บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 18 หน้า 4
“ถึงพวกแกบอกไปไอ้พลก็ไม่เชื่อหรอก มันรักคำแก้วขนาดนั้น” เชษฐ์คลำหัวป้อย
สมมาตรหนักใจ “ฉันไม่อยากปล่อยให้ไอ้พลมันอยู่กินกับงูแบบนี้ว่ะ ยังไงก็ต้องลองเตือนมันดูก่อน จะเชื่อหรือไม่ก็ให้มันตัดสินเอาเอง”
ทุกคนพยักหน้าตกลง หน้าตากังวล ไม่มั่นใจว่าทศพลจะเชื่อที่บอกหรือเปล่า
กระต๊อบทศพลยามเช้า ทศพลขุดดินอยู่ที่แปลงนาอย่างขยันขันแข็ง แล้วหยุดพักปาดเหงื่ออย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นเพื่อนๆ ทั้งสี่คนเดินเข้ามาหา แต่ละคนหน้าตาเจื่อนๆ ลุกลี้ลุกลนแปลกๆ
“มีอะไรกันหรือเปล่าวะ มาหาฉันถึงนี่เลย”
“คือ.... พวกฉันมีเรื่องจะบอกแกน่ะ” สมมาตรหันรีหันขวาง
“เรื่องอะไรวะ”
ทั้งสี่คนเหลือบมองกันแล้วเริ่มเกี่ยงกันไปมา สมมาตรพยักพเยิดให้วันชนะเริ่ม วันชนะเหงื่อตกส่ายหน้าแล้วมองไปที่ประกิต ประกิตสั่นหัวรัวๆ เหลือบมองเชษฐ์ เชษฐ์ไม่ยอมสบตา มองไปทางอื่นเฉย
ทศพลมองขำๆ งงๆ “อะไรของพวกแกวะ มีเรื่องอะไรกันแน่”
ประกิตกระทุ้งศอกใส่วันชนะ ส่งสายตาให้เริ่มพูดสักที วันชนะตาโตจะไม่ยอม แต่ก็โดนสมมาตรกับเชษฐ์มองกดดัน
วันชนะเลยจำต้องเป็นคนเสี่ยงตายบอกความจริง “เอ่อ คือ เรื่องที่พวกฉันจะบอกเนี่ย มันเกี่ยวกับ...” วันชนะเว้นวรรคไปนานจนทศพลเลิกคิ้วรอ วันชนะเหล่เพื่อนๆ เพื่อนก็จิกตาใส่ บอกให้พูดไปเลย วันชนะถอนใจ “เกี่ยวกับ... เมียแกน่ะ”
“เมียฉัน? คำแก้วทำไมวะ?” ทศพลตกใจ “หรือคำแก้วเป็นอะไร ?!?”
วันชนะรีบปฎิเสธ “เปล่าๆ คำแก้วไม่ได้เป็นอะไร เอ้ย จริงๆ ก็เป็นแหละ แต่ไม่ได้เป็นแบบที่แกคิด”
“อะไรของแกวะ สรุปเป็นหรือไม่เป็นกันแน่”
“เป็น เอ้ย ไม่ได้เป็นอะไร คำแก้วสบายดี ไม่ได้เจ็บป่วยตรงไหน แต่ที่ฉันจะบอกแกเนี่ยเพราะจริงๆ แล้วคำแก้วเป็น... เป็น...” วันชนะลากเป็น... อยู่นานจนอีกสามคนลุ้นกันตัวโก่ง สุดท้ายวันชนะก็ไม่กล้าพูดสักที วันชนะถอนหายใจ แล้วตัดสินใจทำท่าเลื้อยๆ เหมือนงูแทน เพื่อนสามคนที่ลุ้นอยู่กรอกตาเซ็งไปตามๆ กัน
“แกจะบอกอะไรฉันกันแน่วะไอ้นะ เมียฉันเป็นอะไรงั้นเหรอ” ทศพลขมวดคิ้วนิ่วหน้า
วันชนะทนไม่ไหวเลยตัดสินใจจะพูดให้มันจบๆ “เอาวะ บอกก็บอก ไอ้พล เมียแกเป็น...”
“เป็นอะไรเหรอจ๊ะ” เพื่อนทั้งสี่พากันสะดุ้งโหยง หันขวับไปมองคำแก้วที่เดินยิ้มหวานเข้ามาแต่แววตาไม่พอใจสุดๆ ในมือคำแก้วถือปิ่นโตมาให้ทศพลด้วย ทศพลรีบเดินเข้าไปหาแล้วรับปิ่นโตมาถือไว้ “คำแก้วเป็นอะไรหรือจ๊ะคุณวันชนะ”