บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 18 หน้า 3
“เดี๋ยวก่อน...ถิงถิง" เชิดเอ่ยเรียก ถิงถิงชะงักนิ่งแต่ไม่หันมามอง เชิดขยับเดินไปยืนตรงหน้า "ชั้นขอโทษ...ชั้นไม่ได้จะล่วงเกินเธอ...แต่ชั้นไม่อยากให้เธอเช็ดน้ำตา" ถิงถิงมองเชิดอย่างแปลกใจ “เธอเหมือนลลินมาก...ใช่เลยล่ะ"
"ใครคะ...ลลิน" ถิงถิงงง
เชิดมองหน้าถิงถิงแล้วยิ้มนิดๆ เหมือนหาทางออกได้แล้ว
ที่ร้านอาหาร เสี่ยกำพลหันมาทางเชิดอย่างแปลกใจ“อะไรนะ...ถิงถิงเนี่ยเหรอ"
"ใช่ครับ..."
“เจอกันมานาน...ทำไมเพิ่งจะเห็นว่าถิงถิงเหมาะล่ะ" เสี่ยกำพลหัวเราะ
“บังเอิญวันนี้ผมเพิ่งเห็นอีกมุมหนึ่งของถิงถิง..."
เสี่ยกำพลหันไปมองถิงถิงซึ่งนั่งห่างไปคนละโต๊ะ อยู่ริมหน้า ต่างมองออกไปด้านนอก "เชิดไปเห็นมุมอื่นของถิง...ตอนไหน"
“ผมอยากให้เสี่ยช่วยพูดกับถิงถิง..."
“ช่วยพูดน่ะ...ได้ แต่การตัดสินใจอยู่ที่ถิงถิง ผมคงไปบังคับอะไรไม่ได้"
"ช่วยพูดให้หน่อยเถอะครับ...ถ้าเสี่ยพูด ผมว่าถิงถิงคงไม่กล้าปฏิเสธ"
ที่บ้านเสี่ยกำพล เหม่ยลี่นั่งอ่านหนังสืออยู่ แต่ก็อยู่ในสภาพเหม่อลอยมากกว่า
ซักครู่ ลินจงเดินออกมาพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ “คุณรมมี่โทรมาหาค่ะ...คุณเหม่ยลี่"
เหม่ยลี่หันไปมอง รับโทรศัพท์มาถือไว้มองโทรศัพท์อยู่ชั่วครู่ ลินจงมองท่าทางเหม่ยลี่อย่างแปลกใจ
เหม่ยลี่หันมาสั่งลินจงเบาๆ “ขอกาแฟร้อนให้ชั้นแก้วนึงซิ...เจ๊"
"ค่ะ..." ลินจงเดินออกไปอย่างเร็ว เหมือนจะรีบไป รีบกลับมาให้ทันฟังเหม่ยลี่คุยกับรมมี่
"ฮัลโหล..."
รมมี่นั่งสบายอารมณ์ จิบน้ำส้มพูดโทรศัพท์ “อากาศที่เมืองไทยเป็นไงบ้าง...ยังร้อนสม่ำเสมออยู่ใช่มั้ย"
“เพิ่งจะไปเซี่ยงไฮ้ไม่เท่าไหร่ ถามยังกับไปอยู่เป็นปี" เหม่ยลี่ขำๆ
“ก็อากาศที่นี่มันดี๊ดี...เย็นสบาย...เสียดายจัง ที่เธอไม่ได้มา"
"ชั้นมีงานต้องทำที่กรุงเทพฯ หลายเรื่อง..."
"ส้มก็เลยหล่นใส่นังถิงถิง...มาลอยหน้าลอยตา จูงมืออ้อนเสี่ยที่นี่แทน"
"แล้วเธอล่ะ...จูงมืออ้อนคุณเรย์มอนด์รึเปล่า"
“อูย...ชั้นไม่จำเป็นต้องอ้อนหรอก...คุณเรย์มอนด์น่ะของตาย...แล้วชั้นก็เป็นเมียคนเดียวของเค้า...ไม่ต้องแบ่งกับใคร...ถึงต้องใช้จริตฉกผู้ชาย" รมมี่เหน็บเพื่อน
เหม่ยลี่ถอนหายใจอย่างเอือมๆ "แล้วนี่ว่างเหรอ...ถึงได้โทรมาหา...ถ้าไม่มีอะไรด่วนค่อยคุยกันนะ ชั้นจะรีบไปทำผม นัดเอาไว้ แล้วด้วย..."