บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 8 หน้า 2
“คุณก็ทำได้” โต้พูดพร้อมทำมือเหมือนยิงปืนชี้ไปทางคนดู)
เต็งเดินมารับวิธีปืนที่โต้ทำมือยิงพอดี โต้เลยหยุด ละอองหันมองตามโต้ไปที่เต็ง
“เอาจริงเหรอครับ ให้โต้ปิดรายการคนเดียวดีมั้ย จบคู่กันมันตลกๆ ไงไม่รู้”
“แล้วเธอจะยืนเฉยๆ ให้โต้โดนด่าว่าแย่งซีนเธอรึไง” เต็งถอนใจ โต้เหล่มองเต็ง “ชอบใจที่ฉันโดนรุมด่าล่ะสิ”
เต็งเซ็ง “จะเอาไงก็เอากัน”
“งั้นก็มาซ้อมพร้อมๆกันเลย พี่จะดูเองว่าตลกมั้ย” เต็งเดินไปยืนข้างๆ โต้ ทั้งคู่เหล่ๆ มองกันเล็กน้อย
“พร้อมนะ 4 3 2” ละอองดีดนิ้ว เต็งกับโต้ซ้อมท่าปิดรายการไปมา ไม่พร้อมกันซะที ต้องเริ่มใหม่อยู่เรื่อยๆ
ผ่านเวลา 7-8 เดือน เห็นกอไม้ล้มลุก ต้นดอกคุณนายตื่นสายสีสันสดใส ขึ้นข้อความ “ล้มลุกคลุกคลาน” (กาโม่ 8 เดือน) ตอนสาย หน้าบ้านพ่อแม่เต็งที่ทำกิจการขายวัสดุก่อสร้าง พ่อเต็งเดินเข้ามาหาแม่ที่กำลังคิดเงินอยู่ที่โต๊ะทำงาน
“พ่อไปอัดรูปมาให้แล้วนะแม่” พ่อเต็งวางอัลบั้มรูปกระดาษให้แม่
“กว่าจะไปอัดให้ได้ ป่านนี้หลานฉันแต่งงานไปแล้วมั้ง
“แม่ก็พูดเกินไป หลานเพิ่งจะคลานเอง ไข่ยังไม่ตั้งเอ๊ยยัง ไม่ตั้งไข่เลย” พ่อเต็งขำๆ แม่เต็งค้อนใส่พ่อ “ไหนดูสิ”
แม่เต็งเปิดรูปดูไล่ไปเรื่อยๆ ช้าๆ พ่อเต็งมายืนดูอยู่ด้านหลังแม่ เห็นรูปพัฒนาการของกาโม่ในช่วง 7-8 เดือนแรก เปิดดูไปเรื่อยๆ
“แม่น้องหนูอะไรนี่ทำงานดีนะ”
“ฉันจ่ายงามขนาดนั้น กะอีแค่ไปแอบถ่ายรูปหลานฉันแล้ว ส่งผ่านมือถือ ทำไม่ได้ก็ไม่ต้องทำอะไรกินแล้ว”
แม่เต็งดูรูปอย่างพิจารณาต่อไปช้าๆ ยิ้มแย้มมีความสุข พ่อเต็งเหล่มองหน้าแม่ที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กระเซ้า
“คิดถึงหลานก็ไปเยี่ยมสิ” แม่เต็งสีหน้าน้อยใจ “เรื่องอะไร มันไม่อยากให้ฉันรู้ว่ามีลูก ฉันก็ไม่ง้อหรอก มันนั่นแหละต้องพาลูกมาไหว้ฉันที่นี่ ไม่งั้นก็อย่าเจอหน้ากันอีกเลย”
“แม่ก็เกินไปมั้ย...จะอะไรกับลูกมันนักหนา”
“แล้วทีมันทำล่ะ มันคิดว่าฉันเป็นแม่มั้ย จะมีเมียมีลูก ฉันคือคนแรกที่มันควรจะบอก ไม่ใช่แม่เมีย”
สีหน้าแม่เต็งน้อยใจปนเสียใจ “ไอ้เต็งมันอาจจะมีเหตุผลของมันก็ได้”
“โอ๊ย เลิกพูดเรื่องนี้ซะทีเถอะ อารมณ์เสีย..” แม่เต็งเปิดอัลบั้มรูปดูหน้า หลานชายต่อไป แม่เต็งมองไปที่รูปใบสุดท้ายที่น้องหนูส่งมาให้ล่าสุด... รูปกาโม่กำลังคลาน สีหน้ายิ้มแย้ม
สายวันหยุด โถงบ้านเต็ง กาโม่วัย7-8 เดือนกำลังคลานมา เต็งและเวนิสกำลังเอาของเล่นสีสันมีเสียงเขย่าล่อให้