บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 5 หน้า 4
ไอด้ายืนชงกาแฟกิน ไม่รู้เลยว่ามีผีพุ่งเข้าชาร์จ แต่ๆๆ ข้าวปุ้นสิงไอด้าไม่สำเร็จ ชนแล้วเด้งออก
“โอย...” ผีข้าวปุ้นลุกขึ้นมองตาม ไม่อยากจะเชื่อ “ผู้หญิงบ้าอะไรเนี่ย จิตแข็งชะมัดเลย”
แต่ยังไงผีข้าวปุ้นก็ไม่ยอมเลิก ตั้งท่าใหม่
ห้องตัดต่อ ไอด้าซดกาแฟเพิ่มพลัง ตรงไปนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ที่เพิ่งติด
“เป็นไรเนี่ย เฮ้ย” ไอด้าตบๆคอม “อย่ามาเจ๊งตอนนี้นะ ต้องตัดใหม่”
ผีข้าวปุ้นตั้งท่าใหม่ จะใช้ร่างไอด้าให้ได้แต่มีรุ่นน้องในสถานีโผล่มาขัดจังหวะ “พี่ไอ ... ผมซื้อขนมมาฝาก”
รุ่นน้องเอาขนมจะไปไปวางให้หน้าคอม เห็นเงาสะท้อนผีข้าวปุ้นยืนอยู่หลังไอด้าจากคอม ที่วูบดับ รุ่นน้องตาค้าง ไอด้าชี้ให้ดูหน้าจอ “ทำไมจอมันดับอีกเนี่ย”
“มา ผมดูให้พี่” รุ่นน้องมองตามมือไอด้าเห็นเงาผีข้าวปุ้นสะท้อนอยู่ในจอ ผงะหงายท้อง
“อ้าว...มิ้น เป็นไร?” รุ่นน้องเห็นเงาข้าวปุ้นสะท้อนเข้าใกล้จอ หลอนมาก... ช็อกสลบไป
เช้ามืด วันใหม่ เสียงนกเริ่มออกหากิน จิ๋วยังนั่งหดหู่อยู่ที่เดิม คิดถึงสิ่งที่ยายสอนแล้วเครียด อ่อนแออย่างฉัน จะทำได้ตามที่ยายบอกได้ยังไง “จากนี้ หลานต้องตั้งสติ อย่ายอมให้ไอ้ผีเร่ร่อนนั่นกลับมาสิงร่างหลานได้อีก ยิ่ง ถ้าสิงได้นานขนาดนี้แสดงว่ากระแสจิตไอ้ผีนั่นกับเรามันตรงกัน ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น อย่าสบตา แล้วถ้ามันยังดื้อ หลานต้องรวบรวมสติ จ้องตามัน แล้วตะโกนใส่หน้ามันไปเลย ว่า... “ฉันไม่ยอมแกหรอก””
จิ๋วได้แต่ถอนใจ รถตำรวจแล่นผ่านมาพอดี หมวดปริญลงมาเจอจิ๋ว แปลกใจว่าทำไมมานั่งอยู่นี่ “คุณจิ๋ว”
“หมวด”
“มานั่งทำไรที่นี่ตอนนี้ครับ”
จิ๋วจะบอกได้ยังไงว่าอยู่มาตั้งแต่เมื่อคืน “คะ... เอ่อ... คือ...หนู”
หมวดปริญยิ้มแบบซุปเปอร์ตำรวจ พร้อมช่วยเหลือทุกคนเสมอ
ภายในสถานีตำรวจ จิ๋วนั่งกระสับกระส่าย ไม่รู้ว่าหมวดปริญพามาที่นี่ทำไม หมวดปริญเดินยิ้มถือแก้วกาแฟมาส่งให้ “กาแฟครับ”
“ขะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” จิ๋วขอบคุณซ้ำๆ จนหมวดปริญงง
“เอ๊... ขอบคุณอะไรครับ คุณจิ๋วเคยอุตส่าห์ไปกินบะหมี่เป็นเพื่อนผมนะ”
“คะ? เพื่อนกินบะหมี่เหรอ?”
“อืม ก็ 2-3 วันก่อนที่เซเว่นไงครับ จำไม่ได้เหรอ”