บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 1 หน้า 5
“แค่ 8 วัน กว่าจะรู้จักกันหมด คงจะถึงวันกลับซะก่อน”
“เดี๋ยวคุณพี่แนะนำให้ คุณพี่ตีซี้ไว้หมดแล้ว อยากรู้จักใครบอกค่ะ”
“แล้วหนุ่มรูปหล่อคนนั้นล่ะคะ” นภางค์ชี้มือไปทางเที่ยงวันที่ยืนอยู่สุดขอบแหลมกู๊ดโฮป เห็นเที่ยงวันยืนกอดอก มองท้องทะเลนิ่ง
“หึ...รายนั้นน่ะเหรอคะ” รื่นเริงทิ้งทายให้ชวนสงสัย ก้านวงศ์ตาวาวสนใจใคร่รู้
แหลมกู๊ดโฮป เดือนสิบยังคงแอบหันไปมองเที่ยงวันเป็นระยะขณะเดิน จึงทำให้สะดุดเกือบจะล้ม ดีที่คว้าแขนยุพราไว้ได้ “ใจลอยอีกแล้วนะเดือน”
“เปล่าซะหน่อย”
“เดือน...มาเที่ยวทั้งที วางเรื่องเครียดลงซัก 8 วัน ไม่ได้เหรอ”
เดือนสิบพยายามแล้ว เดือนสิบเกือบจะทำได้ ถ้ายุพราไม่พูดขึ้นมาเสียก่อน
“ดวล .....งั้น เดี๋ยวเดือนโทรหาดวลก่อนนะ” เดือนสิบฉีกตัวไปโทรหาดวล
“อ้าว! เดือน ...... เดี๋ยวก่อนสิเดือน ไม่น่าพูดเล้ยเรา” ยุพราอยากจะตบปากตัวเองเหลือเกิน
กลางคืน ห้องรับแขกบ้านดำเกิง ดำเกิงโยนซองยาซึ่งในนั้นมียาเม็ดอยู่ครึ่งเม็ด เป็นยาที่มีเกร็ดประกายแวววาวราวกากเพชรแซกอยู่ในเนื้อของยา “นี่อะไร!”
ดวลซึ่งนั่งดูทีวีอยู่กับสกาว ก้มลงมองซองยาด้วยความเฉยชา ส่วนสกาวผู้แม่ตกใจสุดขีด
“ดวล ...... ไหนบอกว่า ....”
“ผมไม่ได้ใช้มันแล้ว .... ของเหลือ”
“โกหก!....หน้าอย่างแกน่ะเหรอ จะเลิกมันได้”
“ก็ผมบอกจะเลิกก็เลิกสิ”
“แล้วนี่อะไร! หลักฐานขนาดนี้ยังจะปากแข็งอีก”
“คุณคะ ...... ก็ลูกบอกว่า .....”
“แล้วคุณเชื่อมันเหรอ .... เออ ....โง่ ขนาดนี้สิ ถึงได้โดนมันหลอก”
“ถ้าแม่ฉลาด จะแต่งงานกับ ......”
“ดวล!” สกาวปิดปากลูกแทบไม่ทัน
“ไอ้ดวล!...... แกจะพูดอะไร”
“ดวล ! ....ขึ้นห้องไปลูก”