บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 7 หน้า 3
พิมพ์อรเจ็บใจมาก “ไม่ต้อง คนอย่างมันแค่ความตายมันสบายเกินไป” หญิงสาวพูดด้วยความเคียดแค้น “ฉันจะสอนบทเรียนที่เจ็บแสบที่สุดในชีวิตให้กับมัน มันจะไม่มีวันโงหัวขึ้นมาได้อีกเลย” พิมพ์อรมั่นใจ “มันจะทำได้แค่นั่งมองดูความสำเร็จของฉันทั้งน้ำตา”
กสิณยุส่ง “ฉันเชื่อว่าเธอต้องทำได้อยู่แล้ว”
พิมพ์อรปรายตามองกสิณ “เธอเองก็อย่าพลาดเหมือนวันนี้อีกก็แล้วกัน รู้มั้ยว่าน้องต้นต้องเจ็บตัวขนาดไหน”
“ก็นายลาภิณเข้ามากะทันหัน ฉันไม่ทันระวัง แต่ถึงยังไง ฉันก็ยั้งมือไว้แล้ว ไม่ยังงั้นเค้าไม่เจ็บแค่นั้นหรอก”
พิมพ์อรหน้าบึ้งตึง ไม่พอใจ
กสิณยิ้มบางๆมองพิมพ์อร “ดูเธอจะแคร์เค้ามากเลยนะ ขนาดนี้แล้ว เธอจะยังลังเล อะไรอยู่อีก ทำตามใจปรารถนาของตัวเองเถอะพิมพ์อร”
พิมพ์อรหงุดหงิด “ฉันบอกเธอไปแล้วไง ฉันไม่อยากลดตัวไปแย่งของๆใคร”
“แล้วใครว่าเธอต้องลดตัวไปแย่งผู้ชายล่ะ ฉันสร้างโอกาสให้เธอกับลาภิณได้นะ” กสิณยิ้มเจ้าเล่ห์ “ถ้าลาภิณเปลี่ยนใจมาหาเธอเอง แบบนี้เรียกว่าแย่งไม่ได้หรอกนะ”
พิมพ์อรมองกสิณนิ่งอย่างคิดตาม ชักเริ่มสับสน ลังเลตามแรงยุของกสิณขึ้นเรื่อยๆ
ลาภิณกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงคนไข้ เจติยากำลังห่มผ้าให้ เจติยาเช็คความเรียบร้อย ยิ้มสบายใจ เพียงหันตัวจะเดินกลับมานั่งที่โซฟา ก็ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจที่เห็นเรนี่ยืนรออยู่แล้วข้างๆ
เรนี่ร้อนใจสุดๆ “ช่วยพ่อฉันด้วย เร็วๆเข้า”
“จะให้ฉันไปช่วยพ่อคุณที่ไหนล่ะ”
“ห้องผู้ป่วยรวม ไปเดี๋ยวนี้”
ขาดคำ วิญญาณเรนี่ก็เลือนหายไป เจติยารีบวิ่งออกจากห้องไปทันที
ในห้องผู้ป่วยรวมมีพ่อของเรนี่นอนอยู่คนเดียว หิรัญยืนมองเขาด้วยสายตาถมึงทึง พ่อเรนี่อาการหนัก มีอุปกรณ์ช่วยชีวิตติดอยู่เต็มไปหมด หิรัญเอื้อมมือไปที่อุปกรณ์ช่วยชีวิต เพื่อจะดึงสายอ็อกซิเจนออก
หิรัญจับไปที่สายอ็อกซิเจน แต่ทันใดนั้น เจติยาก็เปิดประตูเข้ามา หิรัญรีบปล่อยมือจากสายอ็อกซิเจนทันที
เจติยามองหิรัญด้วยสายตาหวาดระแวง “คุณเป็นญาติกับคนป่วยเหรอคะ”
หิรัญอึกๆ อักๆ ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปทันที
เจติยาจะเดินตาม แต่ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงเรนี่ดังขึ้น “อย่าตาม เค้าเป็นตัวอันตราย”
เจติยาหันไปมองตามเสียง เห็นเรนี่ยืนมองพ่อตัวเองอยู่ ด้วยความห่วงใย
“เค้ามีความแค้นกับพ่อคุณเหรอ”