บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 5 หน้า 4

ชั้นรู้ค่ะ เราเคยสัญญากันว่าเราจะต่างคนต่างอยู่ เราจะไม่ให้ใครรู้ว่ารักกัน แต่ชั้นทนไม่ได้อีกแล้ว ชั้นไม่อยาก

นอนคิดถึงคุณคนเดียว เฝ้ารอคอยทุกวันว่าเมื่อไหร่คุณจะมาหา แล้วก็ใจแทบขาดเวลาที่คุณไป ชั้นถึงจะเลิก

ทำงาน เพื่อไปอยู่กับคุณ  ไปคอยดูแลปรน นิบัติคุณใกล้ๆ ยังไงล่ะคะที่รัก” ยูกิลูบใบหน้ามาโกโตะ แล้วโน้มหน้าจูบเขา 

มาโกโตะเหมือนจะเคลิ้มไปกับยูกิ  ยกมือขึ้นแตะบนบ่าขาวเนียนที่ โผล่พ้นจากชุดกิโมโนทั้งสองข้างของหญิงสาว แล้วดันตัวยูกิออกอย่างแรง “แต่ผมไม่ต้องการ!” ยูกิกระเด็นล้มไปชนโต๊ะ ข้าวของหล่นพื้นกระจาย มาโกโตะเปิดกระเป๋าหยิบเงินออกมาปึกใหญ่แล้วโยนใส่ยูมิ “ต่อไปนี้เราจบกัน”   

“จบ!?  หมายความว่าคุณจะเลิกกับชั้นเหรอคะ” ยูกิปราดไปกอดขามาโกโตะ “ชั้นทำอะไรผิด บอกชั้นสิคะ ชั้นทำอะไรให้คุณไม่พอใจ”  

“เพราะว่าผมไม่ชอบให้ใครมาผูกมัดผม แล้วในเมื่อคุณทำตามที่เราตกลงกันไม่ได้ เราก็ไปกันไม่ได้”

“มาโกโตะ  ตกลงว่าที่ผ่านมาเรารักกันหรือเปล่าคะ” มาโกโตะไม่ตอบ ยูกิจับแขนมาโกโตะเขย่าถาม ถามทั้งน้ำตา 

“คุณเคยรักชั้นบ้างหรือเปล่าคะ..มาโกโตะ” 

มาโกโตะสะบัดมือยูกิออกแล้วเดินไป ยูกิเซล้มลงกับพื้นแล้วร้องไห้แทบขาดใจ 

บนถนนเลียบแม่น้ำ มีร้านขายอาหารเรียงรายข้างทางเลียบแม่น้ำ พลุกหล่านไปด้วยผู้คน ในเมืองที่เต็ม ไปด้วยชาวญี่ปุ่นที่เลิกงานแล้วแวะดื่มกินที่ร้านข้างทาง  ยูกิเดินน้ำตาคลอเศร้าโศกเสียใจ น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างเจ็บปวด  “ผู้ชายหลอกลวง  ชั้นเกลียดคุณ!” ยูกิสะอื้น ยกมือปาดน้ำตา ก่อนจะเดินชนกับพนักงานบริษัทชายคนหนึ่งที่เพิ่งเมากรึ่มออกมาจากร้านข้างทาง “ขอโทษค่ะ” ยูกิขอโทษแล้วรีบเดินต่อไป 

ชายพนักงานบริษัทที่หน้าแดงเพราะเมา มองยูกิด้วยแววตาสนใจ แล้วเดินตาม

ยูกิถูกชายขี้เมาเอามือปิดปาก แล้วลากตัวเข้ามาในตรอกเปลี่ยวๆที่มีแต่กองขยะ ยูกิตะโกน “ปล่อยนะ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!”  

“อย่าร้อง!”  ชายคนนั้นพยายามปิดปาก ยูกิดิ้นๆแต่สู้แรงไม่ได้ ผู้ชายดันตัวยูกิชิดติดกำแพง แล้วก้มไซร้ซอกคอหมายจะข่มขืน 

มีไอเย็นสีขาวลอยเหนือพื้นคืนคลานเข้าใกล้เท้าของผู้ชาย ขณะที่ชายคนนั้นกำลังไซร้ซอกคอยูกิ ร่างชายคนดังกล่าวเกิดอาการกระตุก เพราะรู้สึกเย็นวาบ ตัวสั่นหนาวยะเยือกไปทั้งตัว จนต้องปล่อยมือจากยูกิ  ยูกิได้ทีเอากระเป๋าฟาดๆ แล้ววิ่งออกไป  

“โอ๊ยๆๆๆ !” ชายคนนั้นทรุดล้มลงกับพื้น ยูกิรีบวิ่งหนีออกไป ผู้ชายจะลุกตาม แต่ไม่ทันแล้ว “บ้าเอ้ย! ทำไมอยู่ดีๆ หนาวขึ้นมาได้วะ” ผู้ชายตัวสั่นเทาด้วยความหนาวเย็น ประคองตัวลุกขึ้น  

ใครบางคนเคลื่อนเข้าไปปะทะหลัง ชายคนนั้นชะงักกึก ยิ่งหนาวสะท้าน ขาที่ก้าวเดินค่อยช้าลง...ช้าลง  ก่อนจะที่ร่างของเขาจะหงายหลังล้มตึงไปกับพื้น  ช็อคตายตาค้าง ตัวเต็มไปด้วยเกล็ดน้ำแข็ง พร้อมกับเสียงหัวเราะเล็กแหลม ยะเยือกดังก้อง