รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 20 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 20 หน้า 2
17 กรกฎาคม 2557 ( 12:15 )
1.5M
รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 20
16 หน้า

“ทิ้งตัวลงบนกันสาดเนี่ยนะ  กันสาดข้างนั้นผมทำไว้สวยๆ ไม่ได้แข็งแรงเลยนะคุณ  แสดงว่าคงเป็นผู้ชายที่ตัวเล็ก”

นวัชว่า “หรือไม่ก็เป็นผู้หญิง”

เจติยาฉุกคิดขึ้น “เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณรู้จักคนที่ชื่อพลอยชมพู หรือชื่อคล้ายๆกันบ้างมั้ยคะ”

ธีรัชคิดทบทวน “ไม่นะครับ  ผมไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย ทำไมเหรอครับ”

เจติยาชำเลืองมองหาไปรอบๆตัวพยายามมองหาวิญญาณน้องกอล์ฟแต่ก็ไม่เห็น นิษฐาขยับตัวชิดนวัชเล็กน้อย เดาอาการเพื่อนได้ว่ามองหาวิญญาณ

“มองหาอะไรครับ” ธีรัชถาม

เจติยาสะดุ้งเล็กน้อย “ไม่มีอะไรค่ะ..เอ่อ คือ” หญิงสาวจำเป็นต้องโกหก “ในฝัน น้องกอล์ฟบอกว่าผู้หญิงที่ชื่อพลอยชมพูเป็นคนฆ่าน้องเค้า แล้วก็กำลังจะทำร้ายน้องกิ๊บด้วย ฉันเลยต้องตามมาช่วยไงคะ”

ธีรัชฟังแล้วก็สงสัย “แต่ตำรวจก็จับตัวชมพูนุชไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ”

“พูดแบบนี้  แสดงว่าคุณเองก็เชื่อว่าคุณชมพูนุชฆ่าลูกตัวเองเหรอคะ”

“ผมก็ไม่อยากจะคิดแบบนั้นหรอกนะครับ  แต่... “ ธีรัชถอนใจออกมา ตัดสินใจพูด “ผมก็ไม่เข้าใจเค้าเท่าไหร่  ปกตินุชเค้าเป็นคนดีมากนะ อ่อนโยนน่ารัก แต่บางครั้งเค้าก็เปลี่ยนไป  เปลี่ยนไปจนผมกลัว ผมถึงต้องขอหย่ากับเค้าไงครับ”

นิษฐา เจติยาและนวัช หันสบตากันไปมา

ธีรัชรู้สึกผิดที่ทอดทิ้งลูก “ผมไม่ควรหย่ากับเค้าเลย ไม่อย่างงั้น น้องกอล์ฟก็คงไม่ต้องตายยังงี้หรอกครับ” ชายหนุ่มน้ำตารื้น

“แสดงว่าคุณรู้เรื่องที่เค้าชอบทำร้ายลูกเหรอคะ”

“ผมก็รู้จากปากคนอื่น ไม่เคยเห็นกับตาตัวเองหรอกครับ แต่ตามตัวน้องกอล์ฟก็มีร่องรอยถูกทำร้ายจริงๆ แต่พอผมถามว่าใช่ฝีมือแม่มั้ย เค้าก็ปฏิเสธตลอด  ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง จะเอาเค้ามาเลี้ยง ผมก็กลัวเลี้ยงเค้าได้ไม่ดี เพราะลำพังตัวเอง ก็แทบจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว” 

เจติยาสีหน้าเคร่งเครียดพยายามเก็บข้อมูล  รู้สึกว่าคดีนี้มีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ แต่ตนก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าคืออะไร

 

เจติยากำลังนั่งหลับอยู่ที่โซฟาโถงบ้านลาภิณ จนถึงเช้า

ลาภิณเอื้อมมือมาปลุก “เจ ขึ้นไปนอนข้างบนเถอะ”

เจติยารู้สึกตัวตื่น “อ้าวคุณต้น” กวาดตามอง “นี่เช้าแล้วเหรอคะ”

“นี่คุณนั่งหลับรอผมทั้งคืนเลยเหรอ”

“งานมีปัญหามากเหรอคะ”

“ที่จริงงานของนิราลัยมันลงตัวหมดแล้วล่ะ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่คนที่สร้างปัญหา คือผมมากกว่า”


16 หน้า