บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 2 หน้า 13
“เจ้าแม่นาคี.... เพิ่งรู้ว่าพญานาคตัวเมียเป็นหัวหน้าปกครองผีที่นี่ ท่าทางจะใหญ่ไม่เบา ผมชักอยากจะเห็นแล้วสิ”
ทศพลจ้องหน้าคำแก้ว ยิ้มยั่วเย้า แต่คำแก้วไม่ขำด้วย จ้องทศพลตาเขียวปั้ดที่พูดจาลบหลู่เจ้าแม่นาคี คำแก้วลุกพรวด ก้าวฉับๆ ผ่านตะแบกนาคู่ไป
“เดี๋ยวก่อนสิคุณ !!!!” ทศพลขยับลุกตาม พอพ้นผ่านต้นตะแบกนา ปรากฏว่าไม่เห็นร่างของคำแก้วเสียแล้ว ทศพลกวาดตามองหา แต่ไม่พบร่างสาวปริศนาแม้แต่เงา “หายไปไหนแล้วนะ ไวจริงๆ... “
ทศพลในสภาพเหงื่อโชกกลับมาที่เทวาลัย พบพิมพ์พรดักรออยู่
“ไปไหนมาพล ดูสิ หอบแฮ่กๆ เหงื่อโทรมไปหมด”
“ผมเห็นผู้หญิงคนนึงที่เทวาลัย ก็เลยวิ่งตามไป”
“ผู้หญิง ! ผู้หญิงที่ไหน ! ทำไมพิมพ์ไม่เห็น”
ทศพลเห็นพิมพ์พรหึง กลัวเรื่องจะบานปลายเลยกลบเกลื่อน “สงสัยผมจะตาฝาด”
“อย่าให้รู้นะว่าพลไปแอบคุยกับสาวบ้านป่าคนไหน พิมพ์ไม่ยอมจริงๆ ด้วย”
วันชนะมาตาม เห็นทศพลยืนอยู่กับพิมพ์พรก็เข้าไปกระเซ้า “แอบมาจู๋จี๋กันอยู่นี่สองต่อสอง ฉันเข้ามาขัดจังหวะหรือเปล่าวะ”
“จะต้องให้บอกอีกกี่พันหน ว่าฉันกับพิมพ์เป็นแค่เพื่อนกัน”
“ตอนนี้แค่เพื่อน แต่ต่อไปก็ไม่แน่.... จริงมั้ยคะพล ?” พิมพ์พรเข้าไปคล้องแขนทศพล แสดงความเป็นเจ้าของจนออกนอกหน้า
“อกหักจากไอ้พลเมื่อไหร่ ฉันรับอาสาดามใจให้นะจ๊ะ พิมพ์จ๋า” วันชนะแซว
“ฝันไปเถอะ ไม่มีใครพรากฉันไปจากพลได้หรอก”
สายตางูเห่าเผือก ร่างเจ้าแม่นาคี คอยติดตามเฝ้ามองทศพลอยู่ทุกฝีก้าว
คำแก้วกลับมาบ้าน ดึกสงัด ย่องขึ้นเรือน นึกว่าแม่หลับไปแล้ว คำแก้วเห็นแม่นั่งรออยู่ด้วยความเป็นห่วง
“ไปไหนมาคำแก้ว”
“แม่ยังไม่เข้านอนอีกเหรอจ๊ะ”
“แม่ถาม เอ็งไปไหนมา ทำไมถึงเพิ่งกลับ”
“ฉันไปที่เทวาลัยร้างท้ายหมู่บ้านมาจ้ะ”
“เอ็งไปที่นั่นทำไม”
“เวลาฉันปวดหัวตัวร้อนไม่สบาย ไปที่นั่นทีไร ฉันก็หายเป็นปลิดทิ้งทุกที ที่ป่วยก็หาย ที่เจ็บก็คลาย เทวาลัยนั่นคงมีอิทธิฤทธิ์บางอย่าง”
“แต่มันอันตราย!”