บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 14 หน้า 4
“ช่วยกันคิดตามตัวไอโกะกลับมาดีกว่า” ริกิสั่งจูโร่ “สั่งคนของเราตามหาไอโกะให้ทั่วเมือง ถ้าไม่เจอ...พวกแกไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นอีก”
“ครับ ๆ” จูโร่รับคำแล้วรีบออกไปทำตามคำสั่ง
ริกิร้อนรนไม่สบายใจ เดินผละไป ซาโตชิมองตามริกิอย่างอารมณ์เสีย เบื่อหน่ายที่ริกิคอยคอยปกป้องไอโกะตลอดเวลา
ริกิผลักประตูเข้าไปในห้องทำงาน เดินรี่เข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้ารูปที่ถ่ายคู่กับอิจิโร่
“ไอโกะคือแก้วตาดวงใจของฉัน ฉันรักและดูแลเค้าเป็นอย่างดี ไม่เคยทำให้ลูกฉันต้องเสียใจและเสียน้ำตา” ริกิหยิบกรอบรูปอิจิโร่ขึ้นมา กำแน่นด้วยความเจ็บแค้น “ฉันยอมยกไอโกะให้ลูกชายแก แต่มันกลับไม่เห็นคุณค่าของลูกสาวฉัน มันเหยียบย่ำความรู้สึกไอโกะ ก็เหมือนเหยียบหัวใจฉัน”
ริกิจ้องรูปอิจิโร่เขม็ง สายตาเต็มไปด้วยไฟอาฆาต “ถ้าไอโกะเป็นอะไรไปเพราะไอ้ทาเคชิ ฉันจะถล่มโอะนิซึกะให้สิ้นตระกูล!”
สาวใช้เปิดประตูเข้ามารายงานริกิ “คุณหนูไอโกะกลับมาแล้วค่ะ”
โถงบ้านมิซาว่า ซาโตชิกำลังต่อว่าไอโกะที่เพิ่งกลับมา ไอโกะหน้าซีด ท่าทางเพลียมาก
“พ่อเป็นห่วงเธอมาก ถึงกับให้คนออกตามหาทั้งเมือง”
“อะไรนะ!”ไอโกะตกใจ กลัวริกิจะรู้ว่าเธอหายไปไหน
ริกิปรี่เข้ามากอดไอโกะด้วยความดีใจ “ไอโกะ... ลูกหายไปไหนมา”
ไอโกะกลบเกลื่อน “หนูแค่ไปติวหนังสือกับเพื่อน ทำไมต้องตกใจกันด้วย”
“เราไปถามบ้านเพื่อนเธอทุกคน ไม่เห็นมีใครรู้เรื่อง”
“ฉันจะคบเพื่อนคนไหน ต้องรายงานพี่ซาโตชิเหรอ” ไอโกะแกล้งเหวี่ยงกลับซาโตชิ ก่อนหันไปแก้ตัวกับริกิ “หนูไปติวหนังสือกับเพื่อนที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัย เพราะอยากเรียนให้จบเพื่อเป็นเกียรติให้มิซาว่า และจะได้เป็นโอะคะมิซังที่ดีของทาเคชิ”
“ไอโกะคิดได้อย่างนี้ก็ดี พ่อภูมิใจในตัวลูกที่สุด” ริกิกอดไอโกะด้วยความดีใจ
ไอโกะสีหน้าเรียบนิ่ง คาดเดายาก ซาโตชิมองไอโกะอย่างค้นหา ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ไอโกะพูด
ในห้องนอน ไอโกะนั่งมองสภาพตัวเองในกระจก น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเจ็บใจที่เสียตัวให้เคนอิจิ ร้องไห้แต่ไม่สะอื้น
“เลือด...วิญญาณ...น้ำตา... ฉันยอมแลกทุกอย่างเพื่อคนที่ฉันรัก” ไอโกะข่มความเสียใจ หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปาดน้ำตาทิ้ง “ฉันจะต้องชนะนังเซโกะ ทาเคชิต้องเป็นของฉันคนเดียว!!”