บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 19
ไดซุเกะตั้งจิตอธิษฐานอยู่หน้าโต๊ะบูชาเทพเจ้าจิ้งจอก...สีหน้าของเขาซีดเซียวและไอค่อกแค่กเบาๆ เพราะถูกนางปีศาจหิมะดูดพลังไปโดยที่ไดซุเกะไม่รู้ตัว “ท่านเทพเจ้าจิ้งจอก ช่วยฮิเดะให้ทำหน้าที่แก้แค้นแทนโคสึกะทุกคนให้สำเร็จด้วยเถอะ” ไดซุเกะก้มโค้งคำนับตามธรรมเนียมญี่ปุ่น
ระหว่างนั้นมีสายตาลึกลับจาก "ใครบางคน" แอบมองไปที่ไดซุเกะมา จากมุมห้อง ไดซุเกะรับรู้ได้ถึงสายตานั้นจึงหันขวับไปมองพร้อมกับที่ "เจ้าของสายตา" รีบหลบออกไปทำให้ยังไม่เห็นใคร
จังหวะนั้นอัตซุโอะเลื่อนประตูเปิดเข้ามาพร้อมถือมือถือในมือ “ท่านครับ...คุณฮิเดะโทรมาครับ” อัตซุโอะเห็นสีหน้าไดซุเกะกำลังสงสัย “มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่มี..ชั้นคงคิดมากไปเอง” ไดซุกะรับมือถือไปถามทันที “ฮิเดะ เป็นยังไงบ้าง”
ไดซุเกะพูดและเดินออกไปนอกห้อง อัตซุโอะตามออกไป พอประตูเลื่อนปิดสนิท ฮิโตชิก็ค่อยๆ โผล่หน้าออกมาจากในมุมมืดแล้วมองไปที่ประตูให้แน่ใจว่าไม่มีใครเข้ามา แล้วย่องไปยืนที่หน้าชั้นวางตุ๊กตาฮินะ มองไปที่รูปปั้นฮินะรูปนางปีศาจหิมะที่ตั้งอยู่บนหิ้ง นึกถึงตอนที่ทำตุ๊กตาฮินะหล่นพื้น เสียงหัวเราะแหลมของนางปีศาจหิมะดังลั่น
ฮิโตชิมองตุ๊กตาฮินะด้วยสีหน้ามั่นใจ
ตุ๊กตาฮินะที่เคยขังนางปีศาจหิมะวางอยู่บนมือของโฮชิโนโอจิและยื่นให้มิกิดู
“ตระกูลโคสึกะเคยขังนางปีศาจหิมะไว้ในตุ๊กตาฮินะตัวนี้เหรอคะ” โฮชิโนโอจิพยักหน้ารับ
“แล้วท่านชายได้ตุ๊กตามาได้ยังไงคะ”
โฮชิโนโอจิเหลือบมองฮิโตชิที่ยืนหลบอยู่ในมุมห้อง ฮิโตชิยิ้มสดใสแล้วหายตัวไป โฮชิโนโอจิจึงหันกลับไปบอกย่ามิกิ “ชั้นได้มายังไงไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญอยู่ที่ว่านางปีศาจหิมะถูกขังมานานถึงสี่ร้อยปี นางจะไม่มีวันแข็งแรงได้มากถึงขนาดสะกดจิตมิกิให้มาทำร้ายฮิคาริ ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือจากตระกูลโคสึกะ”
“พวกโคสึกะตั้งใจส่งนางปีศาจหิมะมาทำร้ายรินดารา แสดงว่าพวกเขารู้ว่ารินดาราเป็นใคร”
ย่ามิกิสงสัย “พวกเขารู้ได้ยังไงคะท่านชาย!”
“ความลับไม่มีในโลกหรอกมิกิ มีก็แค่รู้ช้าหรือรู้เร็ว”
“ถ้าอย่างนั้นเรื่องที่คุณรินดารากับอาคิระไปเมืองไทยเพื่อตามหาเส้นไหมขนนกกระเรียนทองคำ ก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากที่พวกโคสึกะจะรู้”
โฮชิโนโอจิไม่สบายใจ “และพวกเขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อขัดขวางไม่ให้ชั้นได้กลับสวรรค์”
“ท่านชายไม่ต้องกังวลนะคะ ดิชั้นมั่นใจว่า ถ้าอาคิระได้พบเส้นไหมขนนกกระเรียนทองคำ อาคิระจะเก็บรักษามันมามอบให้ท่านชายด้วยชีวิตของเขา”