บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 8 หน้า 2
“นี่สวยแล้วเหรอเนี่ย ..... พี่ว่าเหมือนลิงมากกว่า”
“พี่ธาร!!!”
“พี่ธารก็พูดไปนั่น จริงๆแล้วหวงน้องสาวมากใช่มั้ยล่ะคะ”
“หนูเงินยวงกับนีน่าน่าจะรุ่นๆเดียวกันนะคะคุณพี่ยี่สุ่น ดีจังเลยค่ะ ยัยนีน่าจะได้มีเพื่อนเพิ่มขึ้นอีกคน”
เงินยวงยิ้มน้อยๆ ให้ 2แม่ลูก เงินยวงรู้สึกไม่สบายใจเลย เหมือนกำลังหักหลังเดือนสิบอยู่
กลางคืน ห้องพักของดวล ในโรงพยาบาล ดวลร้องโวยวายเพราะปวดท้องอย่างหนัก ดวลรู้สึกทนไม่ได้กับอาการเจ็บปวดนี้ ดวลต้องการยา มันจะทำให้หายปวดหัวได้
“อดทนไว้นะลูก .... แม่อยู่กับดวลนะลูก”
“แม่....ดวลไม่ไหวแล้วแม่ ดวลปวดหัว หัวจะแตกแล้วแม่ ขอยาให้ดวลนะแม่”
เที่ยงวันปลอบ “อย่าไปคิดถึงมัน .... มันไม่ได้ช่วยอะไรได้จริงๆหรอก อดทนไว้นะดวล”
เดือนสิบให้กำลังใจ “อดทนนะดวล เดี๋ยวหมอก็มา”
“แม่..... พี่เดือนช่วยดวลด้วย ขอเถอะ....พี่เดือน....ดวลขอ....” ดวลคว้าแขนเดือนสิบกอดไว้แน่น
“ไม่ได้นะดวล ดวลฟังพี่นะ ดูหน้าแม่สิ ดวลบอกไม่ใช่เหรอว่า...ไม่อยากเห็นแม่ร้องไห้อีก”
ดวลหันไปมองหน้าสกาว ซึ่งกำลังเม้มปากแน่นกลั้นน้ำตาไว้ มันทำให้ดวลสะเทือนใจ แม้ในยามนี้สติของดวลจะเบาบางเต็มทน หมอตามกับพยาบาลเข้าไปดูอาการของดวล หมอตามตรวจอาการ พยาบาลช่วยกันจับ เพื่อ ให้หมอฉีดยา โดยมีเดือนสิบและสกาวยืนกอดกันมองดูด้วยความสงสารดวล ดวลเริ่มผ่อนคลายลงไป จนในที่สุดก็หลับไป
ห้องนอนลำธาร บ้าน มล.ยี่สุ่น ลำธารคุยโทรศัพท์กับมิถุนา “ถึงแล้วก็ดีแล้วครับ พักผ่อนเถอะนะครับ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ลำธารเดินไปเปิด เงินยวงเดินเข้ามานั่งบนเตียงโดยไม่รอให้เจ้าของอนุญาต
“ไม่ใช่นะครับ ไม่ได้รำคาญซะหน่อย แต่กลัวน้องนีน่าเหนื่อยน่ะครับ”
เงินยวงหมั่นไส้เหลือเกิน จึงทำท่าทางล้อเลียน จนลำธารหงุดหงิด
ห้องนอนมิถุนา มิถุนาคุยโทรศัพท์ไป ก็เร่งกรีดตาปัดขนตาเป็นการใหญ่ มิถุนาควบคุมการใช้เสียงได้ดี
“นึกว่าพี่ธารรำคาญนีน่าซะอีก ถ้าพี่ธารเบื่อก็บอกได้นะคะ ไม่ต้องเกรงใจเลย...ไม่ได้น้อยใจค่ะ นีน่าเข้าใจพี่ธารค่ะ งานก็เยอะอยู่แล้ว ต้องมานั่งเลี้ยงน้องคนนี้อีก ....อ๋อ อาบน้ำเรียบร้อยค่ะ เตรียมตัวเข้านอนแล้ว”
มิถุนาวิ่งหาชุดอย่างรวดเร็ว เหมือนกำลังรีบร้อนไปไหน