บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 9 หน้า 3
เที่ยงวันเหลือบตามมามองแว่บหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไป สวาทวิมลพยักหน้าให้แม่บ้านวางจานข้าวไว้ แม่บ้านจึงถือโอกาสเก็บถ้วยกาแฟไปด้วยเลย
“หอมน่ากินเชียว ต้องกินร้อนๆ จริงอย่างว่านะ”
“ใช่ค่ะ เย็นแล้วจะไม่อร่อย ทานเลยสิคะคุณเที่ยง”
“มาลูกมา กินซะเลยนะ มันบ่ายแก่แล้ว ยังไม่ได้กิน อะไรเลยไม่ใช่เหรอ”
เที่ยงวันส่ายหน้าอย่างหงุดหงิด “แม่วางไว้เถอะเดี๋ยวผมกินเอง”
“แม่ว่ากินซะเลยจะดีกว่านะ”
เที่ยงวันหันมาตวาด “ยังไม่กิน! ....ไม่เข้าใจหรือไง ทำไมเซ้าซี้ขนาดนี้” ป้าไรแม่บ้านตกใจจนมือสั่น
สวาทวิมลนิ่งไปค่อยๆสูดหายใจลึก เที่ยงวันเมื่อได้สติก็สงบลง และเสียใจ เที่ยงวันเบือนหน้าหนี
“งั้น .... หิวเมื่อไหร่ ก็ค่อยๆ กินแล้วกันนะลูกนะ”
สวาทวิมลพยักหน้าให้แม่บ้านเดินตามออกไป เมื่อคล้อยหลังจากเที่ยงวัน น้ำตาสวาทวิมลร่วงออกมาอย่างสุดกลั้น ทูลได้แต่ยืนมองด้วยความเห็นใจ
ห้องพักรักษาตัวของดวล เดือนสิบค่อยๆพูดกับดวล “ทุกคนพยายามช่วยดวลนะ แต่ดวลต้องให้ความร่วมมือ”
“เมื่อไหร่ดวลพร้อม ..... ดวลก็เลิกเอง”
เดือนสิบเริ่มไม่พอใจ “แล้วเมื่อไหร่ ล่ะดวล”
“พี่เดือนคิดว่ามีคนมานั่งพูดๆแบบนี้มันจะเลิกได้เหรอ มันคือยาเสพติดนะพี่ ถึงใจเรามันอยากเลิก แต่ร่างกายเรามันต้องการ ... มันทรมานนะพี่”
“ค่อยๆเป็นค่อยไปนะเดือนนะ ดวลก็อยู่นี่แล้ว .... กำลังพยายามอยู่ใช่มั้ยลูก”
เดือนสิบมองเชือกที่เตียงพลางคิดว่า ถ้าไม่มีเชือกนี้รั้งไว้ ดวลคงไปเสียนานแล้ว
“ดวล .....ทุกคนเค้าเสียสละเวลาก็เพื่อดวลนะ เค้ามีการมีงานทำ แต่ก็ยังอุตส่าห์สละเวลามาช่วยเหลือดวล”
“ดวลไม่ได้อยากคุยกับเค้าซักหน่อย คนที่อยากคุยด้วยคือเพื่อน .... เพื่อนที่คุยกันรู้เรื่องคุยภาษาเดียวกันอย่างเอนไง พี่เดือนโทรตามเอนมาดีกว่า”
เดือนสิบอยากจะร้องไห้ “นี่ดวลไม่เข้าใจจริงๆเหรอ ว่าใครคือคนที่รักและหวังดีกับดวลกันแน่ เค้าทำกับดวลไว้
ยังไง ยังคิดไม่ได้อีกเหรอ”
“แต่นั่นเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของดวล ... เพื่อนคนเดียวที่ดวลมี”
“เพื่อนที่ยืนมองดวลกำลังจะตายโดยไม่คิดจะช่วยอะไรเลยน่ะเหรอ คนแบบนี้น่ะเหรอเพื่อนที่ดีที่สุดของดวล”