บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 5 หน้า 3
อาทิตย์เดินตามหาจิ๋วไปทั่ว ผีข้าวปุ้นเดินตามไปด้วยตลอด “ไม่ได้กลับมาที่นี่ด้วย แล้วไปไหนเนี่ย”
“หมายถึงใคร หมายถึงจิ๋วป่ะ”
อาทิตย์นั่งแบบเพลียใจ “ไหนบอกว่าไม่มีที่ไปไง แล้วไปไหนของเค้า
“เฮ้อ... ค่อยยังชั่ว ตกใจหมดนึกว่าตายซะแล้ว” ผีข้าวปุ้นนึกได้เดินตามอาทิตย์ต่อ
อาทิตย์ลุกไปทำอย่างอื่น พยายามเลิกสนใจเรื่องจิ๋ว “ตามใจ อยากไปไหนก็ไป”
อาทิตย์บอกตัวเอง “ทำดีสุดแล้วอาทิตย์”
ผีข้าวปุ้นโวยใส่อาทิตย์ “ได้ไงอ่ะ เด็กนั่นไม่มีเงินเลยสักบาทนะ ในกระเป๋านั้นมีแค่มือถือนะ”
อาทิตย์บ่นเสียงดังตรงหน้าผีข้าวปุ้นพอดี “พาไปหาหมอก็แล้ว จ่ายค่ารักษาพยาบาลก็แล้ว นี่ประกันสังคมไม่ได้เบิกสักบาทนะ” อาทิตย์หันหนีจะขึ้นข้างบน “ดีกับพนักงานขนาดนี้ หาเจ้านายสุดยอดแบบนี้ได้ที่ไหน”
ผีข้าวปุ้นเดินบ่นตามหลัง “เชฟ ไม่ได้ ตามหาจิ๋วก่อน”
ผีข้าวปุ้นเดินตามบ่นๆไปตลอดทาง อาทิตย์เองก็หงุดหงิดไปหมด “โอ๊ย!! ตามใจ ไม่สนแล้ว ไปไหนก็ไปป่ะ”
“เฮ้ยเชฟ แบบนี้ก็ได้เหรอ เชฟ แล้วจิ๋วล่ะ”
ห้องนอนดาดฟ้า อาทิตย์ถอดเสื้อเตรียมตัวจะนอน อวดหุ่นล่ำ ทาครีมตบหน้าเด้ง ผีข้าวปุ้นตามเข้ามาเห็น น้ำลายหก “หูย... ยิ่งใกล้ๆยิ่งฟินอ่ะ พ่อสุริยะทรงกลดของช้านนน...เฮ้อ เฮ้ย ...ใส่เสื้อทำไมอ่ะ เฮ้ย อย่าเพิ่งใส่”
อาทิตย์สวมเสื้อ ผีข้าวปุ้นอย่างเซ็ง “อย่าเพิ่งใส่เสื้อดิ โหย...”
อาทิตย์เสียแรงเพราะจิ๋วมาทั้งวัน ได้ล้มตัวนอนพักผ่อนเสียที ผีข้าวปุ้นขยับมานอนข้างๆ อ้า... ความฟินที่ผีหื่นคู่ควร กำลังจะแต๊ะอั๋ง อาทิตย์ดันพลิกตัวมานอนไม่หลับเพราะห่วงจิ๋ว
“เธอมีที่ไปอยู่แล้ว แต่หลอกฉันมาตลอดงั้นหรอ”
ผีข้าวปุ้นยื่นหน้าเค้าใกล้อาทิตย์ กลืนน้ำลายอยากกิน อาทิตย์พลิกไปพลิกมาหงุดหงิด
“เฮ้อ อยู่ก็ระแวง ไม่อยู่ก็กังวล โอ๊ย ไม่รู้แล้วโว้ย”
อาทิตย์หลับไปแบบไม่รู้เลยว่ากำลังโดนแทะโลมทางสายตา ผีข้าวปุ้นยื่นหน้าจะจุ๊บๆ แต่เฮ๊ย!!! จุ๊บไม่ได้
“โอ๊ย!!! ทำไรก็ไม่ได้” ผีข้าวปุ้นลุกขึ้นเดินไปเดินมาหงุดหงิดงุ่นง่าน
“ทำไมต้องมาออกจากร่างยัยจิ๋วตอนนี้ด้วยเนี่ย” ผีข้าวปุ้นมองอาทิตย์หลับช่างยั่วใจเหลือเกิน “ไม่มีเวลาแล้ว ต้องไปสิงคนอื่น ใครก็ได้ ใครก็ได้ที่อีตานี่จะยอมมีอะไรด้วย”
ตึกสถานีโทรทัศน์ ไอด้าใส่แว่นรวบผมเดินหาว
“คนนี้แหละ ต้องยอมฟีทเจอริ่งด้วยแน่ๆ” ผีข้าวปุ้นเดินตามหลังมาจ้องไอด้าเขม็ง