บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 8
บทประพันธ์-บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
ตอนสาย ป้างามพิศเดินออกมาส่งเต็งที่ด้านหน้าเนอร์สเซอรี่พร้อมพูดเอาใจ
“ดีนะคะที่เค้ายอมกลับมาให้คุณลุงปิดรายการเหมือนเดิม” ป้างามพิศทำสีหน้ารังเกียจ “ป้ารับไม่ได้จริงๆ ให้ผู้ชายนุ่งน้อยห่มน้อยมาโชว์รูปร่าง อุจาดตา” ป้างามพิศแอบกลืนน้ำลายเล็กน้อย ปากไม่ตรงกับใจ
เต็งได้แต่ยิ้มรับไปมา ชิดดาวกับลูกกวาดแอบมองมาจากด้านใน “เสียดายคุณลุงนะ ทั้งหล่อทั้งนิสัยดี”
ชิดดาวงงๆ “เสียดายทำไม”
“ก็มีแฟนแล้วน่ะสิ” ชิดดาวแปลกใจ “จริงเหรอ ไม่ยักรู้” สีหน้าชิดดาวติดใจสงสัย
“แฟนผู้ชายซะด้วย” ชิดดาวยิ่งงง “ผู้ชาย”
“ก็เวนิสตากล้องนั่นแหละ”
“ไม่จริงมั้ง” ชิดดาวไม่อยากเชื่อ “ก็ทอยมันบอก ฉันก็ไม่ค่อยเชื่อหรอก ทอยมันอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ นี่ฉันก็แอบตามเก็บข้อมูลอยู่ ถ้าเป็นจริงล่ะเสียดายแย่เลย”
“เสียดายใคร”
ลูกกวาดยิ้มเขินๆ “ไม่ใช่ลุงหลานอ่อนขวัญใจเธอหรอกย่ะ” ชิดดาวเขินๆ “ประสาท”
เต็งจะเดินไปขึ้นรถ ป้างามพิศยืนรอส่งอยู่..เต็งหันมองเลยมาทางชิดดาว แล้วยกมือบ๊ายบายนิดๆ ชิดดาวยิ้มบางๆให้เต็ง ป้างามพิศสงสัยหันมองมา ลูกกวาดและชิดดาวดึงแขนกันผลุบหลบไปอย่างทันควัน
ตอนบ่าย โต้กำลังซ้อมท่าปิดรายการให้ละอองดูที่มุมหนึ่งก่อนถ่ายจริง โต้ทำท่าปิดรายการ
“คุณก็ทำได้” โต้พูดพร้อมทำมือเหมือนยิงปืนชี้ไปทางคนดู “ง่ายนิดเดียว” โต้เปลี่ยนรูปมือท่าปืนมาเป็นนิ้วชี้บีบชิดกับนิ้วโป้ง สื่อว่านิดเดียว “แล้วพบกันใหม่ครั้งหน้า “1 นาที”” โต้โชว์นิ้วชี้เป็นเลข1 ยื่นไปข้างหน้าทั้งสองมือ ก่อนจะขำออกมา “ตลกน่ะพี่ออง ผมอาย”
“โต้เคยทำล้อเลียนเค้า ยังทำได้เลย”
“ก็นั่นโต้ทำเล่นๆ ไม่ได้ออกทีวีนะพี่ออง
“อย่ากังวลสิโต้ โต้ทำน่ารักจะตายไป น่าดูกว่านายนั่นทำเยอะ” ละอองเหยียดปากดูถูก “จริงนะพี่”
“คนหล่อทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด..ซ้อมอีกที เอาให้คล่องเราเท่อยู่แล้ว ทำอะไรก็เท่ เชื่อพี่”
“โอเคครับ” โต้สูดหายใจลึกแล้วเริ่มซ้อมท่าพิธีกรใหม่