บทละครโทรทัศน์ สายลับรักป่วน ตอนที่ 15 หน้า 4
ดินจับมือของอินทิรากำแน่นเหมือนจะปลอบใจแล้วบอก “มันขาดแล้ว...เดี๋ยวผมเอาไปซ่อมให้นะครับ”
อินทิรายื่นสร้อยให้ดิน ดินรับมา
ทั้งหมดกลับมาประชุม บอสสรุปให้ทุกคนฟังอีกครั้ง “สรุปว่า เรามีคุณอินทิราที่ยอมเป็นพยานซัดทอดความเลวของยศพล เราทำลายการจุดระเบิดได้ แต่ยังหาระเบิดไม่พบว่ามันถูกซ่อนอยู่ที่ไหน ซึ่งเรื่องนี้ก็ยังน่าเป็นห่วงอยู่”
ร็อคแย้ง “ตราบใดที่เราขังไอ้ยศพลไว้ในคุกไม่ให้ออกไปได้ โอกาสที่มันจะเอาระเบิดไปใช้ทำอะไรได้อีกก็แทบจะเป็นศูนย์”
ดินทักท้วง “แต่ถ้านายจ้างของมันรู้เรื่องระเบิด ก็อาจจะแอบเอาไปก่อเรื่องได้อีกนะ”
“หรือเราจะยอมต่อรองกับไอ้ยศพลเพื่อให้มันเปิดปาก” คุกกี้ออกความเห็น
ดินคัดค้าน “ไม่ได้ เราจะยอมต่อรองกับคนชั่วๆ อย่างมันไม่ได้เป็นอันขาด”
“งั้นเราจะตามหาระเบิดมาทำลายทิ้งได้ยังไงล่ะ” คุกกี้กังวล
ดินทำหน้าคิดหนัก
ผู้จ้างวานทั้ง 5 นัดพบเพื่อตกลงอะไรบางอย่าง
“เราจะหาใครมาทำงานแทนยศพลมันดี” ผู้จ้างวานคนแรกเปิดประเด็น
“ฉันว่า เรื่องที่น่ากังวลมากที่สุดตอนนี้คือ ยศพลมันจะแฉพวกเราให้เจ้าหน้าที่รู้รึเปล่า”
“มันคงไม่กล้าเปิดปากหรอกมั้ง มันก็รู้ว่าถ้าหักหลังพวกเราแล้วมันจะเจอกับอะไร”
“แต่เพื่อความไม่ประมาท ส่งคนไปฆ่าปิดปากมันจะดีกว่า ใครเห็นด้วยยกมือ”
ทุกคนยกมือ
ยศพลถูกล็อคกุญแจมือเดินเข้ามาในเซฟเฮ้าส์บนตึกสูง มีดินและเจ้าหน้าที่ของหน่วยตามมาคุ้มกันอีก 2 คน สภาพห้องดูดีใช้ได้ ยศพลมองไปรอบๆ แล้วเอ่ยปากชม “ไม่น่าเชื่อว่าเซฟเฮ้าส์ของหน่วยพิเศษจะดูดีได้ถึงขนาดนี้”
ดินดึงยศพลไปจับล็อคกับโซ่ที่ถูกขึงไว้กับพื้นเพื่อล็อคไม่ให้ยศพลหนีไปไหนได้ แต่ยังพอเดินได้ในรัศมี 2 เมตรแล้วกดยศพลให้นั่งลง “บอกมาได้แล้ว ว่าแกซ่อนระเบิดไว้ที่ไหน”
“ใจเย็นๆ สิ ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะเนี่ย หิวจะแย่อยู่แล้ว ไหนขอเมนูหน่อยซิ”
“ฉันไม่ใช่บ๋อยนะ ไอ้...”
“อ๊ะๆ อย่าพูดจาหยาบคาย เดี๋ยวฉันกินข้าวไม่ลง พาลจะลืมไปหมดว่าซ่อนอะไรเอาไว้ที่ไหน”
ดินต้องยับยั้งใจไม่ให้โกรธแล้วหันไปบอกเจ้าหน้าที่“ช่วยหาอะไรมาให้มันกินด้วยครับ”