บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 23 หน้า 2
รสสุคนธ์ร้องบอก “ฉันไปด้วยสิคะ”
“คุณอยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวผมโทรหานะ” รามนรินทร์ใส่หมวกกันน็อคเสร็จก็ขึ้นซ้อนท้าย
ผู้กองวิชิตขับมอเตอร์ไซค์ออกไป
บ้านไร่เทพธราธร ม.ร.ว.หญิงแขไขกับ ม.ล.อุณนิษาพากันขนกระเป๋าเสื้อผ้าใส่รถ
อธิวัฒน์เห็นก็รีบเข้ามาดึงกระเป๋าไว้ “คุณหญิงน้าจะไปไหนครับ”
“ฉันก็จะกลับกรุงเทพน่ะสิ”
“อ้าว...คุณหญิงน้าจะหนีเอาตัวรอดไปดื้อๆ แบบนี้ไม่ได้นะครับ”
“ทำไมจะไม่ได้ เรื่องนี้ฉันกับลูกนิษาไม่เกี่ยว บุญคุณข้าวแดงแกงร้อนที่ฉันเลี้ยงแกมา...ถึงเวลาที่แกต้องทดแทน
แล้ว”
“หวังว่าพี่วัฒน์คงไม่ทำให้นิษากับคุณแม่เดือดร้อนนะคะ ไปกันเหอะค่ะคุณแม่”
พูดจบ ม.ล.อุณนิษากับ ม.ร.ว.หญิงแขไขก็พากันขึ้นรถ อธิวัฒน์เจ็บใจได้แต่ยืนเงียบพูดอะไรไม่ออก
“เดี๋ยวๆ คุณนิษา รอฉันด้วย” จีรนันท์รีบหิ้วกระเป๋าวิ่งตามเข้ามา
อธิวัฒน์ดึงแขนไว้ “เดี๋ยว...จะไปไหน...”
“จีจี้ไม่อยากติดคุก...ปล่อยจีจี้ไปเหอะนะ”
“เธอเป็นเมียฉัน...จะเป็นจะตายเธอก็ต้องอยู่กับฉัน”
ม.ล.อุณนิษาลดกระจกลงมาแล้วหันไปลอยหน้าลอยตาพูดกระแนะกระแหนเพื่อนสาว “โชคดีนะจีจี้ บาย”
จีรนันท์หน้าซีดอยากกลับไปด้วยแต่อธิวัฒน์ลากกลับเข้าบ้าน “เข้าบ้าน...เรามีเรื่องต้องคุยกันยาว”
“ไม่..ปล่อยจีจี้นะ...คุณนิษา..รอฉันด้วย”
ม.ล.อุณนิษาขับรถออกไปด้วยความเร็ว
ที่บ้านหมาย มือใครบางคนเคาะประตูบ้าน มือนั้นทุบประตูหนักขึ้น
หมายรีบวิ่งหน้าตื่นเข้ามา “มาแล้วๆ” หมายเปิดประตูก็ชะงักเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้านนั่นก็คือจักร“แกมีธุระอะไร”
“เรื่องคดีเมื่อสิบปีก่อน แกปากโป้งบอกอะไรไอ้ผู้กองวิชิตหรือเปล่า”
“เปล่า...ฉันสัญญาแล้วไง ฉันไม่พูดหรอกน่า”
“งั้นก็แล้วไป”
“แค่นี้ใช่มั้ย ฉันจะได้ไปทำกับข้าวต่อ” หมายหันหลังกลับจะเดินเข้าครัว
จักรดึงเชือกที่เตรียมออกมาแล้วใช้ปลายเชือกพันมือทั้งสองข้าง จักรเข้าตามหลังหมายแล้วใช้เชือกรัดคอทางด้านหลัง เท้าหมายดิ้นพล่าน จักรยิ้มเหี้ยมเกร็งมือไม่ยอมปล่อย หมายตาเหลือกพยายามดิ้นแล้วค่อยๆ ขาดใจตาย