บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 10
ลาภิณกำลังคุยกับพิมพ์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่ที่ห้องทำงาน
ลาภิณไม่สบายใจสุดๆ “ทั้งหมดเป็นความผิดผมเองครับ ผมไม่กล้าสู้หน้าพี่อร ก็เลยพยายามหลบหน้ามาตลอด”
“แต่วันนั้น ยังไม่มีอะไรเกินเลยนะคะน้องต้น พี่ว่าไม่เห็นจะต้องซีเรียสขนาดนี้เลย”
“ถึงจะไม่เกินเลย แต่ผมก็ละอายใจอยู่ดี ละอายใจกับพี่อร แล้วก็ละอายใจกับเจด้วย ที่ผมไม่ซื่อสัตย์กับเค้า”
พิมพ์อรอึ้งไปครู่ เมื่อเห็นลาภิณรักและซื่อสัตย์กับเจติยามากทำให้ยิ่งริษยาเจติยา
พิมพ์อรพยายามข่มอารมณ์ ก่อนที่จะปั้นยิ้มออกมา “น่าอิจฉาคุณเจจังเลยนะคะ ที่มีสามีดีๆอย่างน้องต้น”
“พี่อรครับ...”
พิมพ์อรตัดบท “พี่เองก็ไม่ได้คิดว่าเรื่องคืนนั้น เป็นสิ่งที่ถูกหรอกนะคะ แต่คนเรามันมีผิดพลาดพลั้งเผลอกันได้ แล้วมันก็ไม่ใช่ความผิดที่รุนแรงถึงขั้นคอขาดบาดตายซะหน่อย เรายังแก้ไขทุกอย่างได้ แต่สิ่งที่น้องต้นกำลังทำอยู่ คือการลงโทษตัวเองเกินความจำเป็น พี่ไม่เห็นว่ามันจะเป็นประโยชน์กับใครเลยนะคะ”
ลาภิณคิดตามที่พิมพ์อรพูดก็มีเหตุผล
“ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดซะ แล้วเรามาเริ่มต้นใหม่ดีกว่าค่ะ น้องต้นอย่าปล่อยให้อารมณ์ชั่ววูบเพียงเสี้ยววินาทีวันนั้นมาทำลายความรู้สึกดีๆที่เรามีต่อกันเลยนะคะ”
ลาภิณพยักหน้ารับ “ก็จริงครับ พี่อรพูดถูก เมื่อมันไม่มีอะไรเกินเลย ผมก็ไม่ควรเก็บมาคิดมาก”
“ถือซะว่าไม่เคยมีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นมาก่อนเลยจะดีกว่าค่ะ”
ลาภิณเสริมต่อทันที “และมันจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีกเป็นอันขาด ผมให้สัญญาครับพี่อร”
พิมพ์อรฝืนยิ้ม “ดีจ้ะ”
ลาภิณถอนใจยาวออกมา ยิ้มออก “ได้พูดกันแบบนี้ ค่อยหายอึดอัดหน่อยนะครับ”
พิมพ์อรยิ้มรับเหมือนเข้าใจ แต่ที่มือของพิมพ์อรกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ต้องข่มอารมณ์สุดขีด
ด้วยความริษยาเจติยา
ในห้องแต่งศพ กสิณที่สิงร่างชายคนหนึ่งอยู่ ยังคงบีบคอเจติยาพร้อมกับยกตัวเจติยาลอยพ้นพื้น เจติยาพยายามดิ้นแต่ก็สู้แรงไม่ได้ จนหายใจไม่ออก ค่อยๆอ่อนแรงลงเรื่อยๆ
“มอบเหรียญมา แล้วฉันจะไว้ชีวิตเธอ”
เจติยาพูดไม่ได้เพราะถูกบีบคอ แต่สายตายังแข็งกร้าว ไม่ยอมแพ้