บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 5 หน้า 2
จิ๋วเดินออกมาหน้าโรงพยาบาล มองซ้ายขวาอย่างมึนงงสับสน เกิดอะไรขึ้นกับตัวเองในระหว่างวันที่ความทรงจำหายไป และทำไมถึงจำอะไรไม่ได้เลย อาทิตย์เดินกลับไปที่ห้องฉุกเฉิน มองเห็นเตียงจิ๋ววิ่งเปล่า อาทิตย์ตกใจ รีบเดินหา จิ๋วเดินอยู่บนถนนหน้าโรงพยาบาล เห็นผีน่ากลัวแว่บมาให้เห็นหลอนๆ อาทิตย์ วิ่งตามหาจิ๋ว ไปทั่วอย่างเป็นห่วง ไม่รู้ว่าจิ๋วไปไหน อาทิตย์มองซ้ายขวา ก่อนวิ่งไปหน้าโรงพยาบาล
กลางคืน ริมถนนในเมือง จิ๋วเดินสับสน พยายามทบทวนช่วงที่ความทรงจำหายไป หยุดมองกระจกหน้าร้าน
จิ๋วเห็นเงาตัวเองในกระจก ตกใจการแต่งกายของตัวเอง ผมปล่อยสยาย ทาปากแดง
ผ่านเวลา จิ๋วมัดผมทรงหางม้า เอามือถูลิปสติกบนปากออก จิ๋วดูกลัวมาก เหมือนตัวเองไม่ใช่ตัวเอง เดินแกมวิ่งไปเรื่อยๆ สุดท้ายวิ่งมาถึงหอพักที่เคยอยู่
ภายในหอพักจิ๋ว จิ๋วเดินขึ้นหอพัก จิ๋วเปิดประตูห้องพักเก่าของตัวเอง แล้วก็ต้องช็อกค้าง
ในห้อง ชายโรคจิตคนเดิมที่นั่งหน้าคอม ที่มีรูปโป๊เอ้าท์ๆอยู่ ยังคงโลกสวยด้วยมือเรา หันมามองจิ๋วหน้าอย่างฟิน พูดเสียงกระเส่า “เธออีกแล้วเหรอ” จิ๋วปิดประตูปัง หน้าอึ้ง..ยืน พิงผนังไปต่อไม่ถูก
สวนหย่อม จิ๋วไม่รู้จะทำยังไงมืดแปดด้าน โทรหายาย มือสั่น เสียงสั่น
“จิ๋ว มีเรื่องอะไรเหรอ?” ยายฟังเสียงจิ๋วไม่ดี เป็นห่วง “จิ๋ว! ไม่เป็นไรนะ”
จิ๋วกลัวจนจะร้องไห้พูดรัวๆ “ยายจ๋า ...ไม่รู้เกิดไรขึ้น หนู ยาย..หนูจำได้ครั้งสุดท้ายว่าหนู เผลอนั่งหลับไปที่ป้ายรถเมล์ แต่พอตื่นมามันก็ผ่านไป 2 อาทิตย์แล้ว” จิ๋วก้มมองตัวเอง “แล้วก็หนูก็แต่งตัวตัวไม่เหมือนเดิม ห้องที่เช่าก็ไม่ใช่ของหนูแล้ว หนูจำอะไรไม่ได้เลย แต่คนอื่นบอกว่าหนูไปสร้างเรื่องไว้”
“หา?”
“ยาย… หนูกลัว …. ยายจ๋า ช่วยหนูด้วย หนูไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหนู”
“ลางสังหรณ์ยายถูกจริงๆ ยายรู้ ตั้งแต่ตอนโทรคุยกันครั้งก่อนแล้ว”
“ยายโทรหาหนูด้วยเหรอ เมื่อไหร่?”
“ฟังให้ดีนะ หลานน่ะ ... ถูกผีเข้าสิงแล้ว” จิ๋วถือหูค้าง หูอื้อตาลาย ยายอธิบายต่อแต่ไม่ได้ยินอะไรแล้ว
ภายในร้านอาหาร Artist Bistro ผีข้าวปุ้นนั่งรอหน้าเครียด ห่วงจิ๋ว เสียงอาทิตย์เปิดประตูเข้ามา
“อ้าว... เชฟ” ผีข้าวปุ้นถลาเข้าไปถาม “จิ๋วล่ะ? จิ๋วไปไหนอ่ะ” ผีข้าวปุ้นแปลกใจจิ๋วไปไหน ถามรัวๆ
แต่อาทิตย์ไม่รู้เรื่องมองไปรอบๆ หาจิ๋ว “อาการไม่ดีหรอ ต้องนอนโรงพยาบาลเหรอ?”
ผีข้าวปุ้นเริ่มคิดในแง่ร้าย คงไม่ได้ตายเพราะฉันนะ “เป็นไรอ่ะ”