บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 7
ณ ที่จอดรถของโรงพยาบาล พิมพ์อรเดินหน้าเซ็งกลับมาที่รถของตน โดยมีชาครรออยู่ ชาครเห็นพิมพ์อรมา ก็รีบเปิดประตูให้ทันที แต่พิมพ์อรยังไม่ทันเข้ารถไปนั่ง อยุทธ์ก็เข้ามาจับแขนพิมพ์อรรั้งไว้ก่อน
“เดี๋ยวพี่อร”
ชาครห่วงพิมพ์อร “ปล่อยคุณอรเดี๋ยวนี้นะครับ คุณอยุทธ์”
อยุทธ์โมโห ตะคอกสวน “แกคิดว่าฉันจะทำร้ายพี่สาวตัวเองรึไง”
“ไม่เป็นไรหรอกชาคร” พิมพ์อรหันไปพูดกับอยุทธ์ “ตามพี่มาถึงนี่ มีอะไร”
“ผมอยากพบคุณพ่อ พี่ช่วยผมหน่อยได้มั้ย”
“สายไปแล้วอยุทธ์ คุณพ่อไม่ต้องการพบเธอ”
“ผมต้องการมีชีวิตของตัวเองแค่นี้ ถึงกับต้องตัดพ่อตัดลูก ตัดพี่ตัดน้องกันเลยเหรอพี่อร”
พิมพ์อรโมโห “แค่นี้ เธอพูดได้ยังไงว่าแค่นี้ รู้บ้างมั้ย ว่าตั้งแต่ที่เธอออกจากบ้านไป มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
อยุทธ์หน้าเสีย ชะงักไปถามพิมพ์อรเสียงอ่อยๆ “มีอะไรเกิดขึ้นเหรอครับ”
พิมพ์อรขบกรามแน่น พยายามระงับอารมณ์ “เธอรู้ไปก็เท่านั้นแหละ ยังไงมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว” พิมพ์อรมองหน้าอยุทธ์ “พี่ยังเห็นเธอเป็นน้องอยู่เหมือนเดิม” หญิงสาวแสร้งทำเป็นถอนใจออกมาอย่างหนักใจ “แต่ในเมื่อคุณพ่อไม่ต้องการพบเธออีก เธอก็อย่าขัดใจท่านเลย ถ้าเดือดร้อนอะไรก็บอกชาคร พี่จะโอนเงินไปให้”
พิมพ์อรตัดบทเสร็จ ก็กลับเข้าไปนั่งในรถ แล้วปิดประตูทันที
อยุทธ์เรียกพิมพ์อรเพราะอยากคุยให้รู้เรื่อง “เดี๋ยวสิพี่อร...”
ชาครรีบขวางอยุทธ์ไว้ “คุณอยุทธ์รู้มั้ยครับ ว่าการที่คุณตกเป็นผู้ต้องสงสัยฆ่าคนตายคราวนี้ อาจจะทำให้คุณอรต้องพลาดโครงการสร้างตึกให้มูลนิธิแสงธรรมมูลค่าเป็นพันล้านก็ได้”
อยุทธ์รับฟังด้วยสีหน้าไม่สบายใจ
“เพราะเค้าเป็นองค์กรทางศาสนา ต้องรักษาภาพพจน์สะอาดคนที่มาทำงานให้กับเค้าจะพัวพันกับเรื่องเสื่อมเสียไม่ได้เด็ดขาด เค้าซีเรียสมาก คุณอยุทธ์อย่าทำให้คุณอรต้องลำบากใจอีกเลยนะครับ”
ชาครเดินกลับไปขึ้นรถ แล้วขับรถพาพิมพ์อรออกไป อยุทธ์ได้แต่มองตามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมทุกอย่างต้องมาลงที่ตนทั้งหมด
เจติยารูดม่านห้องพักผู้ป่วยเปิดออก พอหันกลับไป ก็เห็นลาภิณจะลงจากเตียง
เจติยารีบเข้าไปหาลาภิณ “จะเข้าห้องน้ำเหรอคะ”
เจติยาเข้ามาช่วยประคอง ลาภิณชะงักไปเล็กน้อย เหล่มองภรรยานิดนึง แต่ไม่ยอมลุก