บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 20 หน้า 2
คฤหาสน์โคสึกะ ไดซุเกะจิบน้ำชาพลางยิ้มอารมณ์ดี อัตซุโอะนั่งยิ้มกริ่มอยู่ด้วย
ยูกิเข้ามา “แผนการสำเร็จแล้วเหรอไง ถึงได้มีความสุขกันอย่างนี้
“ใช่สิ ในที่สุดหลานชายของชั้นก็ทำสำเร็จ และตอนนี้เขาก็กำลังจัดการเผาทำลายผ้าไหมผืนนั้น”
ยูกิแปลกใจ “เผาผ้าไหมที่ปักด้วยเส้นไหมขนนกกระเรียนทองคำ จะเผาได้ยังไง”
ไดซุเกะกับอัตซุโอะแปลกใจ
ห้องพักในโรงแรม ฮิเดโนริคุยโทรศัพท์กับไดซุเกะ“ว่าไงนะครับปู่! ถ้าเป็นเส้นไหมขนนกกระเรียนทองคำของจริงจะเผาไม่ได้” ฮิเดโนริกับไอปราดไปก้มมองในถังขยะ เห็นว่าผ้าในถังดำไหม้หมดแล้ว “เราถูกหลอก ผ้าผืนนี้ไม่ใช่ของจริง” ฮิเดโนริกับไออึ้งไปเลย
รินดารากับอาคิระเดินเข้ามาตามทางไปยังหน้าอาคารเก่าแก่ศูนย์เรียนรู้ประจำหมู่บ้าน ที่สำหรับรวบรวมผ้าทอเก่าแก่ประจำหมู่บ้าน
“ถ้าไม่ได้แผนที่คุณแนะนำให้ชั้นโทรไปบอกให้เคนจิเอาผ้าผืนปลอมไปซ่อนในโกศของคุณลุง ความพยายามทั้งหมดคงสูญเปล่า”
“พวกโคสึกะเป็นพวกกัดไม่ปล่อย อยากได้อะไรก็ต้องเอาให้ได้ เราถึงต้องหลอกให้มันตายใจคิดว่ามันชนะเรา..ว่าแต่ตอนนี้คุณยังได้ยินเสียงมันอยู่หรือเปล่า”
“ไม่ได้ยินแล้วค่ะ แต่ก็ประมาทไม่ได้ เราควรจัดการธุระของเราให้เสร็จเร็วที่สุด...เข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ”
“เดี๋ยว ! คุณยังไม่ได้ผมเลย ว่าคุณพาผมมาที่นี่ทำไม”
“ที่นี่เป็นที่เก็บรวบรวมผ้าทอเก่าแก่ของชาวบ้านในหมู่บ้านชั้น เอาไว้ให้คนรุ่นใหม่ได้ศึกษา ป้าอังบอกว่าฝากผ้าไหมขนนกกระเรียนทองไว้ที่นี่ค่ะ” อาคิระพยักหน้ารับ
ผู้หญิงซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ของศูนย์เดินผ่านเข้ามาจึงเข้าไปทักทาย “สวัสดีค่ะ” เจ้าหน้าที่ของศูนย์เห็นหน้ารินดาราเต็มๆ แล้วตกใจ “คุณ ?!” อาคิระกับรินดาราแปลกใจ
ด้านในศูนย์เรียนรู้ฯ เจ้าหน้าที่ส่งซองกระดาษสีน้ำตาลเก่าๆ ให้รินดาราดู อาคิระอยู่ด้วย
“คุณป้าอังบริจาคเงินบำรุงรักษาที่นี่ทุกปี เมื่อปีก่อนนี่เองค่ะ แกบอกว่าแกกลัวจะเป็นอะไรไปกะทันหัน ก็เลยมาฝากผ้าผืนนึงเอาไว้ที่นี่ เอาไว้ให้จัดแสดงให้ลูกหลานดูความงดงามของผ้าเก่าแก่ แต่มีข้อแม้ว่าถ้ามีผู้หญิงในรูปมาที่นี่ ต้องมอบผ้าผืนนั้นไปกับเธอ” รินดาราดึงแผ่นกระดานรูปวาดของเมียวโจโอจินอยู่ในซอง “ว่าแต่คุณเป็นอะไรกับป้าอังเหรอคะ”
“ป้าอังเป็นผู้มีพระคุณของชั้นค่ะ ว่าแต่ตอนนี้ผ้าผืนนั้นอยู่ที่ไหนคะ”