บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 5 หน้า 5

“แค่ข้อเท้าเคล็ดนิดหน่อย ไม่ต้องไปหาหมอก็ได้ค่ะ” จิดาภาสังเกตเห็นฉัตรชนกสีหน้าไม่ซึมๆ เหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ “คุณฉัตรชนกมีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าคะ ฉันสังเกตตั้งแต่ครั้งก่อนที่เราเจอกันแล้ว วันนั้นคุณก็ดูเหม่อๆ เศร้าๆ จนเกือบจะถูกรถฉันชน”

ฉัตรชนกอัดอั้นมานาน อยากระบายออกมาบ้างเลยยอมเล่า “ผมมีเรื่องไม่สบายใจหลายเรื่องครับ แฟนผมที่กำลังจะแต่งงานกันเพิ่งเสียชีวิต น้องสาวผมก็หายตัวไป แถมเลขาก็มาลาออกกะทันหันอีก ตอนนี้ชีวิตผมเลยวุ่นไปหมด ทั้งเรื่องงานเรื่องส่วนตัว”

จิดาภาแปลกใจ “น้องสาวคุณหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”

“สองวันแล้วครับ”

จิดาภา สีหน้าติดใจสงสัยอะไรบางอย่าง แล้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติ “ฉันขอให้คุณเจอน้องสาวคุณเร็วๆ นะคะ” ฉัตรชนกยิ้มรับแห้งๆ ประมาณว่าอยากให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน “ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”

“คุณเจ็บข้อเท้าอยู่คงขับรถไม่สะดวก ให้ผมไปส่งดีกว่าครับ ส่วนรถคุณ ผมจะให้คนรถที่บ้านมาขับกลับไปให้”

“ก็ดีเหมือนกันค่ะ ขอบคุณนะคะ”

จิดาภายิ้มบางๆ ให้ฉัตรชนก และรู้สึกว่าฉัตรชนกไม่น่าจะเป็นคนเลวร้ายอย่างที่อัคคีเข้าใจ

อัคคีนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอจิดาภาอยู่ที่ล็อบบี้คอนโด เขาเห็นฉัตรชนกประคองจิดาภาเข้ามาส่งในล็อบบี้คอนโด อัคคียกหนังสือพิมพ์ขึ้นมาบังหน้า แล้วแอบมองจิดาภากับฉัตรชนกคุยกัน

“ดูแลตัวเองดีๆ นะครับ ถ้ามีอะไรก็โทรหาผมได้ตลอดเวลานะครับ”

จิดาภายิ้ม “ขอบคุณค่ะ”

ฉัตรชนกเดินออกไป

อัคคีหึง วางหนังสือพิมพ์ลงอย่างแรง แล้วเดินเข้าไปหาจิดาภา “คุณไปญาติดีกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่”

จิดาภาพูดอย่างใจเย็น “ฟังฉันก่อนค่ะอัคคี” จิดาภาดึงตัวอัคคีให้ไปนั่งคุยกันที่โฟซารับแขก “วันนี้ฉันไปสะกดรอยตามคุณฉัตรชนกเพื่อจะสืบหาความจริงเรื่องการตายของวรรณิศาให้คุณ แล้วพอดีฉันถูกกระชากกระเป๋า คุณฉัตรชนกก็เลยมาช่วย แล้วก็พามาส่งที่คอนโดนี่แหละค่ะ”

อัคคีท่าทีอ่อนลง “แล้วคุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า” อัคคีจับเนื้อตัวจิดาภาดูด้วยความเป็นห่วง

“แค่ข้อเท้าเคล็ดนิดหน่อย ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ความจริงคุณฉัตรชนกเค้าก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลยนะคะ ออกจะมีน้ำใจด้วยซ้ำ บางทีเค้าอาจจะไม่ใช่คนที่ทำร้ายศาอย่างที่คุณเข้าใจก็ได้นะคะ”

“นี่คุณรู้จักมันไม่เท่าไหร่ก็เข้าข้างมันแล้วเหรอ”

“ฉันไม่ได้เข้าข้างเค้านะคะ ฉันแค่พูดไปตามที่ฉันรู้สึก” อัคคีทำหน้าเหมือนหึงๆ “แล้วนี่คุณหายไปไหนมาคะ” หญิงสาวมองจับพิรุธ “คุณหายตัวไปวันเดียวกับวันที่คุณฉัตรชบาหายตัวไปเลยนะคะ”