บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 5 หน้า 2
รุจน์ รัน ปราณนต์ “ปล่ะเปล่าครับ ไปแล้วครับ” ทั้งหมดรีบเดินออกมา อวัศยาเดินรั้งท้าย พอคล้อยหลังทุกคน ลิปดาพูดลอยๆ “ไม่ขอบคุณผมสักหน่อยเหรอ ที่รับมุกคุณ”
อวัศยาหันมา “บอสต้องขอบคุณฉันมากกว่า ที่ยอมสวมบทนางมารร้าย เพื่อเป็นบันไดให้บอสเดินลงมาอย่างสง่างาม ได้ใจลูกน้อง แถมยังอาจจะได้พนักงานที่ทุ่มเทเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน”
ลิปดามองหน้าอวัศยาเถียงไม่ออก เพราะรู้ว่า “จริง” หญิงสาวยักคิ้ว รู้กัน แล้วก็เดินออกไปอย่างผู้ชนะ ลิปดาถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ เออ...ยอม
อวัศยากำลังจะเดินเข้าไปในห้องทำงาน
ปราณนต์สภาพมอมแมมเดินตามเข้ามา “พี่ศยา ขอบคุณครับที่ช่วยผม”
อวัศยาช็อค...คิดว่าปราณนต์ขอบคุณเรื่องแอบรัก ถามออกไปอย่างร้อนตัว “ชะ..ช่วยเรื่องอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ไม่มี๊ !!!” เสียงสูงเชียว
“มีสิครับ..ก็เมื่อกี๊ พี่ทำให้คุณลิปยอมให้ผมอยู่ต่อ”
“รู้ได้ยังไง”
“ผมเห็นพี่ศยายิ้มครับ”
“วันหลังอย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแล้วกัน”
“ครับ”
อวัศยาหยั่งเชิงถาม เสียงเบาลง “แล้ว...รู้ได้ยังไงว่าเอกสารอยู่ไหน”
ปราณนต์ตอบยิ้มๆ “ผมมีนางฟ้ามากระซิบบอกครับ”
อวัศยาอึ้ง เขิน เก็บอาการเต็มที่ “นางฟ้าอะไร? ใครนางฟ้า?”
“ผมก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่เธอช่วยให้คำแนะนำจนผมหาเอกสารเจอ ผมก็ถือว่าเธอเป็นนางฟ้าของผมแล้วครับ”
อวัศยาโคตรจะเขินแต่ต้องทำขรึม “บ้าหรือเปล่า มโนใหญ่แล้ว นางฟ้ง นางฟ้าอะไร ไร้สาระ รีบๆขอตัวไปล้างตัวได้แล้ว เดี๋ยวกลิ่นจะเหม็นติดออฟฟิศ”
“ครับๆ ...” ปราณนต์ยิ้มน่ารักแล้วเดินออกไป
อวัศยารีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง
อวัศยาเปิดประตูเข้ามา ยืนหลังพิงประตู
“ว้ายๆๆ นางฟ้า เขาบอกเราเป็นนางฟ้า” อวัศยายิ้มจนปากฉีกจะถึงหู
ปราณนต์เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย เอาชุดเก่าใส่ถุงพลาสติก เขาเดินไปที่โต๊ะทำงาน เมื่อผ่านรุจน์ก็เอ่ย “พี่รุจน์ขอบคุณมากนะครับที่ให้ยืมชุด”
“พี่ก็ต้องขอบคุณเราที่ลงทุนทุ่มเท หาเอกสารเจอจนได้ ขอบคุณมากจริงๆ”