บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 12 หน้า 4
โฮชิโนโอจิยิ้มมีความสุข “เมียวโจ ชั้นอยากกลับไปหาเธอ” โฮชิโนโอจิค่อยๆเชยคางรินดาราขึ้นมา มองลึกเข้าไปในดวงตาสีเขียวของเธอ
“ชั้นจะพยายามพาเธอกลับไปนะโฮชิ ร่างของรินดาราร่างนี้จะช่วยทำให้เราได้กลับไปมีความสุขกันอีกครั้ง และเราจะไม่พรากจากกันอีก” โฮชิโนโอจิดีใจจนน้ำตาคลอ มือค่อยๆเชยคางคนรักขึ้นมา พร้อมกับหลับตาและจะประทับริมฝีปาก ทั้งคู่เข้าใกล้กัน ..ใกล้กัน..ใกล้กัน จนกระทั่ง “ท่านชายคะ” เสียงรินดาราเรียก
ที่หน้าห้องรินดารา โฮชิโนโอจิชะงักไปเพราะทั้งหมดคือความคิดที่คิดไปเองคนเดียว
รินดาราสงสัยเห็นท่านชายดูเงียบไป “ท่านชายคะ..ท่านชายเป็นอะไรไปเหรอคะ”
“เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอกฮิคาริ..ฮัด..ฮัด..ฮัดชิ้ว” โฮชิโนโอจิรีบเอามือป้องปากเพราะเผลอจามออกมา
“สงสัยชั้นจะชวนคุยตากน้ำค้าง จนทำให้ท่านชายเป็นหวัด”
“ชั้นไม่ได้เป็นหวัดหรอก..ชั้นว่าชั้นกลับดีกว่า ฮิคาริจะได้นอนพัก..ชั้นไปล่ะ” โฮชิโนโอจิรีบเดินออกไป รินดารามองตามยังได้ยินเสียงจามของโฮชิโนโอจิดังอยู่ รินดารายิ้มขำในความน่ารักของโฮชิโนโอจิ ก่อนจะหันมารู้สึกแปลกๆกับตัวเองที่อยู่ๆก็รู้สึกเจ็บที่รอยปานรูปดาวตรงแผ่นหลัง
รินดารานั่งลงที่หน้ากระจกแล้วเปิดไหล่ออก เอี้ยวตัวไปดูรอยปานที่หลัง “แปลกจัง..กิโมโนโฮชิคืออะไร ทำไมพอท่านชายพูดถึงเราถึงรู้สึกเจ็บ” สีหน้ารินดารามีแต่คำถาม
โฮชิโนโอจิเดินหน้าเศร้าๆน่าสงสารพร้อมกับจามฮัดชิ้ว
ย่ามิกิโผล่ออกมาทัก “อย่างนี้นี่เอง..คิดไว้ไม่ผิด ว่ากิเลสที่ทำให้ท่านชายเป็นแบบนี้มาจากอะไร”
“มิกิ เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง”
“ไม่เห็นท่านชายอยู่ที่หอคอย เลยออกมาดู แล้วก็มาคอยดูต้นทางให้ท่านชายไงคะ เกิดมีใครมาเห็นท่านชายกับรินดาราอยู่กันตามลำพังแบบนี้ จะเกิดคำถามากมาย ที่ดิชั้นคงตอบลำบาก”
“ชั้นก็แค่มาดูแลฮิคาริ”
“ดูแลแต่คอตกผิดหวังกลับมาอีกน่ะเหรอคะ เฮ้อ..สงสารท่านชายจัง ถ้ารินดาราต้องเป็นแบบนี้ทุกครั้ง แล้วเมื่อไหร่ท่านชายจะได้เจอกับคนรักของท่านชายซะที”
“ชินแล้วล่ะ อยู่มาหลายร้อยปีนอกจากต้องทำตัวให้ชินกับความเหงาแล้ว ยังต้องทำตัวให้ชินกับความผิดหวังด้วย”
“โธ่..ท่านชาย”
“ชั้นไม่เป็นไรหรอก มิกิไปนอนพักผ่อนเถอะ ชั้นก็จะกลับขึ้นไปที่หอคอยแล้วเหมือนกัน” โฮชิโนโอจิเดินไป
ย่ามิกิมองตามอย่างสงสาร แล้วมองไปที่ห้องพักของรินดาราสีหน้าครุ่นคิดอยากหาทางช่วยโฮชิโนโอจิ