทิ้งผมไปอีก”
กนกรัตน์มองอึ้งๆ ก่อนที่ในแววตาจะแอบมีแววสมหวังดั่งใจขึ้นมาแว่บนึง
ประกายเดือนพูดโทรศัพท์กับปานตะวันหน้าเคร่ง “ใคร?? ตะวัน?? มันเป็นใคร”
ปานตะวันถอนใจ “เดือน..ไม่ใช่เรื่องของเรา”
“ใช่สิทำไมจะไม่ใช่!! ท่านประธานตามจีบตะวันมาตั้งนาน ท่านประธานชอบตะวันมาก--รักเลยดีกว่า พูดให้ชัด”
ปานตะวันสวนเข้ม “เดือน!! อย่าพูดคำนี้!! มันไม่ใช่!!”
“ทำไมจะไม่ใช่?? ผู้ชายคนนึงทำทุกสิ่งอย่างเพื่อผู้หญิงคนนี้ ทำไมจะไม่ใช่??”
“ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้!!! โอเค.มั้ยเดือน!!! แค่นี้นะ..พี่ไม่ว่าง!!!”