บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 8 หน้า 3
“งั้นพักผ่อนนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับตอนเที่ยง ครับ.....ฝันดีครับ”
ลำธารหันมาค้อน เงินยวงที่นอนตีขาอยู่บนเตียงเขา “มีอะไรเราน่ะ”
“ว่างเนาะ ..... ตามรับสาวกินข้าว”
“แล้วเรามีปัญหาอะไรฮึ”
“มีเวลารับสาว แต่ไม่มีเวลาไปหาแฟน”
“มันเรื่องอะไรของเราเนี่ย”
“ก็มันไม่ถูกต้องนี่คะ พี่ธารมีเวลาให้คนอื่น แต่ไม่เคยไปดูดำดูดีพี่เดือนเลย”
“นี่เราเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่ายัยยวง นีน่าเค้าเป็นลูกเพื่อนคุณแม่ เค้าเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ ไม่ค่อยรู้จักใคร”
“เหรอคะ ก็ดูคล่องแคล่วดีนี่คะ Friendly ขนาดนี้ไม่น่าไม่มีเพื่อนนะคะ”
“ยัยยวง อะไรของเราเนี่ย ต้องการอะไรกันแน่”
“พี่ธารรู้เรื่องน้องชายพี่เดือนเข้าโรงพยาบาลหรือยังคะ” ได้ยินชื่อเดือนสิบ ลำธารก็ถอนใจเฮือก
“รู้แล้ว เค้าบอกแล้ว”
“แล้วพี่ธารไม่ไปเยี่ยมเหรอคะ”
“เค้าก็เป็นแบบนี้ทั้งปีทั้งชาตินั่นแหล่ะ อย่าไปยุ่งกับเค้าดีกว่า”
“อย่างน้อยไปเป็นกำลังใจให้พี่เดือนก็ยังดีนะคะ”
“อย่ามาทำเป็นรู้มากหน่อยเลยเราน่ะ แฟนก็ยังไม่มี”
“พี่ธาร!”
“เดือนเค้ารู้น่ะว่าอะไรเป็นอะไร เค้าไม่ได้จู้จี้เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปหรอก”
“พี่ธารคะ ผู้หญิง 100 ทั้ง 100 ถ้ามีแฟนก็อยากให้แฟนมาอยู่ข้างๆ เป็นกำลังใจให้กันเวลาเจอเรื่องร้ายๆ ไม่มีใครเค้าคิดแบบที่พี่ธารเข้าใจหรอกค่ะ นอกเสียจากว่า ....”
“อะไร ....... นอกจากเสียว่าอะไร”
“นอกเสียจากว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับพี่ธารแล้วไงคะ” ลำธารอึ้งไปนิดหนึ่ง “หมดธุระแล้วใช่มั่ย ...ไปนอนไป”
ลำธารดันหลังเงินยวงให้เดินออกจากห้อง เงินยวงโวยวาย “อะไรล่ะ ยังคุยไม่จบเลย”
“จบแล้ว พอแล้ว ไม่อยากจะคุยแล้วง่วงนอน” ลำธารจะปิดประตู เงินยวงยันประตูเอาไว้
“ระวังนะ ..... พี่เดือนจะถูกงาบไปซะก่อน ผู้หญิงดีๆไม่ได้หากันง่ายๆ นะคะพี่ธาร”
ลำธารใจหายวาบ นึกถึงเที่ยงวัน หนุ่มหน้าหล่อที่เจอที่บ้านเดือนสิบเมื่อวันก่อนขึ้นมาทันที “ไปๆ พูดมาก”
ลำธารดันตัวเงินยวง ออกจากห้องไป เริ่มคิดเรื่องเดือนสิบขึ้นมา