บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 2 หน้า 2
พิมพ์พรบ่นกระปอดกระแปด “ไอ้กระเป๋าสะพายหลังนี่ยิ่งเดินก็ยิ่งหนัก ถ้ารู้ว่าลำบากลำบนอย่างงี้ พ่อฉันไม่ยอมให้มาหรอก”
เชษฐ์ปราม “อย่าบ่นกันนักเลย .. คำพระท่านว่า ทีคัง สันตัดสะ โยชะนัง ระยะทางจะยาวไกล สำหรับผู้ที่เมื่อยล้า”
ประกิตแซว “สมแล้วที่พวกเราตั้งฉายาให้แกว่า “หลวงปู่” เอะอะก็เทศน์ตลอด”
“บ่นไปก็เท่านั้น ไม่ช่วยให้ทางมันใกล้ขึ้นมาหรอกน่า....” วันชนะพูดไม่ทันจบ พิมพ์พรหันกลับมาแล้วตบหน้าวันชนะ แล้วหันกลับไป วันชนะตกใจ “โอ๊ย ! นี่เธอ ! มาตบหน้ากันทำไมเนี่ย”
“ก็ใครใช้ให้นายเอามือมาจับก้นฉันล่ะ”
“ฉันเปล่า... ไม่เชื่อถามหลวงปู่ดูก็ได้”
เชษฐ์รีบพยักหน้ายืนยันความบริสุทธิ์ของวันชนะ
“หน็อย ไอ้ผู้ร้ายปากแข็ง จับได้ยังไม่ยอมรับอีก....นี่ไงมือ...” มือของพิมพ์พรคว้าหมับที่ลูกงูเหลือมที่เลื้อยอยู่ที่ก้น วันชนะชูมือทั้งสองข้างขึ้นมาให้พิมพ์พรดู พิมพ์พรหันไปหาเรื่องเชษฐ์ต่อ เชษฐ์ก็ชูมือทั้งสองข้างขึ้นมาให้ดูเหมือนกัน พิมพ์พรหน้าเสีย “แล้วที่ฉันจับอยู่นี่ล่ะ...” พิมพ์พรยกมือขึ้นมาเห็นเป็นลูกงูเหลือม “กรี๊ดดดดด !!! งู !!!”
ทศพลวิ่งเข้ามาดูแล้วค่อยๆ เอางูออกมาจากมือพิมพ์พรที่กำแน่น แล้วปล่อยไป “แค่ลูกงูเหลือม ไม่มีพิษหรอก”
พิมพ์พรถือโอกาสออเซาะทศพล “ถึงไม่มีพิษ แต่น่าขยะแขยงนะคะ อี๋.... ขนลุก ถ้าเจออีกพิมพ์ต้องหัวใจวายตายแน่ๆ เลยค่ะพล”
เพื่อนผู้ชายคนอื่นชักสีหน้ารำคาญ ส่ายหน้าเดินต่อไป
ลุงชมคนขับรถกระดกเหล้าอั๊กๆ เริ่มเมากรึ่มๆ พอเมาแล้วก็เริ่มปากเสียโวยวาย “เพราะไอ้งูระยำตัวนั้นแท้ๆ ซวย ซวยจริงๆ!”
สายตาอสรพิษของวัชระปราการเฝ้าจับตามองอยู่
ลุงชมพยายามซ่อมรถแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล กระแทกฝากระโปรงรถปิดดังปัง อารมณ์เสียโวยวายขึ้นมาอีก “ดอนไม้ป่า ไหนว่าแถวนี้เจ้าแม่นาคีศักดิ์สิทธิ์นักไงวะ ไหงปล่อยให้บริวารออกมาเพ่นพ่านตัดหน้ารถเหมือนหมาข้างถนน”
อสรพิษของวัชระปราการขู่ฟ่อด้วยความกราดเกรี้ยว
“อย่าให้เจอนะมึง อีเจ้าแม่ กูจะล่อให้หัวแบะ!” ลุงชมหันมาก็ถึงกับผงะ เห็นงูเห่าตัวใหญ่แผ่แม่เบี้ยชูคออยู่ด้านหลัง ลุงชมตาเบิกกว้าง งูเห่าพุ่งเข้าฉกทันที “เฮ้ยยยย !!!!” ลุงชมล้มตึง พิษงูแล่นเข้าสู่หัวใจทันที !
คณะของทศพลรีบสาวเท้าบุกป่าฝ่าดงมุ่งหน้าไปยังดอนไม้ป่า ทันใดนั้น เท้าของพิมพ์พรก็เหยียบกับดักที่วางไว้กับพื้น ทำให้ตาข่ายที่อยู่บนต้นไม้ตกลงมาคลุมไว้ทันที พวกผู้หญิงร้องวี้ดว้ายดังลั่น ถูกตาข่ายพันยุ่งเป็นลิงติดแห
พิมพ์พรเอามือปัดตาข่ายไปมา “อ๊ายยย !!! นี่มันอะไรกันเนี่ย !”
“คงเป็นตาข่ายดักสัตว์ของพวกชาวบ้านละแวกนี้” ทศพลคาดเดา