บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 10 หน้า 6
ฉัตรชนกยืนรอจิดาภาอยู่ข้างรถ จิดาภาเดินกลับมา สีหน้าไม่ค่อยดี เพราะกังวลใจเรื่องอัคคีอยู่
“คุณจิไหวมั้ยครับ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย”
จิดาภาแกล้งทำหน้าป่วยๆ ไหวค่ะ”
ฉัตรชนกเปิดประตูรถให้จิดาภา แล้วจับแขนจิดาภาประคองให้เข้าไปนั่งในรถ จิดาภาลอบมองหน้าฉัตรชนกพร้อมกับรู้สึกผิดอยู่ในใจ ฉัตรชนกปิดประตูรถให้จิดาภาแล้วรีบวิ่งอ้อมมาขึ้นรถด้านคนขับแล้วรีบขับรถออกไป
ฉัตรชบานั่งอยู่ที่แคร่ใต้ต้นไม้ ท่าทางทั้งร้อนทั้งหิว ฉัตรชบาเดินออกไปหาของกิน
ครู่หนึ่ง อัคคีก็หิ้วกล้วยกับกระบอกน้ำเข้ามาที่แคร่ใต้ต้นไม้ แต่ไม่เจอฉัตรชบา เขาตะโกนเรียก “ฉัตรชบา อยู่ไหน ฉัตรชบา” อัคคีเป็นห่วงฉัตรชบา กลัวจะเจอพวกคนร้าย
อัคคีวางกล้วยกับกระบอกน้ำไว้ที่แคร่แล้วออกตาหาฉัตรชบา
คนร้าย 2 คนขับเรือเข้ามาจอดหลบมุมที่ท่าเรือในเกาะ ทั้งคู่ขึ้นจากเรือแล้วมองไปรอบๆ
“เรือของเกาะนี้ไม่อยู่ สงสัยพวกมันคงออกไปจากที่นี่กันหมดแล้ว”
“เข้าไปดูให้แน่ใจก่อนดีกว่า ถ้าพวกมันไปกันหมดแล้วจริงๆ บ่ายนี้จะได้พาคนเข้ามาตัดไม้”
คนร้ายทั้งสองเดินหลบๆ เข้าไปในเกาะอย่างระวังตัว
อดุลย์ขับรถเข้ามาจอดบริเวณที่จอดรถใกล้ๆ ท่าเรือ เขากำลังจะลงจากรถ แต่แล้วก็ชะงักคิดถึงคำพูดของจิดาภาขึ้นมาได้
“ฉันเห็นคุณฉัตรชนกพกปืนมาด้วย ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าคุณฉัตรกับอัคคีเผชิญหน้ากัน จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
อดุลย์เปิดลิ้นชักเก็บของหน้ารถ แล้วหยิบปืนออกมาเหน็บไว้ที่เอว แล้วรีบลงจากรถไป
เข็มจอดเรือส่งแม้นมาศกับข้าวปุ้นอยู่ที่ท่าเรือ
แม้นมาศพูดกับเข็ม “รีบกลับไปช่วยนายเร็วๆ เลยตาเข็ม แล้ก็ระวังตัวด้วยนะ ฉันยังไม่อยากหาผัวใหม่”
“พูดอย่างกับจะหาได้อย่างนั้นแหละ”
“อ้าวๆ อย่ามาดูถูกกันนะ เดี๋ยวฉันก็หาให้ดูซะเดี๋ยวนี้เลยนี่”