บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 12 หน้า 3
ห้องทำสปา ผีแม้นมาศชะงักกึกรับรู้ได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่ใครบางคนส่งมาให้ ผีแม้นมาศตัวโคลงไปมาสิงร่างจวงไม่ติด “วันนี้ดวงมึงยังดี...แต่คราวหน้ามึงตายแน่” พูดจบผีแม้นมาศก็ลอยหลุดออกจากร่างจวงไป
จวงตกใจที่มือกำลังกดหัว ม.ร.ว.หญิงภาวิดาอยู่ ม.ร.ว.หญิงภาวิดานอนสลบฟุบคาเตียง “คุณหญิงๆ” จวงไม่รู้จะทำยังไงดีรีบเข้าไปหา ม.ร.ว.หญิงแขไขที่นอนนวดอยู่ “คุณหญิงแขไขคะ คุณหญิงดาเป็นอะไรก็ไม่ทราบค่ะ”
ม.ร.ว.หญิงแขไขงงๆ “ว่าไงนะ” ปริกรีบช่วยคลุมผ้าคลุมให้ ม.ร.ว.หญิงแขไข ม.ร.ว.หญิงแขไขรีบเข้ามาดูเห็น ม.ร.ว.หญิงภาวิดาฟุบหน้าอยู่ก็ตกใจ “ตายแล้วคุณพี่...นี่มันเกิดอะไรจวง”
“จวงไม่ทราบค่ะ รู้ตัวอีกทีคุณหญิงก็ฟุบไปแล้ว”
“คุณพี่อย่าเป็นอะไรนะคะ นังปริกรีบไปตามตารามเร็ว”
ปริกรีบวิ่งหน้าตื่นออกไป ม.ร.ว.หญิงแขไขกับจวงรีบช่วยกันเรียก ม.ร.ว.หญิงภาวิดา แต่เธอก็นอนนิ่งไม่ไหวติง
ม.ร.ว.หญิงภาวิดานอนสลบอยู่บนเตียง
รามนรินทร์รีบขยับเข้ามาดูแม่ด้วยความเป็นห่วง “คุณแม่ครับ...” รสสุคนธ์ตามหลังเข้ามา
ม.ร.ว.หญิงภาวิดารู้สึกตัวเห็นรามนรินทร์ก็รีบอ้อนลูกชาย โดยไม่เห็นว่ารสสุคนธ์อยู่ด้วย “ราม...แม่นึกว่าจะไม่ได้เห็นหน้าลูกซะแล้ว”
“หมอบอกว่าคุณแม่แค่หน้ามืด คุณแม่ยังต้องอยู่เป็นเนื้อนาบุญผมอีกนานครับ” รามนรินทร์เป็นห่วง
“แม่ไม่ได้หน้ามืดนะ แต่แม่โดน...” ม.ร.ว.หญิงภาวิดาชะงักหันไปเห็นรสสุคนธ์ก็หวีดขึ้นมาทันที “แม่รสสุคนธ์...เสียใจด้วยนะยะฉันไม่ตายง่ายๆ หรอก”
“ดิฉันไม่กล้าคิดกับคุณหญิงอย่างนั้นหรอกค่ะ เห็นคุณหญิงปลอดภัยดิฉันก็โล่งอก”
“ปากปราศรัยน้ำใจเชือดคอ ทำมาเป็นพูดดี แต่ลับหลังแกก็ส่งผีย่าแกมาทำร้ายฉัน”
“อะไรนะคะ คุณหญิงโดนย่าเล็กทำร้ายเหรอคะ” รสสุคนธ์ตกใจ
“ใช่ ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะฝีมือนังแม้นมาศย่าแก ไป...ออกไปให้พ้นหน้าฉัน ฉันเกลียดแก” ม.ร.ว.หญิงภาวิดาจับหมอนเหวี่ยงใส่หน้ารสสุคนธ์อย่างแรง รสสุคนธ์เซ หน้าชา เจ็บหน้าไม่เท่าไรแต่เจ็บใจมากกว่า
“คุณแม่ครับ ใจเย็นๆ ครับ” รามนรินทร์ห้าม
“ออกไป...อย่าเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก...ออกไป” ม.ร.ว.หญิงภาวิดาตะโกนไล่ รสสุคนธ์ปาดน้ำตาแล้วรีบเดินหลบออกไป รามนรินทร์จะตามไปแต่ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาดึงแขนรามนรินทร์ไว้ “ราม...อย่าไปไหนนะลูก...อยู่เป็นเพื่อนแม่ก่อน”
“คุณแม่นอนนะครับ ผมจะอยู่เฝ้าคุณแม่เอง” รามนรินทร์จำใจต่ออยู่ต่อ ประคองผู้เป็นแม่ลงนอน
รสสุคนธ์ปาดน้ำตาเดินลงมาเจอกับ ม.ร.ว.หญิงแขไขและ ม.ล.อุณนิษาที่ยืนดักรออยู่
“มาแล้วเหรอแม่ตัวดี หล่อนก็รู้ว่าคุณพี่เกลียดขี้หน้าหล่อน หล่อนยังสะเออะเสนอหน้าขึ้นไปให้คุณพี่เห็นอีก หล่อนตั้งใจจะฆ่าคุณพี่ใช่มั้ย” ม.ร.ว.หญิงแขไขพูดจากระแทกแดกดัน