บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 13 หน้า 4
“มีเงินแล้วใจใหญ่นะเรา ถึงคุณต้นเค้าจะรวยแต่เราก็ควรช่วยเค้าประหยัด เออ พูดถึงคุณต้น หมู่นี้ไม่ค่อยเห็นหน้าเห็นตาเลย งานยุ่งมากเหรอ”
เจติยาหน้าจ๋อยไป พยายามปั้นยิ้ม “ค่ะ งานยุ่งมาก” หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่อง “แล้วนทีล่ะคะแม่”
มยุรีไม่สบายใจ “อยู่ที่วัด วันนี้ครบรอบวันตายหนูพลอย นทีก็เลยไปทำบุญให้”
“ผ่านมานานแล้วเหมือนกันนะคะแม่ นี่นทียังไม่เลิกคิดถึงพลอยอีกเหรอคะ”
“รักครั้งแรก คงไม่ลืมง่ายๆหรอก ถ้าเจว่าง ก็หาเวลาคุยกับน้องบ้างสิ เรื่องบางเรื่อง นทีก็ไม่ยอมพูดกับแม่ แต่อาจจะยอมคุยกับเจก็ได้นะ”
เจติยาหน้าขรึมลง อดเป็นห่วงน้องไม่ได้
นทีปล่อยปลาลงคลอง ก่อนจะมองปลาที่ตนปล่อยไปด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยยังคิดถึงพลอยอยู่
ขณะนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงกสิณดังขึ้น “ถ้าฉันเป็นพลอย ฉันคงดีใจมากเลยนะ ที่มีแฟนรักมั่นคงอย่างเธอ”
นทีรีบหันกลับไปมองแต่ปรากฏว่าไม่เห็นใครแม้แต่เงา
น้ำในคลองก่อตัวขึ้นเป็นรูปคน ก่อนจะค่อยๆเดินขึ้นมาที่ศาลา นทีหันกลับมาเห็นเข้าก็ตกใจ แต่พอจะหนีขากลับขยับไม่ได้
“เปล่าประโยชน์ เธอไม่มีวันหนีฉันพ้นหรอก” พอพูดจบ มวลน้ำก็กลายเป็นกสิณ
“บางทีคนที่มีความรักมั่นคงกับพวกหัวดื้อ มันก็มีส่วนคล้ายกันเหมือนกันนะ ดื้อรั้น ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีทางชนะ เหมือนพี่สาวเธอยังไงล่ะ”
นทีรู้สึกกลัวสุดๆ “แกเป็นตัวอะไรกันแน่ แล้วแกรู้จักฉันกับพี่เจได้ยังไง”
“กลัวขนาดนี้ ยังอุตส่าห์มีคำถามอีกนะ เธอกับพี่สาวนี่ช่างเหมือนกันซะจริงๆ” กสิณจ้องหน้านที “ฉันไม่มีเวลามาตอบคำถามเธอหรอกนะ เอาเป็นว่า ที่ฉันมาหาเธอ ก็เพราะฉันอยากจะให้บทเรียนคนดื้อหัวรั้นอย่างพี่สาวเธอ”
นทีรู้สึกกลัวแต่ก็ห่วงพี่กลั้นใจถามกสิณต่อ “แกจะทำอะไรพี่เจ”
กสิณพูดด้วยแววตาชิงชัง ดุดัน “ฉันจะทำให้เค้ารู้ว่า แค่ความดันทุรัง มันเอาชนะฉันไม่ได้หรอก” กสิณเดินพูดไปรอบๆตัวนที นทีขยับตัวไม่ได้ได้แต่กรอกตามองตามกสิณ
“เจติยาอาจยอมเสี่ยงถ้าจะต้องเสียสามีตัวเองไปตลอดกาลได้ แต่ถ้าต้องเสียน้องชายแท้ๆ ที่คลานตามกันมาล่ะ”
ขาดคำ นทีค่อยๆเดินช้าไปที่คลองอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ นทีพยายามจะไม่ไป แต่ขาตัวเองก็ก้าวออกไป โดยไม่ยอมฟังคำสั่ง นทีพยายามจะตะโกนให้คนช่วย “ช่วยด้วย”
นทีพูดได้แค่นั้น ก็พูดไม่ออก ค่อยๆเดินช้าๆไปที่คลอง
ด้านเจติยาเดินเข้ามาในวัด กะมาตามหานทีเพื่อพูดคุยด้วยตามที่แม่ขอ เจติยาเหลือบไปเห็น นทีกำลังเดินลงไปในคลอง ก่อนจะจมหายลงไปในคลองต่อหน้าต่อตา เจติยาตกใจสุดขีด เจติยามองไม่เห็นกสิณ