บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 13 หน้า 3
สวาทวิมลผวาขึ้นจากเตียง “เที่ยง! ลูกแม่!”
“คุณ .... คุณสวาท” ทูลเขย่าตัว “มีอะไร!”
เมื่อได้สติ สวาทวิมลจึงพบว่ามันแค่ความฝัน เสียงโทรศัพท์ดังไม่หยุด สวาทวิมลจึงรีบหันไปคว้าโทรศัพท์มาดู
“ใครโทรมา”
“ตาวาตม์ .....” สวาทวิมลรีบกดรับสาย “ตาวาตม์ .... มีอะไรหรือเปล่า ....หา! อะไรนะ ...... ที่ไหน”
สวาทวิมลค่อนข้างช็อคกับข้อมูลที่ได้รับจากชีวาตม์
“คุณ!.....มีอะไร มาผมขอคุยหน่อย” ทูลรีบดึงโทรศัพท์จากมือสวาทวิมล
“วาตม์ ....มีอะไรลูก .... จริงเหรอ! ที่ไหน!? …ได้ๆพรุ่งนี้อาจะรีบไป”
สวาทวิมลระเบิดอารมณ์ร้องไห้ออกมา “มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง ....” ทูลกอดสวาทวิมลแน่น
“ไม่เอาคุณ ..... คุณยังไม่รู้เลยว่าเรื่องมันเป็นยังไง อย่าเพิ่งตัดสินลูก” สวาทวิมลร้องไห้ไม่หยุด
เช้าวันใหม่ เกาะพงัน ห้องขังในสถานีตำรวจ เที่ยงวันนอนไม่หลับทั้งคืน ได้แต่คิดว่า ถ้าเขาปฏิเสธแล้วส่งยากลับคืนให้แช่มก็คงจะดี เขาไม่ควรเข้าใกล้ยาเสพติดอีก มันทำให้เขาเดือดร้อนได้จริงๆ นึกแล้วก็เจ็บใจตัวเอง
ตำรวจเดินนำชีวาตม์เข้ามา “พี่วาตม์ ..... ผมเปล่านะพี่วาตม์”
“ผลตรวจปัสสาวะนายผ่านนะเที่ยง”
“ก็ผมบอกแล้วไง .....”
“แต่นายมียาเสพติดไว้ในครอบครอง ....นายเข้าใจใช่มั้ย” เที่ยงวันคอตก
“นายคิดอะไรของนาย ..... ทำไมนายมีของแบบนี้อีก”
“มันเป็นเรื่องบังเอิญ ......”
“ในแง่กฎหมาย ไม่มีอะไรบังเอิญนะเที่ยง ของมันอยู่กับนาย ....ในกระเป๋ากางเกงนาย”
“นายแช่มยัดใส่มือผม ....”
“ก็คืนเค้าไปสิ ..... หรือไม่ก็เขวี้ยงทิ้งไปเลย เก็บมันไว้ทำไม ......หรือว่านายคิดถึงมัน”
เที่ยงวันเถียงไม่ออกได้แต่ก้มหน้านิ่ง
“พ่อกับแม่นายขึ้นเครื่องมาแล้ว คงจะทันเรือรอบสายๆ” เที่ยงวันพยักหน้ารับรู้
“พี่วาตม์ ..... คุณเดือนเป็นไงบ้าง”
“รถจากโรงพยาบาลสุราษฎร์ธานีจะมากับเรือเที่ยวแรก แล้วก็จะรับกลับไปส่งที่กรุงเทพฯเลย คุณยุพกับดวลจะไปกับรถด้วย”