บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญตอน 10
คุ้มนางครวญ ตอนที่ 10
บทประพันธ์ดัดแปลงจากบทประพันธ์ เรื่อง คุ้มนางครวญ ของ สรรัตน์ จิรบวรสุทธิ์
บทโทรทัศน์วิสุทธิชัย บุณยะกาญจน
หน้าคุ้มหลวง มีรถสำนักข่าว รถตำรวจ รถมูลนิธิ มาดูที่เกิดเหตุ พร้อมทั้งบรรดาคนงาน สาวใช้
นักข่าว ทีมงาน นักแสดง ไทยมุง ส่วนที่เติ๋นกลางคุ้ม ฐาปกรณ์นั่งอยู่กับมาดามสุบนโซฟา
ตรีภพนั่งกับบีบีและมาลาริน มาลารินหน้าซีดเกาะตรีภพแจ พิมพ์ดาวนั่งอยู่กับแพทและราเชนทร์
แก้วยืนเกาะกรอบหน้าต่าง มองออกไป
“ตำรวจสันนิษฐานว่ามันเมายา ถึงปีนไปบนยอดหลังคาคุ้มแบบนั้น ไอ้เชน.. ตกลง
มันติดยาหรือเปล่า”
ราเชนทร์อยากจะบอกฐาปกรณ์ว่าไม่รู้ เพราะเพิ่งเจอกันที่สนามบินเมื่อคืน
“ผมก็ไม่รู้ซีครับ”
“อ้าว แล้วมันมาเป็นผู้จัดการเอ็งได้ยังไง”
“แหม มันก็ไม่เชิงเป็นผู้จัดการ มันก็แค่ดูคิวให้ ขับรถให้บ้างเท่านั้น”
“แล้วเคยเล่นยากับมันบ้างหรือเปล่า”
ราเชนทร์สะดุ้ง “โธ่ ไม่มีนะครับ ตอนนี้ผมคลีน 100 เปอร์เซ็นต์”
พิมพ์ดาวกับแพทอมยิ้ม ตรีภพหมั่นไส้ “แปลว่า แต่ก่อนไม่คลีนหรือไงครับ”
“แหม พวกผมมันก๊วนเด็กนอก ตอนอยู่ที่โน่นก็มีบ้าง จริงไหมครับ คุณลินซี่”
มาลารินสะดุ้ง “ไม่ทราบค่ะ ลินซี่ไม่เคยเกี่ยวข้องกับ.. เอ่อ.. แวดวงแบบนั้น”
บีบีถลึงตามองราเชนทร์ “ลินซี่อยู่แต่แถววัดไทยย่ะ”
ราเชนทร์หัวเราะพรืดออกมา มาลารินเกาะแขนตรีภพ เริ่มปากสั่น น้ำตาเอ่อ
“แต่มันน่ากลัวจริงๆนะคะ ตั้งแต่เกิดมา ลินซี่ไม่เคยเห็นคนตายเลย แต่นี่.. ต่อหน้าต่อตา ฮือ”
”โธ่ ทำใจดีๆครับ”
พิมพ์ดาวมองดูแล้วขัดหูขัดตา
“อุ๊ย คุณลินซี่คะ”
“อะไรหรือคะ คุณพิมพ์”
“นั่นอะไรติดผมคุณลินซี่คะ”
“อะไรหรือคะ”
บีบีช่วยดู แหวกปอยผม
“ว้าย.. เลือด.. ว้าย นั่นอะไร.. หรือว่าสมอง ใช่แน่ค่ะ ลูกขา ล้างยังไม่หมดค่ะ”
มาลารินเลิกแบ๊วลุกพรวดขึ้น “ว้ายยยยยย”
มาลารินวิ่งออกไป บีบีถลาลุกตาม พิมพ์ดาวสะใจเล็กๆ ตรีภพมอง พิมพ์ดาวรีบทำปกติ
ในโทรทัศน์ ผู้ประกาศข่าวประกาศว่า “เกิดเหตุสลดใจในพิธีบวงสรวงละคร ผู้ติดตามราเชนทร์
ดาราดาวร้ายปีนหลังคาคุ้มที่ใช้ในการถ่ายทำ และตกลงมาเสียชีวิตบนโต๊ะเครื่องสังเวย”
บีบีชะงักหันกลับมามอง ทุกคนดูทีวีเป็นตาเดียว บีบีเดินกลับมารวมกลุ่ม
“เวร เวรแล้ว จะทำยังไงล่ะทีนี้ ออกทุกช่องเลย ซวย ซวย” ฐาปกรณ์กุมขมับกลุ้ม
“มันจะซวยได้ยังไง มีข่าวแบบนี้ ก็คือได้โปรโมทฟรีตั้งแต่ยังไม่เปิดกล้อง” มาดามสุ
ไม่เห็นด้วย
“โปรโมทแบบนี้น่ะนะ”
“ใช่ค่ะ ทีนี้เราก็ทำเรื่องอาถรรพ์ในกอง ออกข่าวเป็นซีรีส์ไปจนกระทั่งออนแอร์เลย”
บีบีเห็นด้วยกับสุชาดา
ตรีภพ พิมพ์ดาว แพท แม้กระทั่งราเชนทร์ อึ้ง แก้วมองดูสุชาดาและบีบีอย่างรังเกียจ
“ยังไง” ฐาปกรณ์ถาม
“อู๊ย ก็ทำเป็นภาพถ่ายติดวิญญาณ กล้องเดินเองอะไรก็ได้” สุชาดาว่า
“พอหมดมุขก็ให้นังสองตัวนี่” บีบีชี้มีมี่ มูมู่ “ทำเป็นผีเข้าก็ได้”
มีมีกับมู่มู่รีบปฏิเสธ “หนูคิดว่าเรื่องอาถรรพ์ไม่ต้องเมคหรอกค่ะ ที่นี่คงจัดเต็มให้มากกว่า”
“หมายความว่าอะไร” สุชาดาซัก
“หนูว่าเพื่อนคุณเชนไม่ได้เมายาหรอกค่ะ หนูว่าโดนเจ้าที่เจ้าทางเล่นงานแน่ๆ”
“พอๆๆ เลิกพูดกันได้แล้ว ไม่มีอาถงอาถรรพ์อะไรทั้งนั้นแหละ” ฐาปกรณ์ตัดบท
ตรีภพ และพิมพ์ดาว ยิ่งอึดอัดใจ