บทละครโทรทัศน์ เพื่อนรักเพื่อนริษยา ตอนที่ 16 หน้า 2
นางฟ้าก็รั้งไว้อีก “แกเป็นอะไรวะเป๋า ไอ้ข่าวนั่นมาจากไหนฉันไม่สนใจหรอก” เป๋าพยายามจะผละไป “ทำไมวะเป๋า” นางฟ้ากระชากเสื้อเป๋าให้หันมา “แกไม่รักฉันแล้วเหรอ”
เป๋ากระชากนางฟ้ามาจูบทันทีที่จบประโยค ทั้งคู่จูบกัน เป๋าผละออก นางฟ้าอึ้งไป เป๋าเองก็ทำอะไรไม่ถูก ทันใดนั้นเป๋าก็ตบหน้าตัวเองผลัวะ!! “ขอโทษนะฟ้า”เป๋าเดินออกไป ปล่อยนางฟ้ายืนอึ้งอยู่อย่างนั้น
บ้านไลลา เพ็ญศรีอยู่กับไลลาที่ห้องรับแขก เพ็ญศรีลุก หน้าแค้นสุดในชีวิต หลังไลลาเล่าเรื่องเดือนเด่นบุกตบในรายการให้ฟัง
“ไปตบมันเลยไป มันนึกว่ามันแน่นักเหรอ ถึงได้กล้าทำขนาดนี้”
ไลลาโมโหเหมือนกัน “แต่แม่ก็ไปกิ๊กกับผัวมันจริงๆ”
“แต่มันจะมาทำอย่างนี้กับแกไม่ได้ แค้นฉันก็มาเอากับฉันสิ ไปตบลูกฉันกลางรายการอย่างนั้นได้ยังไง” ไลลาชะงัก แอบรู้สึกดีที่แม่พูดประโยคนั้น “ไม่รู้ล่ะ ฉันจะเอาคืน”
“ไลว่าแม่อยู่เฉยๆดีกว่า ยิ่งทำ ไลก็ยิ่งแย่”
“อยู่เฉยแล้วปล่อยให้มันระรานเหรอ ไม่ใช่เพ็ญศรี เกิดงามพริ้งล่ะมั้ง”
ไลลาเซ็ง “ก็เพราะนิสัยแบบคุณเพ็ญศรีนี่ไง ถึงทำให้ไลโดนแบบนี้” เพ็ญศรีฟึดฟัด “คุณราศีเค้าขอให้เงียบกันทั้งคู่ เพราะไลกับอีนางฟ้ากำลังขาขึ้น ช่วงนี้แม่ก็ระวังตัวหน่อย ดูท่าแม่อีนางฟ้ามันไม่หยุดแค่นี้แน่” ไลลาเปี่ยมความแค้น รอคอยเอาคืน
บ้านนางฟ้า ในห้องรับแขก นางฟ้านั่งซึมอยู่คนเดียวหน้าทีวี ในทีวีเป็นละครหลังข่าว นางเอกและเพื่อนกำลังพูดคุยกัน นางเอกละครทำหน้าตกใจเมื่อได้รับข่าวดี “จริงเหรอยัยลูกหมี....”
เพื่อนสาวยิ้มหน้าบาน “จริงสิ ฉันเพิ่งรู้ความจริงจากยาย พ่อแม่ฉันมีลูกยาก เลยขอฉันจากพ่อแม่เธอไปเลี้ยงตั้งแต่เด็ก เขาขอให้ปิดเป็นความลับจนกว่าจะอายุยี่สิบ”
“อย่างนั้น...เธอ”
“ฉันเป็นพี่เธอ น้องเหมียว”
“โธ่ พี่ลูกหมู”
“และแล้วสองเพื่อนรักที่ต่างเพิ่งรู้ความจริงว่าเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกัน ก็สวมกอดกันอย่างปลาบปลื้มใจที่สุด...ในชีวิต” ตัวหนังสือขึ้นหน้าจอ “จบบริบูรณ์” ทีวีถูกเปลี่ยนช่องเป็นรายการสารคดีสัตว์โลก
นางฟ้านั่งอยู่หน้าทีวีอย่างไร้ชีวิต ดามพ์ค่อยๆเปิดประตูเข้ามา เมื่อหันไปเห็นลูกนั่งอยู่ก็ทำเป็นอารมณ์ดีชวนคุย
“อ้าวฟ้า ยังไม่นอนอีกเหรอลูก”
“อ๋อค่ะ ยังไม่ง่วง”
ดามพ์เอาเสื้อผ้าเก่าในกระเป๋าใส่ลงตะกร้าซักพลางคุยกับลูกอย่างอารมณ์ดี “แล้วแม่ล่ะ”
“ยังไม่กลับค่ะ ไปนั่งสมาธิกับเพื่อน”