บทละครโทรทัศน์ เพื่อนรักเพื่อนริษยา ตอนที่ 11 หน้า 2
เป๋าเดินเศร้าๆ คนเดียว
นึกถึง อดีต ตอนเป็นนศ. ตอนอยู่กับนางฟ้าในห้องล้างฟิล์ม ตอนไปนั่งริมบึง นางฟ้าหลับ ฯลฯ เป๋าเศร้า
ก่อนจะแหกปากลั่น ระบายอารมณ์
อุไรวรรณกับเรด้านั่งอยู่บนรถแท็กซี่ “นี่รู้เรื่องนางฟ้าเป็นลมป่าว”
อุไรวรรณแกล้งทำไม่รู้ “ไม่เลยค่ะ ทำไมเหรอ”
“ก็อยู่ๆชีก็เป็นลมในห้องแต่งตัว พอดีคุณอาทิตย์เข้าไปเห็นก็เลยพาไปโรงพยาบาล สงสัยจะรับงานเยอะเกิน
อุไรวรรณยิ้มร้าย “คงงั้นมั้งคะ”
“คงรู้ตัวว่ากำลังจะตก เลยรีบโกยไว้ก่อน ไม่ดูกำลัง” เรด้ายื่นหน้าเข้ามาถามจริงจัง “แล้วนี่...พร้อมรึยัง” อุไรวรรณพยักหน้ากลัวๆ เรด้ามองไปหน้ารถ เห็นใกล้จะถึงจุดหมาย “จอดข้างหน้าค่ะพี่”
อุไรวรรณตกใจ “ถึงแล้วเหรอ”
รถแท็กซี่แล่นไปจอดหน้าตึกแถวโทรมๆแห่งหนึ่ง ทั้งสองลงจากรถ “ร้านนี้แหละ คลินิกในตำนาน” หน้าร้านคลินิกศัลยกรรมโทรมๆเน่าๆ เขียนว่า “บิ๊กตู้มคลินิก” “บิ๊กตู้มคลินิกกกกกก”
อุไรวรรณหน้าซีดเผือด ท่ามกลางบรรยากาศโคตรน่ากลัว เห็นฟ้าแลบแปลบๆอยู่เบื้องหลัง
เป๋านั่งเซ็งอยู่ที่ชิงช้าหน้าบ้าน สักพักเสียงมือถือก็ดังขึ้น เป๋าหยิบขึ้นมาดู สายจากนางฟ้า เป๋ารับเสียงเซ็งๆ “ไงฟ้า”
“เป๋า..แกอย่าโกรธแม่ฉันเลยนะ แม่ก็เป็นงี้เค้าก็ มีตรรกะแปลกๆของเค้า”
“อืม ไม่โกรธหรอก ฟ้าล่ะเป็นไงมั่ง”
“วันนี้ฉันไม่สบายในกองถ่าย คุณอาทิตย์...เค้าก็เลย...” เป๋าชะงัก น้ำเสียงเรียกเปลี่ยนไป? นางฟ้ารู้ตัว “เอ่อ..อีตาเสี่ยนั่นดัน เค้าเข้าไปเจอพอดี ก็เลยพาไปโรงพยาบาล”
“แล้วคนอื่นล่ะ ไปไหนกันหมด”
“ก็คนอื่นเค้าถ่ายกันอยู่”
“แล้วทำไมมือถือฟ้าอยู่กับมัน”
นางฟ้า โมโหที่โดนต้อน “ก็ฉันเป็นลม เค้าคงรับแทน”
“แล้วมันตัดสาย....”
นางฟ้าไม่ไหวแล้ว “เป๋า นี่แกเป็นอะไร แกไม่ถามมั่งเหรอว่าฉันป่วยเป็นอะไร” เป๋านิ่ง “ฉันรู้ว่าแกเป็นห่วงนะ แต่มันเยอะไป” เป๋าไม่ตอบอะไร เดือนเด่นเดินเข้ามาในห้องนางฟ้า “แค่นี้ก่อนนะ” นางฟ้าวางสาย
เป๋าเซ็ง พาลถีบอะไรแถวนั้นเปรี้ยง