บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 17 หน้า 3
“ชั้นทำอะไรแบบนั้นไม่ได้หรอก เพราะความสามารถพิเศษอย่างเดียวที่เมียวโจมอบให้ชั้นมาตั้งแต่เกิด ใช้สาปคนปากเสียให้เป็นสัตว์ไม่ได้” รินดาราเชิดหน้าประชดกลับแล้วเดินออกไปอย่างหัวเสีย อาคิระมองตาม
อาคิระเดินตามหลังรินดาราแล้วเข้าไปคว้าแขนเอาไว้ “เดี๋ยวสิ..เวลาผมกลับมาเป็นอาคิระคนเดิมแล้ว ทำไมคุณต้องมาโกรธผมด้วย ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่ขอให้ผมกลับมาพูดจากับคุณเหมือนเดิม” รินดาราชะงักมองหน้า อาคิระจึงปล่อยมือ
“นั่นสินะ อาคิระที่ชอบกวนประสาทชั้น จนบางทีชั้นก็อยากจะมีพลังพิเศษ จัดการให้คุณหุบปากไม่ต้องพูดอะไรให้ชั้นหัวเสียอีก”
“แต่เทพธิดาดาวเจ็ด ก็ไม่ได้มอบพลังแบบนั้นมาให้คุณ”
“นี่คุณ !!”
“เอาล่ะๆ ผมเข้าใจแล้วว่าหน้าที่ของคุณคืออะไร ส่วนหน้าที่ของผมคืออะไร จากนี้ไปเราก็จะทำตัวกันเหมือนเดิม..โอเคมั้ย”
“ก็ได้”
“งั้นคุณช่วยบอกผมได้มั้ยว่าพลังพิเศษที่เทพธิดาดาวเจ็ดมอบให้คุณมา เพื่อช่วยให้คุณพาท่านชายกลับสวรรค์คืออะไร”
“เอาไว้ถึงเวลาคุณก็จะรู้เอง เพราะมันเกี่ยวข้องกับการตามหานกกระเรียนทองคำ”
“คุณรู้แล้วเหรอว่านกกระเรียนทองคำอยู่ที่ไหน”
“ชั้นยังไม่รู้หรอก แต่ก็มีคนรู้จักที่ชั้นพอจะไปขอความช่วยเหลือจากเขาได้”
“ใคร?”
บรรยากาศในร้านกาแฟร้านหนึ่งในเมืองที่ผู้คนเดินขวักไขว่ รินดารากับอาคิระนั่งรออยู่ที่เก้าอี้นอกร้าน อาคิระรู้สึกว่าเลยเวลาที่เพื่อนของรินดารานัดไว้แล้ว “เพื่อนคุณเขาลืมนัดรึเปล่า นี่มันเลยเวลานัดไปมากแล้วนะ”
“เคนจิไม่ใช่คนขี้ลืม อยู่ๆชั้นก็ขอให้เขามาพบชั้น ทั้งๆที่เขากำลังยุ่งอยู่ บินมาจากเนปาล ไม่ใช่นั่งรถไฟมาจากโตเกียวนะคุณอาคิระ”
“งั้นที่เขามาช้าก็อาจจะพาตัวเยติมนุษย์หิมะมาด้วยก็ได้”
รินดารามองหน้าอย่างเคืองๆ “คุณอาคิระ”
“ผมก็แค่ล้อเล่น..อยากรู้ว่าคุณกับนายเคนจิสนิทกันมากแค่ไหน เพราะเรื่องที่เราจะขอให้เขาช่วยข้อมูล มันเป็นเรื่องสำคัญ”
“คุณไว้ใจเคนจิได้..เพราะเขากับชั้นเคยคบกันมาก่อน”