บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 7
ข้ามสีทันดร ตอน 7
บทประพันธ์ : กฤษณา อโศกสิน // บทโทรทัศน์ : กู๊ดโฮป
คอนโดเอน เดือนสิบเขย่าตัวดวล แต่ดวลไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองแต่อย่างใด
“ดวล!...ดวล! ตื่นสิ เอน ช่วยเรียกรถพยาบาลที”
“ไม่ได้! เรียกไม่ได้”
เดือนสิบช็อก “ทำไม”
“ผมไม่อยากเป็นข่าว”
“แต่ดวลกำลังแย่นะเอน”
“ถ้าผมมีข่าวพัวพันกับยาเสพติด ผมก็หมดอนาคตแน่ๆ” เดือนสิบคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไร
เดือนสิบนึกถึงยุพรา “ยุพ.....”
ร้านอาหาร ยุพราพยายามแอบถ่ายลำธารกับมิถุนา
“พอได้แล้วมั้งคุณ อย่างกับโรคจิต”
“อีกนิดนึงน่ะ เก็บไว้เป็นหลักฐานเผื่อวันหน้าอาจต้องใช้” ชีวาตม์แอบขำในความเจ้ากี้เจ้าการของยุพรา
เสียงโทรศัพท์เรียกเข้า ยุพราดูว่าใครโทรมา
“เดือนโทรมาได้จังหวะเลย...อ้าวๆ แบตฯหมด ดูสิยังไม่ทันได้คุยเลย คุณวาตม์ขอยืมเครื่องหน่อย”
“อะไรของคุณเนี่ย เอาจริงเหรอ”
ยุพราฉวยโทรศัพท์มือถือจากมือของชีวาตม์ เสร็จแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าจำเบอร์ของเดือนสิบไม่ได้
“อ้าว....เบอร์อะไรละเนี่ย”
“เห็นมั้ย พึ่งแต่เทคโนโลยี จะไม่ได้ใช้สมองกันแล้วเนี่ย”
“คุณว่าฉันไม่มีสมองเหรอ! ....เดี๋ยวนี้ใครเค้าก็เมมเบอร์กันหมดแหล่ะ ใครจะไปนั่งจำ ฮึ้ย! ทำไงเนี่ย”
ยุพราแอบมองลำธารกับมิถุนาที่นั่งคุยกับกุ๊กกิ๊ก
ร้านอาหาร ลำธารกำลังคุยกับมิถุนาสนุก สายเรียกเข้าก็ขัดจังหวะ ยิ่งทำให้ลำธารเสียอารมณ์ ลำธารมองดูเห็นว่าเป็นสายของเดือนสิบ “รับก่อนมั้ยคะพี่ธาร”
“ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรสำคัญครับ”