บทละครโทรทัศน์ สายลับรักป่วน ตอนที่ 11 หน้า 5
แตนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าหลุด เธอเริ่มอายหน้าแดงเล็กๆ ร๊อคฉวยโอกาสเข้าไปหอมแก้มแตน แตนตกใจเอากระเป๋าตบร๊อคจนคะมำลงไปกองกับพื้น ร๊อคทำท่าโอดโอยว่าเจ็บ แตนรีบเข้าไปดู ร๊อคฉวยโอกาสดึงแตนเข้ามากอดแล้วจะหอมแก้มอีก แตนกำหมัดยกขึ้นชูตรงหน้าขู่ร๊อค ร๊อคไม่กล้า
ดินกับรันนั่งกินข้าวกันที่บ้าน
ดินเอ่ยถาม “คุณพ่อคุณแม่คุณไม่ได้ว่าอะไรผมนะที่ผมไม่ได้ไปด้วยเมื่อคืนก่อน”
“พ่อก็บ่นคิดถึงอยู่เหมือนกันค่ะ แต่แม่น่ะดูท่าทางดีใจมากกกก”
“ผมดีใจนะที่ทำให้แม่ของคุณมีความสุขได้ซะที”
ทั้งดินและรันหัวเราะขำกัน มือถือดินดังขึ้น ดินหยิบมาดูเห็นเป็นอินทิราโทรมา ดินมองรัน รันมองดินแบบเก็บอาการ ดินไม่ได้รับสายปล่อยให้สายหลุด รันมองหน้าดินเธอเก็บอาการที่อยากรู้เรื่อง และพยายามอ่านดินว่าเขากำลังปิดอะไรเธออยู่รึเปล่า
“ไม่รับหรือคะ”
“ไม่ล่ะ นี่นอกเวลางาน”
“เมื่อก่อนยังไปส่งรถเทคแคร์ลูกค้าดึกดื่นได้เลยนี่คะ”
“ผมว่าผมดูแลลูกค้ามากเกินไปแล้ว ถึงเวลาที่ผมต้องมาดูแลภรรยาสุดที่รักของผมซะที”
ดินตักอาหารป้อนรัน รันกินอาหารที่ดินป้อน เสียงข้อความไลน์เข้าดังเตือนมาจากมือถือดิน ดินไม่ได้สนใจ แต่รันแอบเหลือบมองมือถือของดินอย่างสงสัย
ดินกำลังอาบน้ำอยู่มีเสียงร้องเพลงดังมาจากห้องน้ำ รันมองจ้องมือถือของดินแบบลังเลว่าจะเอาไงดี แล้วนึกถึงตอนที่ไพศาลสอนรัน
“ถ้าลูกยังคาใจอะไร ก็ต้องหาคำตอบให้ได้ ไม่อย่างนั้นความคิดความรู้สึกเหล่านี้ก็จะกัดกินใจแล้วก็บ่มเพาะจนเกิดเรื่องใหญ่ตามมาในที่สุด...แต่ก็อย่าทำอะไรเกินเลยขอบเขตที่เหมาะสมละ ต้องให้เกียรติและเคารพดินเค้าด้วย”
แล้วรันก็ตัดสินใจได้ รันย่องไปดูดินในห้องน้ำว่ายังอาบน้ำอีกนานมั้ย แล้วรันก็กลับมาหยิบมือถือของดินที่วางไว้ขึ้นมาดูมันถูกล็อคหน้าจอเอาไว้ รันลองกดเลขเรียง 1234 ไม่ผ่าน กดเลข 1111 ไม่ผ่าน
“วันเกิดดิน....ไม่ใช่ ....ทะเบียนรถ...ไม่ใช่....อายุเราสองคน...ไม่ใช่...” รันกดอีกหลายครั้งก็ยังไม่ผ่านจนกระทั่งครั้งสุดท้าย “ครั้งสุดท้ายละ ถ้าพลาดดินก็จะรู้ เอาไงดี....” รันลังเลมองไปทางห้องน้ำ เธอคิดหนัก รันวางมือถือของดินคืนที่เดิม แล้วเดินไป แต่แล้วหันหลังกลับมาคว้าหยิบมือถือดินขึ้นมากด “วันเกิดของเรา...”