บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 4 หน้า 3
“แต่ผมว่าให้นายวีอยู่ช่วยก็ดีเหมือนกันนะครับ ขืนให้ไปรออยู่ข้างนอก เดี๋ยวไปก่อเรื่องอะไรอีก.. นะครับคุณวิไลลักษณ์”
“จะดีเหรอคะ?” วิไลลักษณ์ไม่แน่ใจ
รัฐรวีแกล้งจับขมับมึนๆ “โอ๊ย..อยู่ๆก็มึนหัวขึ้นมาเลย สงสัยเพราะโดนน้ำเมื่อกี๊แน่ๆ ถ้าออกไปตากแดดตอนนี้ต้องไม่สบายแน่ๆเลยครับ”
วิไลลักษณ์เหลือบมองมณฑิรา เห็นอีกฝ่ายพยักหน้าให้เล็กน้อย จึงยอมรับปาก “ก็ได้ค่ะ”
“รอดแล้วเรา มีคุณวีค่อยสบายใจหน่อย” อาทิตย์นึกในใจพลางอย่างยิ้มมั่นใจขึ้น
รัฐรวีมองมณฑิรายิ้มๆ มณฑิราอึดอัดแกมเขินกับสายตาของรัฐรวี
อีกมุมหนึ่งของบ้าน คุณต๋อย เวก กุ๊กกิ๊ก และสมจิตพากันมาชะเง้อๆ แอบมองไปทางโต๊ะอาหาร
คุณต๋อยเห็นวิไลลักษณ์ อาทิตย์นั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว โดยมีมณฑิราและรัฐรวีคอยบริการ
“หึ! นรกจะกินกบาล ให้เจ้านายมาบริการคนใช้ เจริญล่ะ!” คุณต๋อยเอ่ยอย่างไม่พอใจ
“จริงค่ะ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง” กุ๊กกิ๊กคอยผสมโรงเป็นลูกคู่
“วิไลมันไม่ได้อยากทำแบบนี้นะ คุณมณเค้าสั่ง” เวกแก้ตัวแทนน้องสาวของตน
“โอ้ย ถ้าไม่อยากทำจริงๆ ใครจะไปบังคับให้มันทำได้ ดูซิ! นั่งเชิดหน้าชูคอรอให้คุณมณมาบริการ” คุณต๋อยเอ่ยเสียงหมั่นไส้
เวกเถียงไม่ออกเลยเดินหนีออกจากห้องไปอย่างเจ็บใจ
เวกเดินโกรธๆ กลับมาที่เรือนคนใช้ แล้วก็ต้องสะดุ้งเพราะเจอแม่เมียดกับนายวงที่อยู่ในชุดคนรวยยืนหลบๆ อยู่ “อ้าว! พ่อ! แม่! คุณมณให้ไปรอที่ร้านกาแฟ กลับมาทำไม!?”
“ชั้นก็อยากมาดูคุณอาทิตย์อะไรนั่นนะสิ” นายวงเอ่ยขึ้นอย่างคนหวงลูกสาว
“แล้วนี่เค้าทำอะไรกันอยู่??” แม่เมียดถามขึ้นบ้าง
“นั่งกินข้าวกันอยู่น่ะแม่ แต่คุณต๋อยน่ะสิ ด่ายับเลย” เวกเอ่ยอย่างหนักใจ
แม่เมียดเดินมาลงนั่งเครียดๆ “คนรวยๆ อย่างนั้นเค้าจะมารักนังวิไลจริงเหรอ?”
“ลองมาหลอกลูกสาวชั้นสิ..มันโดนลูกซองแน่ๆ” นายวงเอ่ยอย่างนักเลง
“พ่อมีเหรอ?” เวกถามขัดขึ้นอย่างสงสัย
“รอพ่อถูกหวยก่อน จะซื้อมายิงเล่นซักสองกระบอกเลย”
เวกเหนื่อยใจกับผู้เป็นพ่อ หันไปปลอบแม่ “แม่อย่าคิดมากเลย เค้าตั้งใจมาหาวิไลมันถึงบ้าน กล้ามาเจอหน้าพ่อกับแม่ เค้าคงจริงใจกับน้อง”
“แต่เค้ายังไม่รู้ไงว่าวิไลมันเป็นแค่คนใช้ ถ้าเค้ารู้ เค้าจะยังรักน้องแกอยู่รึเปล่า... “