บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 23 (ตอนจบ)
ภายในร้านอาหารที่รีสอร์ท ทุกคนทานอาหารเสร็จเดินออกไปจากร้าน รัฐรวีมีสีหน้านิ่งๆ แอบมองอยู่ในครัว เห็นทุกคนเดินออกไป
อาทิตย์ มณฑิรา วิไลลักษณ์ หมอฉบัง และอิงอรเดินกลับมาที่ลานจอดรถ อาทิตย์ยังรู้สึกคาใจ ตะหงิดๆ อย่างบอกไม่ถูก
“เรากลับไปตั้งหลักกันที่กรุงเทพก่อนแล้วกันนะครับ” หมอฉบังสรุป
“โอ๊ย!” อาทิตย์ตัดสินใจแกล้งปวดท้อง
“คุณอาทิตย์เป็นอะไร?” วิไลลักษณ์ถามขึ้นอย่างตกใจ
“ข้าศึกบุกครับ ตอนนี้ตีเสมอขอบแล้วครับ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนะครับ” อาทิตย์เอ่ยจบก็รีบวิ่งกลับเข้ารีสอร์ทไป
อาทิตย์เดินมาด้อมๆ มองๆ ที่ด้านหลังครัวของรีสอร์ท เห็นว่ามีรปภ.ยืนคุมอยู่ ชายหนุ่มทำท่าคิด แล้วเดินออกไปอีกทาง
อาทิตย์เดินเข้ามาที่หน้าครัว พนักงานของร้านอาหารเข้ามาต้อนรับ “เมื่อกี้ผมลืมกุญแจรถไว้ที่โต๊ะ ไม่ทราบว่าตอนเก็บโต๊ะเห็นไหมครับ?”
“สักครู่นะครับ” พนักงานเดินไปถามที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์
อาทิตย์ทำเป็นเดินเนียนๆ หากุญแจรถ ไปทางครัว
“มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าครับ?” เชฟเดินมาเห็นอาทิตย์ถามขึ้น
“อ๋อ.. ผมทำกุญแจรถตกหายครับ ไม่รู้ว่าตกอยู่แถวนี้รึเปล่า?”
“ไม่น่านะครับ แถวนี้ส่วนใหญ่จะมีเฉพาะพนักงานเข้ามา”
“เหรอครับ ขอบคุณมากครับ” อาทิตย์แกล้งเดินออกไป
เชฟเห็นอาทิตย์เดินไปแล้ว จึงเดินไปทางอื่น อาทิตย์ชะโงกหน้ากลับมามอง พอเห็นเชฟไปแล้วก็เดินกลับมาที่ครัว
อาทิตย์มองซ้ายมองขวา กำลังจะเปิดประตูครัว แต่ประตูครัวถูกเปิดออกมาก่อน อาทิตย์หลบ
เห็นพนักงานเดินออกมาจากในครัวเอาอาหารออกไปเสิร์ฟ อาทิตย์รอจนพนักงานเดินออกไปแล้วจึงแอบเข้าไปในครัว
อาทิตย์เดินเข้าไปในครัว เห็นเชฟหลายคนกำลังยืนทำงานกันอยู่ ชายหนุ่มกวาดตามองหาไล่ไปทีละคน จนกระทั่งไปสะดุดกับเชฟตัวสูงคนหนึ่งที่ยืนหันหลังอยู่หน้าเตา อาทิตย์รีบเดินเข้าไปหา
แต่เชฟคนที่เจออาทิตย์ข้างหน้าเดินเข้ามาเห็นอาทิตย์ซะก่อน “คุณเข้ามาทำอะไรในนี้ครับ?”