บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 25 (จบบริบูรณ์)
บทประพันธ์ โสภี พรรณรายบทโทรทัศน์ พิมพ์ธนา
หน้าบ้านเต็งตอนเช้า เต็งและชิดดาวกำลังก้มกราบเท้าพ่อกับแม่เต็งรับพรอยู่ที่โถงบ้าน พ่อยิ้มแย้มชื่นใจ
“พ่อก็ขออวยพรให้รักกันยั่งยืนนะ ผ่านอุปสรรคกันมาเยอะ ต่อไปก็ขอให้ราบรื่น มีแต่ความสุขความเจริญ”
เต็งและชิดดาวกราบพ่อ... พ่อลูบหัวเต็งและชิดดาว ยิ้มแย้มสุขใจ ทั้งคู่จะขยับไปหาแม่เต็ง แม่มองทั้งสองคน
“อวยพรช้าหน่อยก็ดีกว่าไม่ได้อวยพรนะ” แม่มองหน้าเต็ง “ชีวิตเรานี่มีอะไรแปลกๆ ได้ตลอดนะเจ้าเต็งชิงเข้าหอซะก่อนรับพรจากพ่อแม่ซะอีก”
เต็งพูดสนุกติดตลก “ไม่รู้ท้องแล้วรึยังด้วยแม่” ชิดดาวเขินมาก หยิกขาเต็ง
“ทำเป็นไอ้โต๊ดอีกตัวแล้ว” มุกพ่อแทงใจดำเต็งไปนิด ยิ้มเจื่อนไปเลย
“แกเคยมีบทเรียนหนักหนามาแล้ว ก็อย่าทำผิดพลาดซ้ำอีก มีอะไรก็พูดกันตรงๆ อย่ากลัวไปก่อน อย่าคิดไปเอง” แม่มองทั้งคู่ “เป็นผัวเมียกันแล้ว มีอะไรก็เปิดอกพูดกันตรงๆ นะ”
“ค่ะแม่”
“มีลูกของตัวเองซะ จะได้คลายคิดถึงเจ้ากาโม่ลงได้บ้าง” แม่เลื่อนมือไปวางบนหัวเต็ง “เชื่อแม่ เราทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น”
ชิดดาวและเต็งชำเลืองมองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนก้มกราบแม่ แม่ลูบหัวทั้งคู่อย่างชื่นใจไปด้วย
หน้าที่พักทอย ทอยเดินกลับมาถึงหน้าที่พัก โต้ที่นั่งดักรออยู่รีบตรงเข้ามาหา “หายไปไหนมาทั้งคืน มือถือก็ปิด”
ทอยจ้องหน้า “เกี่ยวอะไรกับนายด้วยล่ะ”
“ก็ฉันมีเรื่องร้อนใจ”
“ก็ไปปรึกษากับพี่อองโน่น ฉันไม่ใช่ผู้จัดการส่วนตัวของนาย หลีก..ฉันจะขึ้นไปนอน” ทอยจะเดินเบี่ยงตัวขึ้นไป โต้ขยับตัวขวาง “ฉันโดนพี่อองตัดหางปล่อยวัดแล้ว”
ทอยงงๆ “ทำไม” โต้สวมกอดทอยเอาไว้เลย
“เฮ๊ย อะไรวะ” โต้กอดทอยไม่ยอมปล่อย “เธออย่าทิ้งฉันนะทอย เธอเป็นคนเก่ง มีเธออยู่ด้วย ฉันไม่อดตายแน่ๆ”
ทอยมีสีหน้าใช้ความคิด...นึกถึงสิ่งที่คุยกับลูกกวาด
ทอยสีหน้าหมั่นไส้ “อ้าว เฮียล่ะ”