บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 10 หน้า 10
“ผมก็เป็นห่วงลูกเหมือนคุณนั่นแหละ แต่คุณไม่เห็นเหรอว่าสภาพลูกตอนนี้ยังไม่พร้อมจะคุยอะไรทั้งนั้น”
อำภาถามฉัตรชนก “ชบาได้เล่าอะไรให้ฉัตรฟังบ้างหรือเปล่า”
“ไม่เลยครับคุณแม่ นั่งเงียบมาตลอดทางเลย” ฉัตรชนกบอกอย่างไม่สบายใจ เป็นห่วงฉัตรชบามากเหมือนกัน
ฉัตรชบานั่งอยู่บนเตียง สีหน้าเจ็บปวดและเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองมาก หญิงสาวนอนกอดตัวเองแล้วร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดใจอย่างถึงที่สุด
อัคคีนั่งพิงผนังห้องขังอยู่ สีหน้าท่าทางไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมไม่มีความสุขเลย ทั้งที่ได้แก้แค้นฉัตรชนกกับฉัตรชบาอย่างที่ตั้งใจไว้แล้ว
ฉัตรชนกกำลังจะเข้านอน เกษณีย์ก็ถามเรื่องอัคคีอย่างสนใจอยากรู้
“ตกลงนายอัคคีถูกจับเข้าคุกไปแล้วจริงๆ ใช่มั้ยคะ”
“ใช่” เกษณีย์แอบยิ้มโล่งอก ที่อัคคีติดคุกไปซะได้ “แต่ถึงนายอัคคีจะติดคุก ก็คงชดเชยสิ่งที่ชบาเสียไปไม่ได้หรอกนะคะ”
“คุณพูดเรื่องอะไร”
“แหมคุณฉัตร นี่คุณไม่รู้จริงๆ เหรอคะว่าผู้ชายกับผู้หญิงอยู่กันสองต่อสองบนเกาะร้างอย่างนั้น มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฉันไม่เชื่อหรอกนะคะว่านายอัคคีจะไม่ได้ทำอะไรชบาเลย”
ฉัตรชนกฟังแล้วไม่สบายใจเลย
เช้าวันใหม่ ฉัตรชบาเดินเล่นชมดอกไม้ในสวน พร้อมมีสีหน้าครุ่นคิดซึมๆ
อัคคีจ้องตาฉัตรชบาด้วยแววตาโกรธแค้นดุดัน แล้วจูบฉัตรชบาเพื่อเป็นการลงโทษ ฉัตรชบาดิ้นไปมา อัคคีหยุดแล้วจ้องตาฉัตรชบาอีกครั้ง แต่คราวนี้แววตาโกรธแค้นดุดันยิ่งกว่าเดิม
“ผมจะทำกับคุณเหมือนที่ไอ้ฉัตรชนกมันทำกับศา ไอ้ฉัตรชนกจะต้องเจ็บปวดเหมือนที่ผมเคยเป็น”
อัคคีจูบซุกไซ้ฉัตรชบาอย่างรุนแรงเพื่อระบายความแค้น ฉัตรชบานอนนิ่งปล่อยให้อัคคีระบายความแค้นกับร่างกายตนไปตามใจ
ฉัตรชบาน้ำตาซึม เผลอกำดอกไม้จนแหลกคามือ
ฉัตรชนกยืนมองฉัตรชบาอยู่ห่างๆ อย่างเป็นห่วง ครู่หนึ่งฉัตรชนกก็เดินเข้ามาหาน้องสาว “ชบา”