บทละครโทรทัศน์ แอบรักออนไลน์ ตอนที่ 19 หน้า 3
“แล้วศยาก็ขอให้ผมช่วยทำให้เค้าเข้าใจหน่อยว่าทำไมเค้าถึงไม่มีแฟน และทำยังไงเค้าถึงจะมีแฟน”
รันยังเหวอ แล้วก็มองผ้าที่อยู่ในมือ “แล้วไอ้การมัดมือ มัดเท้า มันช่วยอะไรคะ เอ่อ ครับ บอส ???”
“ช่วยสิ..อย่างน้อย..มันก็ทำให้ศยาเห็นว่า...สิ่งที่เค้าควรจะทำอย่างแรกคือ ... การขอความช่วยเหลือ”
หือ ? ทั้งรันและอวัศยางง
“ขอความช่วยเหลือคืออะไร ?”
“นั่นไง...แบบนี้ไง..ผู้ชายที่อยู่รอบข้างคุณ คนที่คุณสนใจเค้า หรือ เค้าสนใจคุณ เค้าถึงไม่กล้าเข้ามาในชีวิต เพราะคุณไม่มีช่องว่าง ไม่มีที่ให้เค้าได้ยื่นมือเข้ามาช่วยหรือแชร์ !!” อวัศยากับรันเริ่มเข้าใจ “คุณทำทุกอย่างเอง ทำไม่ได้ก็ดันทุรังทำให้ได้ ดันทุรังแล้วยังทำไม่ได้ ก็ยังส่งข้อความไปหาเพื่อนที่อยู่ไกล...ไกล๊...ไกล ให้มาช่วย แต่ผมนั่งอยู่ตรงนั้น คุณกลับไม่สนใจที่จะให้มาช่วย”
เออ...รันเริ่มจะเก็ท...อวัศยาแย้ง “ก็..บอสไม่ได้บอกว่าให้บอสช่วยได้”
“แต่ผมก็ไม่ได้บอกว่า...ผมช่วยไม่ได้ ....” เออ...อวัศยาอึ้งไป “เพียงแค่คุณขอร้อง หรือ บอกให้ผมแก้มัด หรือ เปิดทีวีให้ หรือ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ..เอ่อ..มันอาจจะส่วนตัวไปหน่อย แต่แค่พูดผมก็จบเกมแล้ว .. แต่คุณก็ไม่เอ่ยปากสักคำ ... ผมก็เลยได้แต่นั่งรอ รอว่าเมื่อไหร่ คุณจะอ้าปาก เปิดโอกาสให้ผมได้เข้าไปในชีวิตคุณ”
ลิปดามองอวัศยาเหมือนต้องการจะบอกอะไรที่มันมากกว่าคำพูด...หญิงสาวอึ้ง..
รันเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน...รันฟีลอะไรบางอย่างได้ชัดมากๆ รันตัดสินใจหันมาทางอวัศยา “ศยา...บอสพูดถูก!! แกต้องฟังไว้ ผู้หญิงเก่งอย่างแก อาจจะไม่รู้ว่าความเก่งคือ กำแพงที่มองไม่เห็น ..”
“แล้วไง แกจะให้ฉันทำเป็นแอ๊บแอ้ ทำอะไรไม่เป็น เพื่อสำออยอ่อยผู้ชายหรือไง”
รันกับลิปดาร้องขึ้นพร้อมกัน “มันไม่ช่ายยย”
“อะ เชิญคุณรันอธิบาย” ลิปดาผายมือมา
“คืออย่างนี้นะแก..คือ แกไม่ต้องเก่งไปซะทุกอย่างก็ได้ อะไรที่แกทำไม่ได้ แกก็แค่ยอมรับว่าทำไม่ได้ ไม่ต้องทำขึงขัง ทำฟอร์มเก๊กเก่งตลอดเวลา คือแกเป็นกับฉันมันได้ เพราะเราเป็นเพื่อนกัน แต่กับผู้ชาย .. แกก็ปล่อยวาง เว้นช่องว่างไว้ให้เค้าได้เดินเข้ามาบ้าง”
“ใช่ แบบนี้แหละ”
อวัศยาเริ่มอ่อนลง แล้วก็ถามกลับ “โอเค...แล้วถ้าอยากจะขอความช่วยเหลือ..เราต้องทำยังไง”
“โอเค..ผมมีแบบทดสอบต่อไป”
รันรีบแทรก “เดี๋ยวนะครับ ก่อนจะไปสู่แบบทดสอบต่อไป..ขอถาม..คือหมดธุระแล้วใช่มั้ยครับ ..จะได้กลับ” รันชิ่งเห็นๆ
รันเดินออกมานอกห้อง ปิดประตู แล้วก็คิดถึงตอนลิปดามองอวัศยาด้วยความห่วงใย ตั้งแต่ตอนที่ออฟฟิศปราณนต์เดินเข้ามาคุยกับอวัศยาเรื่องงาน และลิปดาอยู่ด้วย
ภาพหน้าลิปดาห่วงใยชัดขึ้นๆ จนสรุปได้ รันฟันธง “ชัดเลย...!!!บอสชอบศยา ชัวร์ !!!”