บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 19 หน้า 2
เวลาต่อมา ภายในห้องนอนเอกภพ ปราณีในชุดนอนนั่งแปรงผมอยู่ ซักครู่เห็นเอกภพเดินเข้ามา เอกภพเดินไปที่เตียงอีกด้าน หยิบหมอน ผ้าห่มออกมา เตรียมจะเอามาปูนอนที่พื้น
ปราณีขยับลุกขึ้น"คุณนอนบนเตียงเถอะค่ะ"
"ไม่เป็นไร...ผมนอนได้"
"คุณนอนกับพื้นมาหลายคืนแล้วนะคะ...ณีว่าเราสลับกันดีกว่าค่ะ...เพื่อความยุติธรรม" เอกภพปูผ้าห่มกับพื้น เอาหมอนลงมาวาง ปราณีเดินเข้าไปใกล้ๆ ท่าทางจริงจัง "คุณเอกคะ"
เอกภพมองปราณี ก่อนจะตัดบทด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ห่างเหิน "ผมง่วงแล้ว..."
“ขอเวลาซัก 5 นาทีได้มั้ยคะ"
เอกภพนิ่งไป ไม่ตอบ แต่หันมามองปราณีเหมือน จะบอกว่า “มีอะไรก็ว่ามา”
ปราณีขยับมาทรุดตัวนั่งตรงข้ามเอกภพ สีหน้าจริงจัง "ตั้งแต่เราแต่งงานกัน...เราไม่เคยคุยกันจริงๆ จังๆ ซะที...ณีว่าเราต่างคนต่างพยายามเลี่ยงกันไปมา ...คุณอึดอัดใช่มั้ยคะ" เอกภพมองปราณี เพราะไม่คิดว่าปราณีจะถามคำถามนี้ ปราณียิ้มอ่อนๆ “ไม่ต้องตอบ...ณีรู้ค่ะว่าคุณเอกอึดอัด...การแต่งงานกับคนที่เราไม่รัก...นอกจากจะไม่มีความสุขแล้ว...ก็ยังอึดอัด"
“คุณณี" เอกภพรู้สึกผิดเล็กๆ
"คุณรักถิงถิง...แต่คุณต้องมาแต่งงานกับณี เพราะต้องการช่วยณี...ไม่อยากให้ณีเสียชื่อ..."
"อย่าพูดถึงคนอื่นเลย...เรื่องมันผ่านไปแล้ว...ผมกับถิงถิงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน...แล้วที่สำคัญผมก็แต่งงานกับคุณแล้ว"
“แต่คุณก็ยังไม่ลืมถิงถิง...ณีไม่อยากให้คุณทุกข์ใจ...ถ้าคุณจะกลับไปหาถิงถิงคุณก็ไปได้นะคะ... ณีเข้าใจ"
"หมายความว่ายังไง..."
"ณีรับได้ค่ะ...ถ้าคุณจะมีถิงถิงอีกคน"
เอกภพนิ่งไปชั่วครู่มองปราณี เห็นสีหน้าแววตาของปราณี รู้สึกแบบนั้นจริงๆ ไม่มีอะไรแอบแฝง เอกภพถอนหายใจเบาๆ “นอนเถอะ..." พูดจบก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้ปราณี ปราณีมองเอกภพแล้ว ขยับขึ้นไปนอนบนเตียง
เช้าวันใหม่ ที่บ้านเสี่ยกำพล ถิงถิงเดินมากับลินจง ท่าทางลินจงหงุดหงิด ไม่ค่อยปลื้มกับหน้าที่นี้นัก
"นั่งรออยู่นี่ก่อนนะ..." ลินจงเอ่ยบอก
"ค่ะ..."
ลินจงมองหมั่นไส้ "นี่ชั้นต้องไปรับ ไปส่งเธออีกนานแค่ไหนเนี่ย"
"ชั้นมาเองก็ได้นะ เจ๊...เจ๊ไม่ต้องไปรับไปส่งหรอก"
"เอาไอ้คำพูดที่บอกชั้นเนี่ย...ไปบอกเสี่ยนู่น...บอกว่าเธอไปกลับเองได้...ไม่ต้องให้ชั้นรับส่ง"
“ได้ค่ะ...ชั้นจะบอกเสี่ยเอง"