บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 5
ที่ทางเดินภายในคฤหาสน์ รินดาราเดินเร็วๆตามโฮชิโนโอจิ “ท่านชายคะ ถึงชั้นจะอ่านนิทานของพ่อก่อนนอนก็จริง แต่ว่าชั้นไม่ได้ละเมอ ชั้นได้ยินเสียงเด็ก เห็นหยดเลือดจริงๆ นะคะ ที่นี่มีเรื่องผีใช่มั้ยคะท่านชาย”
โฮชิโนโอจิไม่ตอบ แต่จับมือรินดาราขึ้นมาแล้ววางเซโมริเครื่องรางของขลังกันภูตผีปีศาจของชาวญี่ปุ่น มีลักษณะเป็นทรงกลมเท่ากับเหรียญ ด้านบนเป็นลวดลายนกกระเรียนปักด้วยไหมสีทอง ฉากหลังคือผืนฟ้าสีดำสนิทไว้บนมือรินดารา
“เซโมริ สวยจังเลย ตอนมาญี่ปุ่นใหม่ๆ ซาเอะเพื่อนของชั้นเคยให้เซโมริกับชั้น ชั้นก็เลยให้ตะกรุดของพ่อตอบแทนซาเอะไป”
“คุณให้อะไรกับเพื่อนของคุณนะ...?”
“ตะกรุดค่ะ เป็นเครื่องรางของขลังของคนไทยเหมือนซาโมรินี่แหละค่ะ มีไว้ป้องกันภูตผี ปีศาจ และอันตรายจากสิ่ง
ชั่วร้ายเหมือนกัน”
โฮชิโนโอจิยิ้มรับ “เซโมรินี้จะปัดเป่าอันตรายทั้งปวงไม่ให้เข้ามาใกล้คุณ ผมให้คุณฮิคาริ”
“ขอบคุณค่ะ” รินดาราก้มหัวต่ำเป็นการแสดงความขอบคุณโฮชิโนโอจิ แต่พอเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง โฮชิโนโอจิหายไปแล้ว !
“อะ...อ้าว หายไปไหน เร็วจัง”
รินดารามองหาไปรอบๆ ขณะเดียวกันเคโกะเดินเข้ามา เห็นรินดารายืนอยู่ก็ชักสีหน้าไม่พอใจ “คุณรินดารา นี่คุณมาทำอะไรแถวนี้ ชั้นบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าตอนกลางคืนห้ามออกมา เดินเพ่นพ่าน”
“ชั้นกำลังคุยอยู่กับท่านชายโฮชิค่ะ”
“คุยกับท่านชาย ?”
“ใช่..เมื่อกี้นี้ แต่เขาเพิ่งจะหายไป”
เคโกะไม่เชื่อว่ารินดาราจะได้คุยกับท่านชาย “ชั้นว่าคุณคงละเมอแล้วล่ะค่ะ คุณคิดว่าตัวเอง เป็นใคร ท่านชายถึง
จะต้องลงมาคุยด้วยตอนกลางค่ำกลางคืนแบบนี้..เชิญค่ะ..เชิญ กลับไปห้องคุณได้แล้ว” เคโกะผายมือเชิงไล่ให้ออกไป รินดาราไม่อยากเถียงด้วยเลยเดินออกไป เคโกะมองตามด้วยสีหน้าไม่ไว้ใจ
รินดาราเลื่อนเปิดประตูเข้ามาในห้อง นั่งลงที่พื้นฟูกที่นอนแล้วเอาเซโมริที่ท่านชายโฮชิโนโอจิให้เธอไว้ขึ้นมาดู “เฮ้อ...สงสัยวันนี้เราจะเดินทางเหนื่อยเกินไป ถึงได้หลงๆ ลืมๆ ตาฝาดหูแว่วไปหมด ขอบคุณนะคะท่านชาย”
รินดารายิ้มกับเซโมริที่ได้มาจากโฮชิโนโอจิ แล้วเก็บเซโมริไว้ในกล่องบนโต๊ะวางของ จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง