บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 13 หน้า 5

ผีแม้นมาศอึ้ง ใจจริงก็อยากรู้เหมือนกัน แต่อีกใจก็อดเป็นห่วงรสสุคนธ์ไม่ได้ “แต่ว่า…”

“รสตัดสินใจแล้ว เชื่อการตัดสินใจของรสนะคะ” ผีแม้นมาศพยักหน้าหงึกๆ รสสุคนธ์หยิบมือถือขึ้นมากดโทรหารามนรินทร์ “คุณรามคะ รบกวนเรียนคุณหญิงภาวิดาให้ด้วยนะคะ พรุ่งนี้ฉันจะเข้าไปขอดูจดหมายค่ะ” รสสุคนธ์ตัดสินใจด้วยความแน่วแน่

วันใหม่ รสสุคนธ์ก้าวเข้ามายืนที่หน้าบ้านพรหมบดินทร์ รามนรินทร์ออกมารับ

“ฉันพร้อมแล้วค่ะ”

“คุณแม่รออยู่ที่ห้องรับแขก...เชิญครับ”

รามนรินทร์กำลังจะเดินนำรสสุคนธ์เข้าบ้าน แต่แล้วรถยนต์ของ ม.ล.อุณนิษาก็แล่นเข้ามาจอด รามนรินทร์กับ

รสสุคนธ์ชะงักหันไปมอง เห็น ม.ร.ว.หญิงแขไขกับ ม.ล.อุณนิษาและจีรนันท์เดินเข้ามาหน้าตัวบ้าน

“เดี๋ยวสิจ๊ะราม รอพวกเราด้วย”

รสสุคนธ์แปลกใจที่ ม.ร.ว.หญิงแขไข ม.ล.อุณนิษาและจีรนันท์พากันแท็คทีมมาด้วย “นี่มันอะไรกันคะคุณราม” รสสุคนธ์สงสัย

“ไม่ต้องตกใจหรอก คุณหญิงภาวิดาโทรชวนฉันมาเอง” ม.ร.ว.หญิงแขไขตอบแทน

“ไหนๆ เธอก็จะได้ดูจดหมายลาตายแล้ว...ช่วยอ่านดังๆ ให้ฉันฟังหน่อยนะ ฉันอยากรู้จริงๆ...ผู้หญิงที่ฆ่าตัว

ตายในคืนแต่งงานของตัวเอง จิตใจเค้าทำด้วยอะไรกัน ถึงได้โหดร้ายกับคนรักตัวเองนัก” ม.ล.อุณนิษาเหยียด

จีรนันท์เสริม “ดูก็น่าจะรู้ ก็คงเป็นพวกผู้หญิงมักมาก...เห็นผู้ชายเป็นของเล่น นึกอยากจะได้ก็แย่งชิง พอเบื่อก็

ทิ้ง...เขาเรียกอะไรนะ อ๋อ...ผู้หญิงแพศยาไงจ๊ะ คุณนิษา”

ม.ล.อุณนิษายิ้มเชือดเฉือนให้รสสุคนธ์

รสสุคนธ์พยายามกลั้นอารมณ์แล้วตอบอย่างสุภาพ “จดหมายเป็นเรื่องส่วนบุคคล...ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าคนที่อยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้าน...คนประเภทนี้เรียกกว่าอะไร”

ม.ร.ว.หญิงแขไข ม.ล.อุณนิษา จีรนันท์ ปรี๊ดพร้อมกัน “นังรสสุคนธ์!!” ทั้งสามต่างถลึงตาใส่รสสุคนธ์อย่างไม่พอใจ

รามนรินทร์รีบห้ามทัพ “เราเข้าข้างในกันดีกว่านะครับ คุณแม่ท่านรออยู่” รามนรินทร์ผายมือให้ ม.ร.ว.หญิงแขไขกับ ม.ล.อุณนิษาและจีรนันท์ ทั้งสามพากันกระแทกเท้าเข้าไป รามนรินทร์หันไปมองรสสุคนธ์ด้วยความสงสาร “คุณรสแน่ใจนะครับ”

“ค่ะ ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้วนิคะ” รสสุคนธ์กับรามนรินทร์พากันก้าวเข้าบ้านไป

ม.ร.ว.หญิงภาวิดา ม.ร.ว.หญิงแขไข ม.ล.อุณนิษาและจีรนันท์นั่งเชิดหน้าอยู่ที่โซฟา มีจวงกับปริกนั่งหน้าสลอนอยู่ใกล้ๆ รามนรินทร์ลงนั่งใกล้ๆ ม.ร.ว.หญิงภาวิดา