บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 15 หน้า 4

“แกเคยสังเกตว่าพี่ศยาเค้าสนใจแกมากเป็นพิเศษ หรือ เวลาเค้าอยู่กับแกแล้วเค้าดูมีความสุข .. ดูไม่ใช่พี่ศยาเนี้ยบ เฮี้ยบแบบที่เป็นกับพวกฉัน..แกเคยรู้สึกแบบนั้นบ้างหรือเปล่า ?”

ปราณนต์คิด.. ภาพตอนศยามานวดที่บ้าน  ตอนคุยกันสองต่อสองที่แกล้งทำกระเป๋าตก และศยาดูยิ้ม

แย้มเป็นธรรมชาติ มีความสุข  ตอนเต้นรำ  ตอนเช็ดขนมเค้กที่ผม  และปิดท้ายที่พราวถาม

“นายเคยรู้สึกมั๊ยว่าพี่ศยาชอบนาย !!!” 

ปราณนต์มานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานแล้ว .. ปราณนต์คิดหนัก ... “ยังไงวะเนี่ย” ตัดสินใจเปิดเมล เห็นว่า

แอบรักยังไม่ตอบมา ... ปราณนต์ตัดสินใจส่งอีเมลหาแอบรัก 

“คุณแอบรัก .. ผมไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงไม่ได้ตอบเมลฉบับล่าสุดของผม .. ที่จริงผมควรจะรอจนกว่าคุณจะตอบ แต่ผมรอไม่ได้ .. ผมมีเรื่องบางอย่างอยากจะบอกคุณ” 

ปราณนต์พิมพ์เมลด้วยความตั้งใจ  

พริบพราวนั่งอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน พราวคิดหนัก

“คุณรันจับได้คาหนังคาเขา แถมยังคาดโทษ ถ้าเราแฮคคอมบริษัทอีก โดนไล่ออกยกแก๊งค่ะ น้องณนต์ก็ดูเหมือนโกรธพวกเรามากๆเลยนะคะ”  

 “แล้วอย่างนี้จะพิสูจน์ได้ยังไงว่าแอบรักคือพี่ศยา” พราวบ่นๆ .. ทันใดนั้นก็มีเสียงอีเมลเข้าดังขึ้น “ตรึ่ง” พราวสะดุ้งนิดๆ หือ ? ปราณนต์นิ้วยังจิ้มค้างอยู่ที่คีย์บอร์ด ... “ส่งไปแล้ว” 

พริบพราวกดดูไม่ถือมือตัวเอง .. “ไม่ใช่ของเรานี่” 

พริบพราวมองรอบๆก็ไม่มีใคร คิดๆ .. แล้วก็นึกได้รีบคว้ากระเป๋าสะพายของศยามาฟึ่บ ! พริบพราวรื้อจน

เจอแท็ปแล็ตของศยามีสัญลักษณขึ้นที่หน้าจอว่ามีเมลเข้าหนึ่งฉบับ 

พริบพราวคิด...จิตใจต่อสู้กันไปมา “เสียมารยาท กับ โอกาสสุดท้ายที่จะรู้” .. พริบพราวคิดๆๆ เอาไงดี 

สุดท้ายพริบพราวตัดสินใจ  

“ถ้าคุณไม่มาหาเรื่องฉันก่อน ฉันก็จะไม่ทำแบบนี้” 

พริบพราวกดเข้าไปอ่านในเมลนั้นทันที

พริบพราวกดจิ้มเข้าไปที่กล่องข้อความ ... ตึ่งงงงงงง !!! และข้อความของปราณนต์ก็ปรากฎชัดขึ้นมา ตรึ่งงงงงงงง !!! 

พริบพราวอ่านด้วยความอึ้ง...ใจเต้นโครมครามสิ่งที่เธอตามหาบัดนี้มันได้อยู่ต่อหน้าเธอแล้ว พริบพราว

อ่านเมลของปราณนต์ .... เหมือนโลกทั้งโลกหยุดหมุน ... เสียงปราณนต์ดังก้องขึ้นมา  

“ผมนั่งคิดนอนคิดใคร่ครวญว่าในอีเมลล์ฉบับสุดท้ายของผม มีอะไรที่ทำให้คุณอึดอัดหรือไม่พอใจหรือเปล่า คุณถึงแกล้งทำเพิกเฉย ไม่ตอบผมเสียอย่างนั้น...ข้อบกพร่องที่ผมพอจะประมวลได้ว่าอาจจะเป็นสาเหตุมีดังนี้ครับ...”