บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 4
เคนอิจิเย้ย “คิดว่าสามีสุดที่รักเข้ามาช่วยเหรอจ๊ะคนสวย โอ๋ ๆ ๆ ขอให้มันช่วยตัวเองให้รอดก่อนนะ”
สีหน้าแพรวดาวใจหายวาบ เป็นห่วงทาเคชิ
ทาเคชิ โคจิ คัตสึ เซกิและลูกน้องจำนวนหนึ่งเข้ามาถึงภายในโกดังที่มีลังสินค้ามากมายวางเรียงรายอยู่
โคจิ หันมองรอบกาย รู้สึกไม่ชอบมาพากล “ไม่มีคนของมิซาว่าหรือซะโต้สักคน”
ทันใดนั้น ประตูด้านหลังก็ถูกปิด ไฟถูกจุดขึ้น... เพียงพริบตาเดียว ไฟก็ลุกท่วมโกดังขนาดใหญ่ ทาเคชิและทุกคนหันขวับ ตกใจมาก
ทาเคชิรู้ได้ทันที “กับดัก!”
ด้านหลังโกดัง แพรวดาวร้องไห้ตกใจ มองเห็นไฟกำลังลุกโหมมอดไหม้ภายในโกดัง เธอพยายามดิ้นรนทั้งที่ไม่มีเรี่ยวแรง จะเข้าไปช่วยทาเคชิ แต่ถูกยามะกับโคเฮจับตัวไว้
“เปิดประตูให้ทาเคชิ อย่าทำอะไรเขา... ฉันขอร้อง...”
เคนอิจิไม่สนใจคำขอร้องของแพรวดาว “ร้องเพลงจัดงานศพให้สามีเก่าได้เลยจ้ะทูนหัว ฮ่า ๆ ๆ ๆ”
ริกิ และเคนอิจิ หัวเราะร่าสะใจ ไม่สนใจคำขอร้องของแพรวดาว
ริกิพูด “โอะนิซึกะรักเกียรติและศักดิ์ศรีมาก คงจะตายอย่างภาคภูมิใจ”
แพรวดาวร้องไห้โฮ “ทาเคชิ... ทาเคชิ...”
ภายในโกดัง ทาเคชิ โคจิ ลูกน้องโอะนิซึกะ กำลังวุ่นกับการช่วยกันดับไฟ
คัตสึกับเซกิวิ่งหน้าตาตื่นมารายงานหลังจากสำรวจจนทั่ว “มีระเบิดอยู่ในลังสินค้าเต็มไปหมดเลยครับ”
โคจิเข้าใจสถานการณ์ทันที “พวกมันตั้งใจเผาเราทั้งเป็น!”
ทาเคชิเครียด คิดหาทาง ก่อนตะโกนสั่งลูกน้อง “สังเกตดินปืนที่โรยบนพื้น แล้วตัดเส้นทางจุดชนวนระเบิดของมัน คนที่เหลือคอยช่วยกันดับไฟและหาทางออกให้เร็วที่สุด!”
ทุกคนรับคำแล้วรีบแยกย้ายกันจัดการตามคำสั่ง ควันไฟเริ่มคละคลุ้งอัดแน่นภายในโกดัง จนพวกทาเคชิเริ่มสำลัก หายใจไม่ออก
เซกิรายงาน “ไฟลามไปทั่วแล้วครับ”
ทาเคชิสำลักไป พูดไป “ก้มตัวให้ต่ำไว้ พยายามอย่าสูดควันเข้าไป”
โคจิรู้สึกหมดหวัง “ทางออกถูกล็อกจากข้างนอก เราไม่มีทางออกไปจากที่นี่ได้”
ทาเคชิ โคจิ และลูกน้องโอะนิซึกะหันมองกัน สีหน้าสิ้นหวัง หมดหนทาง บึ้ม... เสียงระเบิดลูกเล็ก ดังมาจากด้านข้างโกดัง ทาเคชิและทุกคนถูกแรงอัดกระแทกจนเสียหลักไปคนละทาง แต่ไม่มีใครบาดเจ็บ ร่างใครหลายคนกำลังวิ่งฝ่ากลุ่มควันหนาคลุ้งเข้ามา พวกทาเคชิขยับตัว เตรียมพร้อมต่อสู้
ทาเคชิเห็นริวพาลูกน้องโอะนิซึกะอีกจำนวนหนึ่งฝ่ากลุ่มควันเข้ามาช่วย