บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 15 (จบบริบูรณ์) หน้า 4
“ฉันห่วงคุณพ่อ”
“รออีกนิดดีกว่าค่ะ ให้คุณตาอาการดีขึ้นอีกหน่อย ย้ายออกไปตอนนี้ ก็เหมือนเราเห็นแก่ตัว”
ปริตตาออกความเห็น อรณีมองดีใจที่ลูกสาวเข้าใจ สารัชพยักหน้าจำยอม มองอรณี
“ก็แล้วแต่คุณกับลูก ยังไงผมก็ทำเพื่อความสุขของเราสามคน”
ปริตตาเข้าไปกอดพ่อ สารัชยิ้มเข้าใจ เห็นสามคนพ่อแม่ลูกกอดกันด้วยความรัก
เช้าวันใหม่ ในบ้านคุณหลวง ภาธรนั่งหน้าตาจ๋อยๆ คุณหลวง ผกามองอมยิ้ม ทินเทพนั่งใกล้
“รวิปรียากำลังเข้าใจผมผิด” ภาธรหันไปมองทางคุณหลวง
คุณหลวงยิ้มๆ “เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้เอง” ภาธรหันมองทางผกา สายตาขอให้ช่วย
“ผมอยากให้คุณผกา ช่วยนัดรวิปรียามากินข้าวน่ะครับ”
“ก็อยากช่วยนะคะ แต่หนูรวิปรียาเพิ่งบอกว่าจะไม่มา เธอพูดลา เหมือนจะไม่เจอกันอีก”
“มา ผมช่วยอาเอง” ทินเทพหยิบมือถือ “ฉันโทรแล้ว ปิดเครื่อง”
“งั้นไปรับที่ร้านเลย” ภาธรหน้าจ๋อย “ไปแล้ว ปิดร้าน”
“อ้าว แล้วเราจะช่วยได้ยังละคะ ติดต่อไม่ได้สักทาง”
ภาธรมองคุณหลวง “ผมถึงต้องมาพึ่งคุณพ่อ บางทีรวิปรียาอาจจะติดต่อคุณพ่อคนเดียว”
ทุกคนหันมามองคุณหลวง คุณหลวงอมยิ้ม ไม่ตอบว่าจะช่วยหรือไม่ช่วย
“อย่ายิ้มอย่างเดียวสิครับ คุณปู่ ช่วยมั้ยครับ ช่วยอาภาธรเค้าหน่อยนะครับ”
คุณหลวงยิ้มขำท่าทางร้อนใจของลูกชาย ภาธรมองพ่อมีความหวัง
ในห้องนอนพลเอกชาลี พลเอกชาลีกระเด้งตัวจากเตียง ร้องลั่น “อย่า อย่าฆ่าฉัน อย่าขังฉัน”
สารัชกับปริตตาที่อยู่ใกล้เตียงช่วยกันเข้ามาดันตัวพลเอกชาลีลงไปนอน คุณหญิงทรงศิริ อรณียืนมองตัวสั่น
“คุณพ่อ ไม่มีใครฆ่าคุณพ่อนะคะ”
“มัน ... มันอยู่ที่บ้าน มันเอาตรวนใส่ข้อเท้าชั้น” พลเอกชาลีอาละวาด ถึงเจ้าพระยามหศักดิ์ด้วยความกลัว
ทุกคนมองพลเอกชาลีที่ดิ้นแรง ถอยหนีจากเตียง สารัชเข้าไปจับ “คุณพ่อครับ นอนก่อน”
พลเอกชาลีไม่ฟัง ผลักสารัชจนกระเด็น ปริตตาเข้าไป ก็โดนผลักล้ม “ท่าน ไม่มีใครจะฆ่าท่านนะคะ”
พลเอกชาลีชี้คุณหญิงทรงศิริ “แกเป็นใคร อย่าสะเออะ” ทุกคนสะดุ้ง “ไปเลย ไปให้พ้นหน้าชั้นเลย”
พลเอกชาลีอาละวาด คว้าข้าวของใกล้มือ ปาใส่ ทุกคนหลบกันพัลวัน “ไป ออกไปให้หมด”
พลเอกชาลีคว้าหมอนปาไปทางคุณหญิงทรงศิริ อรณีดึงแม่หลบทัน