บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 12
คฤหาสน์มิยาคาวะกลางคืน เสียงของย่ามิกิคุยกับโฮชิโนโอจิดังออกมาจากห้องกิโมโนโฮชิ
“ว่ายังไงนะคะ ท่านชายสงสัยว่าคุณยูกิจะเป็นนางปีศาจหิมะเหรอคะ”
“ใช่.. ชั้นถึงต้องทดสอบเธอด้วยการพาไปที่ศาลเจ้า ถ้าเธอเป็นปีศาจหิมะในร่างแปลงมา เธอจะต้องแสดงตัวตนออกมาตอนที่เข้าไปในเขตศักดิ์สิทธิ์ของศาลเจ้า ที่มีการป้องกันความชั่วร้าย”
มิกิตบอกตกใจ “แล้วเป็นอย่างที่ท่านชายคิดไว้รึเปล่าคะ”
โฮชิโนโอจินิ่งไปครู่ “ชั้นคงคิดมากไป ยูกิก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนนึงเท่านั้นเอง”
ย่ามิกิเป่าปากโล่งอก “งั้นก็โชคดีไปที่ยูกิไม่ใช่ปีศาจหิมะอย่างที่ท่านชายคิด ไม่งั้นหายนะคง ต้องซ้ำรอยเหมือนอย่างในอดีตแน่ๆ”
“อย่าเพิ่งมั่นใจไป เพราะสักวันนึงนางปีศาจหิมะอาจจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้”
“งั้นดิชั้นก็ขอให้ท่านชายได้กลับไปสวรรค์ก่อนที่นังปีศาจตนนั้นจะกลับมา ขอให้รินดาราค้นพบตัวเองซะทีว่าเธอคือส่วนนึงของเมียวโจโอจิน เธอจะได้หาทางตามหาขนนกกระเรียนทองคำ เพื่อเอามาทอกิโมโนโฮชิได้สำเร็จ”
ทั้งโฮชิโนโอจิและย่ามิกิต่างนิ่งเงียบกันไป สายตาของทั้งคู่นิ่งมองไปที่กิโมโนโฮชิซึ่งยังปักลายนกกระเรียนไม่เสร็จ
ภายในห้องนอนของอายูมิ รินดารากำลังดูแลอายูมิที่นอนอยู่บนเตียง รินดาราช่วยเทรนนิ่งดูแลกล้ามเนื้อที่ขาให้ ก่อนเข้านอนทำให้อายูมิรู้สึกผ่อนคลาย “ไหนลองขยับขาตามที่พี่บอกช้าๆนะคะ..ช้าๆค่ะ..ถ้าเจ็บก็บอกนะคะ” อายูมิขยับขาตามที่รินดาราบอก ค่อยๆทำช้าๆและทำได้ดีขึ้น “เป็นยังไงบ้างคะ”
“ไม่ค่อยรู้สึกเจ็บเท่าไหร่แล้วค่ะพี่รินดารา”
“แสดงว่าอายูมิเก่งมากเลยนะ ใช้เวลาผ่านโปรแกรมการทำกายภาพบำบัดขั้นต้นของพี่ แค่ไม่เท่าไหร่เอง พี่ยังนึกว่าต้องใช้เวลามากกว่านี้ซะอีก”
“อายูมิไม่ได้เก่งหรอก แต่พี่รินดาราเก่งต่างหาก”
“ปากหวานนะเรา”
อายูมิหัวเราะชอบใจน่ารักๆ “ถ้าอายูมิเดินได้เมื่อไหร่ จะพาพี่รินดาราไปเที่ยวให้ทั่วญี่ปุ่นเลย”
“คนที่อยากไปเที่ยวคือพี่หรือว่าอายูมิกันแน่”
อายูมิเขินๆยอมรับ “อายูมินี่แหละค่ะที่อยากไปเที่ยว อยากไปโรงเรียนเหมือนเด็กๆคนอื่น เพราะต้องอยู่ในสภาพแบบนี้มาเป็นปีแล้ว”
รินดาราสงสารดึงอายูมิมากอด “อายูมิทำได้ขนาดนี้ พี่สัญญาจ้ะว่าจะทำความฝันของอายูมิให้เป็นจริงให้ได้”